Έτριβαν τα μάτια τους και καθάριζαν τα αυτιά τους οι τηλεθεατές του μεσημβρινού δελτίου ειδήσεων του STAR CHANNEL.
Η παρουσιάστρια του Ελένη Τσαγκά αναφέρθηκε στην έκρηξη σε τουρκικό στρατόπεδο στην κατεχόμενη Κύπρο λέγοντας ότι «ευτυχώς δεν υπήρξαν θύματα».
Η αντίδραση των αναγνωστών του makeleio.gr ήταν άμεση.
“Για ποιον λόγο το συγκεκριμένο κανάλι επέδειξε τέτοια ευαισθησία για τον στρατό κατοχής του Αττίλα που κρατάει σκλαβωμένο το βόρειο τμήμα της Κύπρο; Δεν νομίζω τουρκικό κανάλι να έδειχνε την ίδια ευαισθησία αν σημειωνόταν παρόμοιο περιστατικό στην Ελλάδα ή στο ελεύθερο κομμάτι της Κύπρου. Είναι απαράδεκτο ελληνικό κανάλι να εκφράζει ευαισθησία για τον στρατό κατοχής που έχει διαπράξει θηριωδίες κατά την εισβολή του Αττίλα του ’74 και που συνεχίζει να κρατάει υπό κατοχή σχεδόν τη μισή Κύπρο όπως επίσης απαράδεκτο είναι να προβάλει τουρκικές τηλεοπτικές σειρές”.
Για άλλη μια φορά επιβεβαιώνετε ότι οι καλύτεροι συντάκτες του makeleio.gr, είναι οι αναγνώστες της.
Πριν δούμε τι είπε η κυρία Ελένη Τσαγκά να θυμηθούμε λίγο τον πόνο που προκάλεσε ο Τουρκαλάς στην Κύπρο
Μαίρη Κουρούπη πρόεδρος Αγνοουμένων 1974
Δολοφονία Τάσου Ισσακ από το star channel 1996
Δολοφονία Σολωμού Σολωμού 14 Αυγούστου 1996
1974 Μια ιστορία από την εισβολή
Συγκλονιστική μαρτυρία σχεδόν μισό αιώνα μετά τη ματωμένη εισβολή στο χωριό Σύσκληπος της Κύπρου: «Ήμουν 12 ετών, με βίαζαν οι Τούρκοι και δίπλα αποκεφάλιζαν τον αδελφό μου» αποκαλύπτει φέτος για πρώτη φορά μια γυναίκα που δεν μπορεί να ξεχάσει εκείνο το καλοκαίρι που σταμάτησε ο χρόνος…
Έχει περάσει σχεδόν μισός αιώνας από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974. «Όχι μισός αιώνας. Είναι 44 χρόνια», με διορθώνει ένας φίλος που έχασε το σπίτι του εκείνο το καλοκαίρι. Μετράει βασανιστικά ένα-ένα τα χρόνια που βρίσκεται μακριά από τον τόπο όπου γεννήθηκε. Είναι και άλλοι που μετρούν μήνες. Πέρασαν 528 μήνες από την ημέρα που έχασαν τα αδέλφια, τους γονείς, τους φίλους τους. Δολοφονήθηκαν, σκοτώθηκαν στη μάχη, υπήρξαν απώλειες σε ένα έγκλημα διαρκείας.
Μια γυναίκα, σίγουρα όχι η μόνη, μετράει μία-μία τις μέρες από τον Αύγουστο του 1974. Τις θυμάται όλες και κάθε πρωί παλεύει να τις σβήσει και να προσποιηθεί ότι όλα ήταν ο εφιάλτης μιας νύχτας που πέρασε. Ότι είναι πάλι 12 χρόνων, όσο ήταν το καλοκαίρι εκείνο. Το καλοκαίρι που σταμάτησε να είναι παιδί.
