Όσα χρόνια κι αν περάσουν, κάποιοι δεν βάζουν μυαλό. Τι κοινό μπορεί να έχει η σκοτεινή υπόθεση του Άλεξ, με τον αριστερό συγγραφέα Περικλή Κοροβέση, το ξέρει μόνον η εμπνευστής αστυνομικών σεναρίων και “αρχαιολόγος” των ανατριχιαστικών ανασκαφών των Τάφων της Ημαθίας. 24 χρόνια μετά την μέγιστη δημοσιογραφική γκάφα της ανάδειξης ενός Έλληνα πολίτη σε “αρχηγό της 17 Ν”(θέμα επίκαιρο που συγκρίνεται με τις τελευταίες εξελίξεις της αναζήτησης  Ξηρού και της κινητής γιάφκας των όπλων που εντοπίστηκαν μέσα στο OPEL στο Παλαιό Φάληρο αλλά και την σεναριολογία των Σερλοκ Χολμς), ξαναθυμόμαστε μια υπόθεση που καταδεικνύει την ανάγκη οι δημοσιογράφοι να “κρισάρουν” πάντα τις “πληροφορίες” που λαμβάνουν από τις κρατικές υπηρεσίες ασφαλείας και να επιστρατεύουν την λογική και την δεοντολογία όταν ενημερώνουν κόσμο που δεν γνωρίζει αδιευκρίνιστες πτυχές γεγονότων.

Το σήριαλ της Βέροιας με την εδώ και 8 χρόνια αναζήτηση ενός αγνοούμενου παιδιού-του άτυχου Άλεξ-δεν έχει εξιχνιαστεί. Κάποια μικρόφωνα επιμένουν να βλέπουν εσκεμμένα εφιάλτες κυνηγώντας χίμαιρες τσαλαπατώντας τα νεκροταφεία . Κάποτε ο Κοροβέσης, το 2006 ο Άλεξ, σήμερα τα νεκροταφεία και οι γιάφκες-αυτοκίνητα. Ο παρονομαστής, κοινός:  Η πλήρης υιοθέτηση υποδείξεων από τις αρχές χωρίς έρευνα.

Για να δούμε τι έγραφαν για το σήριαλ Κοροβέση, αριστερές στήλες αλλά και αναφορές από πηγές της εποχής αλλά και πιο φρέσκες δημοσιεύσεις:

“Αγγελική Νικολούλη, Περικλής Κοροβέσσης, Θύμιος Παπανικολάου, Βασίλης Ραφαηλίδης, δολοφονία Παύλου Μπακογιάννη από τη 17Ν, εφημερίδα ΕΘΝΟΣ και Γιώργος Μπόμπολας – Μια διδακτική ιστορία. Να μάθουμε τι έγινε στη συνέχεια.

Μετά την ενέργεια της 17Ν κατά του Παύλου Μπακογιάννη, η εφημερίδα ΕΘΝΟΣ έβγαλε πρωτοσέλιδο σύμφωνα με το οποίο σε δύο μέρες θα απεκάλυπτε το δολοφόνο του βουλευτή και αρχηγό της 17Ν. Το δημοσίευμα υπογραφόταν από την σχετικά άγνωστη τότε Αγγελική Νικολούλη,

σύζυγο αξιωματικού μπάτσου ΚΥΠατζή και κουμπάρου του μεγάλου εθνάρχου Καραμανλή.

Να σημειωθεί ότι εκείνο το διάστημα, με το σκάνδαλο Κοσκωτά στο φόρτε, η καλή εφημερίδα ΕΘΝΟΣ είχε αλλάξει (πάλι!) προσανατολισμό,

και μάλιστα ασκούσε πολεμική στον Παπαντρέα, ενώ δεν παρέλειπε να δημοσιεύει και διαλόγους από τις γνωστές κασσέτες που κυκλοφορούσανε στα καροτσάκια με συνομιλίες της Μιμής και του περιβάλλοντός της…..

….Ο “ύποπτος” που φωτογραφιζόταν ήταν τελικά ο ηθοποιός, συγγραφέας αντιδικτατορικός αγωνιστής Περικλής Κοροβέσσης,

αλλά η καλή καστανούλα τότε κυρία Αγγελική Νικολούλη δεν προέβη στη ρητή και κατηγορηματική αναγραφή του ονόματός του κ. Κοροβέσση.

Όταν, λόγω της γενικής κατακραυγής, η φυλλάδα του Μπόμπολα αναγκάστηκε να τα “γυρίσει” και ν’ αρχίσει τα ναι-μεν-αλλά,

και καλά, ότι δεν ξέραμε το όνομα, και εννούσαμε άλλον, και εμείς τον κ. Κοροβέσση τον τιμούμε, και τέτοια,

ο συντάκτης τότε του ΕΘΝΟΥΣ κ. Θύμιος Παπανικολάου αποκάλυψε παραιτούμενος ότι ήταν εν γνώσει της Αγγελικής, των αρχισυντακτών και της ιδιοκτησίας του ΕΘΝΟΥΣ αυτή η άθλια πράξη σπίλωσης.

