Όλα τα σενάρια και οι εναλλακτικές έχουν εξεταστεί από το Μαξίμου και φαίνεται πως Αλέξης Τσίπρας και Ζόραν Ζάεφ έχουν από κοινού κάνει τους σχεδιασμούς τους με βάση τη δική τους εσωτερική πολιτική κατάσταση.
Κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο στην Ηρώδου Αττικού να αποφασιστεί να οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές μέσα στο φθινόπωρο. Ο Αλέξης Τσίπρας θα ανέβει στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης στις 8-9 Σεπτεμβρίου με τέσσερα διαφορετικά «δυνατά χαρτιά», αν οι συζητήσεις για την οικονομία με τους εταίρους οδηγηθούν σύμφωνα με τους σχεδιασμούς:
Η συμφωνία για το ονοματολογικό, που δίνει λύση σε ένα πρόβλημα 25 ετών.
Η έξοδος από τα μνημόνια που θα πάρει πανηγυρικό χαρακτήρα μετά τις 20 Αυγούστου.
Η λύση για το θέμα του χρέους.
Οι κοινωνικές παροχές (φοροελαφρύνσεις, 13η σύνταξη κλπ) ως αντιστάθμισμα της περικοπής των συντάξεων από 1/1/2019.
Πολλά στελέχη και βουλευτές παραδέχονται πως ο πρωθυπουργός θα εγκαινιάσει στη Θεσσαλονίκη την προεκλογική περίοδο ασχέτως με το πότε θα στηθούν οι κάλπες. Μέσα σε αυτό το κλίμα ακόμα και το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στη γειτονική χώρα και η δυναμική που θα έχει δημιουργηθεί για την ολοκλήρωση της Συνταγματικής Αναθεώρησης στη Βόρεια Μακεδονία, θα παίξουν ρόλο στις τελικές αποφάσεις του Αλέξη Τσίπρα.
Διαζύγιο ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ «κοινή συναινέσει»
Ανεξαρτήτως τι θα πράξουν οι γείτονες με το δημοψήφισμα και τη Συνταγματική τους Αναθεώρηση, στην κυβέρνηση είναι σαφές πως θα επιχειρήσουν να «κεφαλαιοποιήσουν» τη συμφωνία των Πρεσπών.
Όσοι βλέπουν την κινητικότητα στο πολιτικό σκηνικό και το προδιαγεγραμμένο διαζύγιο των δυο κυβερνητικών εταίρων, θεωρούν δεδομένο πως η συμφωνία θα έρθει στην ελληνική Βουλή, όταν ο Αλέξης Τσίπρας θα έχει αποφασίσει να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές.
Η εξήγηση είναι απλή: Ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποσυνδεθεί με τους λιγότερους δυνατούς κραδασμούς από τους ΑΝΕΛ ανοίγοντας διάπλατα την πόρτα προς την κεντροαριστερά και ο Πάνος Καμμένος μέσω μιας πατριωτικής εξόδου θα απευθυνθεί στους δικούς του ψηφοφόρους. Οι σχέσεις των δυο προέδρων μετά από 3,5 χρόνια συγκατοίκησης στην εξουσία παραμένουν άριστες και ο επίλογος θεωρείται πολύ πιθανό να γραφτεί σε περιβάλλον απόλυτης συνεννόησης.
«Το ένα χέρι νίβει τα άλλο» και στην Κουμουνδούρου βλέπουν θετικά το γεγονός πως οι ΑΝΕΛ θα αποτελέσουν το καλύτερο ανάχωμα για να μην κερδίσει πόντους η ΝΔ από το ονοματολογικό.
Το άλλο σενάριο θέλει τη συμφωνία να μην κυρώνεται στα τέλη του χρόνου, όπως προβλέπεται, αλλά σε συνεννόηση με τον Ζόραν Ζάεφ να έρχεται στην ελληνική Βουλή κοντά στον Μάιο του 2019 αν ο Αλέξης Τσίπρας αποφασίσει να πάρει σχεδόν όλο το χρόνο που έχει στη διάθεσή του για να ολοκληρώσει την θητεία του στην εξουσία. Σε σχέση με τους γείτονες αυτό το ενδεχόμενο είναι πιθανόν να προκριθεί αν υπάρξουν έντονες αναταράξεις και απρόβλεπτες πολιτικές εξελίξεις στο εσωτερικό τους, που έχουν να κάνουν και με την προεδρική εκλογή.
Η συσπείρωση του ΣΥΡΙΖΑ και οι αναποφάσιστοι
Το πολιτικό κόστος στη Βόρεια Ελλάδα θα προσπαθήσει να περιορίσει ο Αλέξης Τσίπρας το επόμενο διάστημα σχεδιάζοντας «ειδικές αποστολές» ενημέρωσης στη Μακεδονία με βουλευτές και κορυφαίους υπουργούς. Στο Μαξίμου βλέπουν πως οι συγκεντρώσεις αποδοκιμασίας που γίνονται κατά στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ είναι υποκινούμενες από τη ΝΔ και δεν έχουν καμία δυναμική. Το μελάνι από τις υπογραφές στις Πρέσπες είναι ακόμα «νωπό» και περιμένουν ότι τέτοιες είδους εκδηλώσεις δεν θα σταματήσουν και τις επόμενες ημέρες.
Το κοινό στο οποίο θέλει να απευθυνθεί και πάλι ο ΣΥΡΙΖΑ στη Μακεδονία είναι το κομμάτι των ψηφοφόρων του που δεν ανήκε στην αριστερά, μετακόμισε από όμορους χώρους, οπότε οι απόψεις του για το όνομα επηρεάζονται από τις θέσεις που εκφράζει το Κίνημα Αλλαγής. Είναι μερίδα των πολιτών που έχουν περάσει εδώ και καιρό στην «πίτα» των αναποφάσιστων και είναι ορατός πλέον ο κίνδυνος η νέα ονομασία των γειτόνων να τους οδηγήσει σε άλλα ψηφοδέλτια.
Μεγάλο κέρδος βλέπουν στην Ηρώδου Αττικού από τη συμφωνία όσον αφορά στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, όπου το ονοματολογικό συσπείρωσε και τις δυνάμεις της εσωκομματικής αντιπολίτευσης απέναντι στις επιθέσεις της γαλάζιας παράταξης. Οι διαφορετικές απόψεις που υπάρχουν για την έξοδο από τα μνημόνια, τη λιτότητα και τις απαιτήσεις για το χρέος έμειναν πιο πίσω, με τους «53+» να τηρούν όλο το τελευταίο διάστημα στάση αναμονής.