Η βρώμικη ανάσα των Τούρκων που τη βίασαν, το αίμα στα χέρια τους, οι κραυγές, οι πυροβολισμοί είναι η απόκοσμη συντροφιά της σε μια ζωή που προσπαθεί να την κάνει να είναι όπως των άλλων, σχεδόν φυσιολογική. Όλα αυτά τα χρόνια, τους μήνες, τις μέρες και τις ώρες, από τη στιγμή που βρέθηκε στα χέρια των Τούρκων, δεν μίλησε. Δεν ήθελε να μιλάει. Δεν ήθελε κανένας να ξέρει. Μόλις πριν από λίγες μέρες, όμως, τόλμησε. Χωρίς φωτογραφίες, χωρίς ονόματα, χωρίς λεπτομέρειες που θα την έβγαζαν από την ανωνυμία που έχτισε, μίλησε σε δημοσιογράφο της κυπριακής εφημερίδας «Πολίτης».
Σε ένα προάστιο της Λευκωσίας, όπου εργάζεται σε ιδιωτική εταιρεία, έξυσε τις μνήμες και μίλησε για τη δική της ιστορία. Μια ιστορία που δεν γράφτηκε σε κανένα βιβλίο, απασχόλησε λίγους, εξόργισε ελάχιστους και αγνοήθηκε από πολλούς.
Όταν μπήκαν στο χωριό
Η εκεχειρία, που υποτίθεται ότι ίσχυε στις 23 Ιουλίου του 1974, έχει κάνει τους λίγους κατοίκους που έμειναν στο χωριό Σύσκληπος, στις παρυφές του όρους Πενταδάκτυλος, να ελπίζουν ότι η μπόρα θα περάσει και οι δικοί τους άνθρωποι που εγκατέλειψαν το χωριό σύντομα θα ξαναγυρίσουν. Έδιναν δύναμη ο ένας στον άλλον -ηλικιωμένοι οι περισσότεροι- και μαζεύονταν σε ένα σπίτι στην έξοδο του χωριού που ανήκε στον Ευγένιο Χατζηηράκλη. Περίπου 15-20 ψυχές.
Μεταξύ τους και ένας πατέρας με τη 12χρονη κόρη του και τον 19χρονο γιο του. Με τα αυτιά κολλημένα στο ραδιόφωνο για να μάθουν αν «πετάξαμε τους Τούρκους στη θάλασσα», όπως μετέδιδε το ΡΙΚ που είχε καταληφθεί στις 15 Ιουλίου από τους πραξικοπηματίες. Παρακολουθούσαν και τις ειδήσεις στα ελληνικά από τον παράνομο τουρκοκυπριακό σταθμό Μπαϊράκ, που θριαμβολογούσε για την επιτυχημένη «ειρηνευτική» επιχείρηση της Τουρκίας.
Η διαλυμένη από το πραξικόπημα Εθνική Φρουρά είχε αναδιπλωθεί και το χωριό είχε μείνει αβοήθητο στο έλεος των Τούρκων, οι οποίοι το κατέλαβαν το βράδυ της 26ης Ιουλίου του 1974. Οι Τούρκοι στρατιώτες, συνοδευόμενοι από κάποιους ένοπλους άτακτους Τουρκοκύπριους, βρήκαν στο σπίτι του γερο-Ευγένιου 14 άτομα. Πήγαιναν κάθε πρωί και τους κατέγραφαν ώστε να είναι σίγουροι ότι δεν διέφυγε κάποιος. Φωνές, σπρωξίματα, βρισιές… αλλά μέχρι εκεί. Ώσπου έφτασε η 3η Αυγούστου του 1974.
Η 12χρονη κάθε φορά που οι Τούρκοι έμπαιναν στο σπίτι κρατιόταν από το παντελόνι του πατέρα της έχοντας την ψευδαίσθηση της ασφάλειας. Ποιος θα μπορούσε να την πειράξει; Δεν μπορούσε στο παιδικό της μυαλό να συλλάβει τι ήταν αυτό που θα ακολουθούσε το απόγευμα της 3ης Αυγούστου.
Το πρωί οι Τούρκοι στρατιώτες είχαν καταγράψει και πάλι τους Ελληνοκύπριους που έμεναν στο σπίτι. Επανήλθαν όμως. Από εκείνο το ζεστό απομεσήμερο του Αυγούστου, το σπίτι έγινε τόπος ενός από τα φοβερότερα εγκλήματα που διέπραξαν οι Τούρκοι στην Κύπρο.