Από την άλλη, ο Βασίλης Ραφαηλίδης έσπευσε να υπερασπιστεί την εργοδοσία και αυτόν τον συρφετό από λαμόγια

σε ένα παρόμοιο δικαστικό τράβηγμα που είχε η εφημερίδα με το νόμο.

Βλέπετε, ο κ. Κοροβέσσης την ίδια μέρα κινήθηκε δικαστικά, και ενώ η εφημερίδα τον ήθελε ως τον “εξαφανισμένο αρχηγό της 17Ν’,

αυτός πήγε την ίδια μέρα και παρουσιάστηκε στα δικαστήρια,

όχι για να … απολογηθεί, αλλά για να δηλώσει με την παροσία του το ανυπόστατο των κατηγοριών της κ. Νικολούλη.

Σωστά, τότε δεν υπήρχε ακόμη το “Ρεπορτάζ στην ομίχλη””.

Και σε άλλη αναφορά:

«Είχε προηγηθεί ένα δημοσίευμα της Αγγελικής Νικολούλη, που με χαρακτήριζε εγκέφαλο της 17 Νοέμβρη», λέει ο Περικλής Κοροβέσης. «Την ίδια μέρα που κυκλοφόρησε το “Εθνος” κατέθεσα μήνυση και έδωσα και μια συνέντευξη Τύπου. Την επόμενη μέρα τα δημοσιεύματα ήταν “υπέρ” μου. Με συγκίνησε το γεγονός ότι ακόμα και “δεξιές” εφημερίδες είχαν να πουν έναν καλό λόγο για μένα. Με συγκλόνισε η δουλειά του δημοσιογράφου και θέλησα να πω ένα “ευχαριστώ” σε όλους όσοι την κάνουν σωστά. Οι δημοσιογράφοι καθιστούν κάτι δημόσιο και έτσι μπορούν να επιφέρουν τη δικαιοσύνη. Πιστεύω πως η δημοσιότητα είναι η ασπίδα του πολίτη», συμπληρώνει.

Η κατηγορία που σας προέσαψαν από πού ξεκίνησε, από πού διέρρευσε, ποια είναι η όλη ιστορία;
Αυτό έγινε το ‘89 από το Έθνος και ήταν υπογεγραμμένο από την Αγγελική Νικολούλη. Ήταν ένα φιάσκο. Από πίσω κρυβόταν μια σκευωρία καθώς οι διωκτικές αρχές έψαχναν κάποια σχέση ανάμεσα στη 17 Νοέμβρη και την αντίσταση. Είχαν λίστες από τη χούντα και λίγο πολύ ταύτιζαν τη 17 Ν. με κάποια από τα μέλη της αντίστασης εναντίον της χούντας. Στην ουσία έριξαν άδεια για να πιάσουν γεμάτα. Ήταν μια λάθος προσέγγιση των διωκτικών αρχών, όπου έψαχναν ενόχους εκεί που δεν υπήρχαν και γι’ αυτό δεν μπορούσαν να πιάσουν τη 17 Νοέμβρη. Το κατάφεραν όταν έκαναν και τη σωστή υπόθεση, ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι εποχιακά στελέχη με την έννοια που είχαμε μάθει, αλλά μια νέα κατηγορία που δεν την είχαν εντοπίσει.

Το ‘89 σας είχαν συνδέσει και με άλλους ή ήταν τελείως μεμονωμένο;
Ήταν μεμονωμένο, εμένα φωτογράφιζε η εφημερίδα. Βέβαια είχαν προηγηθεί δημοσιεύματα, η περίφημη λίστα Μπάλκου, που έβγαζε μια σειρά από ονόματα (250) γνωστά για τη δράση τους κατά της χούντας και ήταν κυρίως γύρω από το Παρίσι , που παρακολουθούσαν ενεργά φοιτητικά στελέχη τα οποία δρούσαν ανοιχτά. Είχαν χαρτογραφήσει τη γενική συνέλευση των φοιτητών. Όσοι χαρτογραφήθηκαν τότε, μπήκαν έπειτα στη λίστα με τους τρομοκράτες”.

Από το “μυθιστόρημα” Κοροβέση μέχρι την υπόθεση του Άλεξ και την κινητή γιάφκα στο Παλαιό Φάληρο μάλλον δεν έχει περάσει ούτε ένα τσιγάρο δρόμος. Οι δημοσιογράφοι των σεναρίων προφανώς γράφουν ότι τους σερβίρουν χωρίς να προβληματίζονται από τα λάθη, τις γκάφες και τα στραπάτσα “συναδέρφων” τους. Μοναδικές πηγές ενημέρωσης οι αρουραίοι της πρακτορολογίας. Κάποτε ήταν ο Κρυστάλλης. Σήμερα οι νέοι “Κρυστάλληδες. Έχουμε να δούμε και να διαβάσουμε ακόμα πολλά…

Επιμένουν να τυμβωρυχούν στην υπόθεση του Άλεξ “σκάβοντας” με το μικρόφωνο τους τάφους. Τα σχόλια περιττεύουν…