Μια ασύλληπτης βαρβαρότητας σφαγή, με τα λείψανα των θυμάτων να μην έχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα. Συνολικά στο χωριό καταγράφηκαν 28 αγνοούμενοι, εκ των οποίων οι 14 στο συγκεκριμένο σπίτι.
Σε μια σπηλιά βρέθηκαν τα καμένα οστά ενός ζευγαριού, το οποίο εντόπισαν κρυμμένο οι Τούρκοι. Αφού τους έσφαξαν, τους έκαψαν παίρνοντας τα λίγα χρήματα που είχαν μαζί τους για να διαφύγουν σε ασφαλή περιοχή.
Ο Τούρκος αντισυνταγματάρχης
Σε βιβλίο που κυκλοφόρησε το 2004 με τίτλο «Κύπρος: Νησί προς πώληση – Άγνωστες πτυχές της Ειρηνευτικής Επιχείρησης», ο Τούρκος καθηγητής και συγγραφέας Erol Mütercimler καταγράφει αυτούσιες μαρτυρίες Τούρκων αξιωματικών και στρατιωτών που είχαν λάβει μέρος στην εισβολή στην Κύπρο.
Μεταξύ των μαρτυριών είναι και αυτή του αντισυνταγματάρχη πεζικού Salih Guleryuz, ο οποίος ήταν υποδιοικητής της μονάδας καταδρομών που στρατοπέδευσε στον Σύσκληπο.
Ο Salih Guleryuz κρατούσε καθημερινό ημερολόγιο και σε κάποιες σημειώσεις δίνει συγκλονιστικά στοιχεία για τη σφαγή των αμάχων. Λέει ότι το βράδυ της 3ης Αυγούστου του 1974 ενημερώθηκε για τη δολοφονία 14 άμαχων Ελληνοκυπρίων σε ένα σπίτι του χωριού. Ο Guleryuz γράφει στο ημερολόγιο:
«3 Αυγούστου 1974… Μάθαμε ότι 14 από τους Ελληνοκύπριους που έμειναν στο χωριό Σύσκληπος σκοτώθηκαν το βράδυ σε ένα σπίτι. Αυτό το έκαναν ένας πυροβολητής υπαξιωματικός, δύο στρατιώτες καταδρομείς και δύο πολεμιστές (Τουρκοκύπριοι άτακτοι). Λήφθηκαν οι καταθέσεις των στρατιωτών μέχρι αργά…
4 Αυγούστου 1974… Κατά τις πρωινές ώρες ήρθε ο συμμαθητής μου, ο επιτελικός αρχηγός του σώματος στρατού, συνταγματάρχης Μαχμούτ Μπογουσλού. Πήγαμε μαζί στον Σύσκληπο και βρήκαμε το σπίτι όπου σκοτώθηκαν οι Ελληνοκύπριοι πολίτες. Σκοτώθηκαν από πυρά με αυτόματα τυφέκια στον προθάλαμο ενός σπιτιού κοντά στο ορνιθοτροφείο του χωριού. Οκτώ άτομα ήταν πάνω στις πολυθρόνες και στις καρέκλες πνιγμένα στο αίμα, διάτρητα από σφαίρες στο στήθος και στο κεφάλι. Στο έδαφος υπήρχαν ακόμα πέντε νεκρά άτομα, άνδρες και γυναίκες. Κοντά στην είσοδο της πόρτας πάνω σε μια καρέκλα υπήρχε ακόμη ένα πτώμα χωρίς κεφάλι. Εκεί κοντά ήταν και ένα κορίτσι, Ελληνοκυπριόπουλο, ηλικίας 11-12 χρόνων… Την είδαμε ενώ προγευματίζαμε με τους στρατιώτες μου στο ορνιθοτροφείο του Συσκλήπου. Όταν μας είδε εκείνη, είπε απελπισμένα καλημέρα χαμογελώντας».
Αυτό το 12χρονο κορίτσι που γλίτωσε από τη σφαγή έχοντας δει τον πατέρα της νεκρό με το κεφάλι πολτοποιημένο από τις σφαίρες και τον αδελφό της αποκεφαλισμένο σήμερα κουβαλάει τη μοναδική αυθεντική μαρτυρία της προσωπικής της τραγωδίας. Η μοναδική επιζήσασα ενός εγκλήματος γεμάτο από δολοφονίες αμάχων.
Μοναδική επιζήσασα
Η 12χρονη που επέζησε μίλησε πριν από λίγες μέρες για πρώτη φορά μετά από 44 χρόνια. Τη μαρτυρία της κατέγραψε ο δημοσιογράφος Σωτήρης Παρούτης και τη μετέφερε αυτούσια χωρίς παρεμβάσεις. Άλλωστε τι παρέμβαση μπορεί να γίνει στην εξιστόρηση ενός εγκλήματος από ένα εκ των θυμάτων;
Λέει η μοναδική επιζήσασα για το απόγευμα της 3ης Αυγούστου του 1974:
«Εμένα με πήρανε πρώτη. Ο πατέρας μου είχε καταλάβει τι επρόκειτο να γίνει. Φώναζε, έπεσε κάτω και τους παρακαλούσε. Με είχαν πάρει από εκεί που ήμασταν μαζεμένοι όλοι και με πήγαν στην άκρη του σπιτιού όπου ήταν το μπάνιο. Εγώ τον άκουγα ακόμη που φώναζε. Άκουγα και τον αδελφό μου επίσης. Έτσι ξεκίνησε ο βιασμός. Έρχονταν, με βίαζαν και έφευγαν. Ύστερα από λίγο άκουσα πυροβολισμούς και φωνές. Εμένα με κρατούσαν εκεί. Όταν τέλειωσαν οι πυροβολισμοί, φύγανε και αυτοί. Με άφησαν μόνη μου μέσα στο μικρό δωμάτιο του μπάνιου. Έμεινα εκεί πεσμένη, κατατρομαγμένη και σοκαρισμένη. Πέρασε, νομίζω, κάνα μισάωρο και σκεφτόμουνα ότι μπορούσα να ανοίξω την πόρτα, να βγω έξω και να φύγω… Από το μικρό παραθύρι έβλεπα ότι δεν υπήρχε κανένας. Μετά το γκαράζ του σπιτιού μας ήταν τα χωράφια… Μόλις όμως έκανα τη σκέψη να βγω και να φύγω, μπήκε κάποιος και με άρπαξε. Με έβγαλε από την πίσω πόρτα. Εγώ ήμουνα ξυπόλητη. Σε μαύρο χάλι. Με πήγε από γύρω από το σπίτι. Κάποια στιγμή μου έδειξε ότι έπρεπε να φορέσω παπούτσια. Του λέω “δεν έχω”. Για να βρω παπούτσια έπρεπε να μπω ξανά στο σπίτι και να πάω στο δωμάτιό μου. Με πήγε μέσα. Πέρασα από τον χώρο όπου ήταν όλα τα πτώματα. Και του πατέρα μου και του αδελφού μου… Φόρεσα παπούτσια και βγήκα από το δωμάτιό μου. Ο άλλος που με συνόδευε ήταν μαζί μου».
Το μέγεθος του κακού
Η μαρτυρική 12χρονη του 1974, μοναδική επιζήσασα της σφαγής του Συσκλήπου, θυμάται: «Τα πτώματα ήταν δεκαπέντε, είκοσι, δεν τα μέτρησα. Το πτώμα του αδελφού μου ήταν πάντως με κομμένο το κεφάλι. Αυτός που με συνόδευε με πήρε να φύγουμε από το σπίτι. Έκλαιγα διαρκώς. Ούτε μπορούσα να μιλήσω, ούτε να συνειδητοποιήσω το μέγεθος του κακού. Προστέθηκαν και δυο-τρεις άλλοι κατά την απομάκρυνσή μου από το σπίτι. Με πήγαν μέσα στο χωριό. Σούρουπο πια, με έβαλαν σε ένα άλλο σπίτι. Εκεί ξεκίνησαν πάλι τον βιασμό. Ένας έμπαινε, ένας έβγαινε στο δωμάτιο όπου με κρατούσαν. Πέρασε δεν θυμάμαι ακριβώς πόσος χρόνος. Κανένα μισάωρο, καμιά ώρα… και άκουσα έναν πανικό. Ξαφνικά έφυγαν όλοι. Εγώ έμεινα εκεί. Τρομαγμένη στο κρεβάτι».
Το σπίτι του Ευγένιου Χατζηηράκλη, στην άκρη του χωριού, όπου βρήκαν καταφύγιο οι άμαχοι και έμελλε να γίνει μαζικός τάφος (φωτ. αρχείου)
«Τι να πω και τι θα γίνει»
Η συγκλονιστική μαρτυρία συνεχίζεται: «Ύστερα από κάνα πεντάλεπτο μπήκε κάποιος. Όχι από αυτούς που ήταν προηγουμένως. Με έπιασε από το χέρι και με έβγαλε έξω. Είδα ένα στρατιωτικό τζιπ να πλησιάζει. Μόλις έφτασε το τζιπ, οι βιαστές έφυγαν όπως-όπως. Ορισμένοι όμως παρέμειναν. Προτού καλά-καλά σταματήσει το αυτοκίνητο, κατέβηκε “το παιδί” που σας είπα στην αρχή (σ.σ.: Τούρκος αξιωματικός που είχε αναπτύξει καλή σχέση με τον αδελφό της προτού τον αποκεφαλίσουν), ήρθε κοντά μου και με έπιασε από το χέρι. Χάρη σε αυτόν σώθηκα! Μου μίλησε στα αγγλικά… Εγώ συνέχιζα να κλαίω. Δεν μπορούσα να μιλήσω. Είδε όμως το χάλι μου. Οι υπόλοιποι που ήταν στο τζιπ κατέβηκαν και αυτοί κάτω και πρόταξαν τα όπλα στους υπόλοιπους μιλώντας τη γλώσσα τους. Εγώ δεν καταλάβαινα. Ήρθε κοντά μου και πάλι ο νεαρός αξιωματικός και μου έγνεψε να του δείξω ποιοι. Μου μιλούσε στα αγγλικά, επιτακτικά: “Show me, who? Who did this?” (σ.σ.: Δείξε μου, ποιος; Ποιος το έκανε;).
Αν και 12 χρόνων -και μετά από όλο αυτό το βασανιστήριο που πέρασα-, ήμουν σε θέση να διερωτηθώ μόνη μου: “Τι να πω και τι θα γίνει αν πω;”. Αστραπιαία σκέφτηκα, ανακουφισμένη κάπως, ότι το μυαλό μου ακόμη δούλευε! Σας τα λέω με λεπτομέρεια, όλα όσα έχουν μείνει αποτυπωμένα στη μνήμη μου. Έκανα, λοιπόν, με τους ώμους μου την κίνηση ότι τάχα δεν ξέρω. Εκείνος με τη σειρά του έδιωξε τους διάφορους, με έβαλε στο αυτοκίνητο και ανηφορίσαμε στο βουνό, πάνω από το χωριό, όπου ήταν το στρατόπεδό τους. Επικρατούσε χάος εκεί, πολλά πράγματα του πολέμου, οχήματα, στρατιώτες, όπλα, κανόνια κλπ. Απ’ ό,τι αντιλήφθηκα, με πήγε αμέσως στον ανώτερό του, ίσως τον διοικητή του στρατοπέδου. Του εξήγησε, απ’ ό,τι κατάλαβα, τι έγινε. Αυτός με πήρε και με έβαλε στο δωμάτιό του. Μου ετοίμασαν κρεβάτι το οποίο εφαπτόταν στον τοίχο. Ξαναήρθε το παιδί που με πήρε από τα χέρια τους και μου εξήγησε με λίγα αγγλικά ότι ο λόγος που με έδωσε στον διοικητή ήταν για να είμαι ασφαλής, διότι δεν ήξερε, όπως συμπλήρωσε, τι άλλο θα μπορούσε να συμβεί. Έτσι, λοιπόν, έμεινα όλο το βράδυ στο δωμάτιο του διοικητή».
Στη μαρτυρία που έδωσε μόλις πριν από λίγες μέρες στην κυπριακή εφημερίδα «Πολίτης», η τότε 12χρονη ανέφερε ότι από το στρατόπεδο όπου την είχαν μεταφέρει οι Τούρκοι έβλεπε το σπίτι της και τη μεταφορά των πτωμάτων μέσα σε μαύρες σακούλες. Στη συνέχεια την πήγαν σε αστυνομικό τμήμα όπου έδωσε κατάθεση και νοσηλεύτηκε σε στρατιωτικό νοσοκομείο υπό συνεχή επίβλεψη για να μην της συμβεί κάτι. Με στρατιωτικό αεροπλάνο την πήγαν στην Άγκυρα και μετά στα Άδανα όπου νοσηλεύτηκε σε νοσοκομείο.
Θυμάται ότι κάποια μέρα στον διάδρομο είδε έναν Ελληνοκύπριο ασθενή με πατερίτσες και τη ρώτησε αν είναι χριστιανή. Προτού προλάβει να του απαντήσει παρενέβησαν στρατιώτες και η συνομιλία διακόπηκε. Θυμάται ότι της φέρθηκαν καλά στην Τουρκία και την πίεζαν να φάει γιατί είχε αδυνατίσει υπερβολικά και είχε συνεχείς αιμορραγίες. Όταν αισθάνθηκε καλύτερα, τη μετέφεραν πίσω στα Κατεχόμενα και μετά από κάποιες διαδικασίες, τον Νοέμβριο, την παρέδωσαν στον ΟΗΕ, ο οποίος με τη σειρά του τη μετέφερε στις ελεύθερες περιοχές. Αναζητούσε τη μητέρα της, η οποία μαζί με τα άλλα αδέλφια της είχαν εγκαταλείψει τη Λευκωσία λόγω της εισβολής. Για μήνες στάθηκε αδύνατο να εντοπιστεί η μητέρα της, η οποία καθημερινά πήγαινε στο σημείο όπου επέστρεφαν οι αιχμάλωτοι και αναζητούσε την κόρη της.
Ανάρρωση στην Τουρκία – «Κόρη μου, στάσου όρθια»
Στη μαρτυρία της θυμάται ότι τη μετέφεραν στο γραφείο του τότε προέδρου της Κυπριακής Βουλής, Γλαύκου Κληρίδη, που προήδρευε του κράτους, καθώς ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος κατά το πραξικόπημα είχε διαφύγει στη Βρετανία. «Εκεί με άκουσε ο πρόεδρος με μεγάλο σεβασμό για δύο ώρες. Χωρίς να με ρωτά λεπτομέρειες. Μου είπε όμως μια κουβέντα που τη θυμάμαι μέχρι σήμερα: “Άκου, κόρη μου. Όπως σε έριξαν κάτω και σηκώθηκες -γιατί έχεις σηκωθεί πια-, έτσι θα πρέπει να μείνεις. Δεν έχεις να δώσεις λογαριασμό σε κανέναν, ούτε για το τι έχεις περάσει, ούτε για το τι δεν πέρασες”». Στη συνέχεια βρέθηκε με τη μητέρα της και τα αδέλφια της και συνέχισε τη ζωή της με τον εφιάλτη να την κυνηγά. «Είναι περιττό να σας πω ότι για δύο χρόνια με τον παραμικρό θόρυβο που άκουγα έμπαινα κάτω από το κρεβάτι. Δύο χρόνια δεν μπορούσα να δω ένστολο. Ερχόταν ο αδελφός μου που υπηρετούσε τη θητεία του στην Εθνική Φρουρά και έβγαζε τη στολή έξω από το σπίτι. Έξω από την πόρτα και μετά έμπαινε μέσα. Αυτά».
Δικάστηκε μόνο ένας…
Για τη σφαγή στον Σύσκληπο έχει υπάρξει παραδοχή της Τουρκίας, η οποία ωστόσο φορτώνει το έγκλημα σε άτακτους ένοπλους Τουρκοκύπριους, υποστηρίζοντας ότι οι Τούρκοι στρατιώτες δεν είχαν εμπλοκή.
Οι μαρτυρίες και τα στοιχεία, όμως, δείχνουν ότι οι Τούρκοι στρατιώτες είναι αυτοί που διέπραξαν και τους βιασμούς και τις εν ψυχρώ δολοφονίες αμάχων. Αν και στις καταθέσεις που είχαν ληφθεί κατονομάζονταν οι δράστες, τελικά λόγω της δεύτερης φάσης του «Αττίλα» στις 15 Αυγούστου του 1974, αυτοί συγκαλύφθηκαν και εστάλησαν στην Αμμόχωστο.
Για να δημιουργηθεί άλλοθι συνελήφθη μόνο ένας Τουρκοκύπριος με το όνομα Αλί, από το γειτονικό χωριό Φώτα, και εστάλη στην Τουρκία για να δικαστεί. Καταδικάστηκε και φυλακίστηκε για περίπου έναν χρόνο. Ο τουρκικός στρατός που μετέφερε τα πτώματα από το σπίτι μέχρι σήμερα δεν έχει αποκαλύψει πού τα έθαψε ή τα έκαψε.
Έχουν γίνει πολλές ανασκαφές σε γύρω περιοχές, χωρίς όμως να εντοπιστούν λείψανα για να ταυτοποιηθούν οι αγνοούμενοι.
Και τώρα η ώρα να το δούμε!
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΑΠΟ ΤΟ 07:25
Άποψη; τίθεται θέμα άποψης; αν το συγκεκριμένο κανάλι έχει “τσίπα” και συναίσθηση ευθύνης της αποστολής του που είναι η αντικειμενική ενημέρωση του πολίτη που το επιλέγει, έχει υποχρέωαη να την εξαφανίσει από “προσώπου” οθόνης… το άθυρμα που παριστάνει την ανθρωπίστρια..βρε ουυυυστ!!!!!
Σχόλιον#1.Παραθέτω τήν ζωφερή εικόνα τής συντριπτικής πλειοψηφίας τών Ελλήνων,οι οποίοι κατήντησαν αποκλειστικώς καί μόνον ελληνόφωνες.””Εν εσχάταις ημέραις ….. έσονται γάρ οι άνθρωποι,φιλάργυροι,αλαζόνες,υπερήφανοι,βλάσφημοι,απειθείς,αχάριστοι,ανόσιοι,άστοργοι,προδόται (Πίστεως καί Πατρίδος),προπετείς,τετυφωμένοι,φιλήδονοι μάλλον ‘ή φιλόθεοι,έχοντες μόρφωσιν ευσεβείας τήν δέ δύναμιν αυτής ηρνημένοι,τούς οποίους παρέδωκεν Ο Θεός εις αδόκιμον νούν,ποιείν τά μή καθήκοντα,πεπληρωμένους πάση πορνεία,πονηρία,πλεονεξία,κακία,μεστοί φθόνου,έριδος,δόλου,κακοηθείας,ψιθυριστάς,εφευρέτας κακών,ασυνθέτους,ασυνέτους,αστόργους,ασπόνδους μέ όλα τά απειράριθμα παράγωγα αυτών””Β’Τιμ.Γ’ καί Ρωμ.Α’.Εάν θέλετε νά αποδυναμωθή η ισχύς τού εχθρού (οικονομική,στρατιωτική,πολιτική κλπ.) τότε,ελεεινοί ελληνόφωνες,παύσατε νά συμπεριφέρεστε ως γενίτσαροι,αντίχριστοι κανίβαλοι φονεύοντας εκατοντάδες χιλιάδες ανυπεράσπιστα Ελληνόπουλα,προκαλώντας μιά ολόκληρη γενοκτονία κατ’έτος καί τήν φοβεράν οργήν Τού Θεού μου.Παύσατε τάς πορνείας,μοιχείας,ομοφυλοφιλίας καί παντός είδους ανωμαλίας.Μετανοήστε καί οδηγηθείτε πρός Θεοσέβεια αγαπώντας καί υπακούοντας ΕΜΠΡΑΚΤΩΣ Τού Πανάγιου Τριαδικού Θεού,αγαπήσατε αληθινά τόν εαυτόν υμών,χαλιναγωγόντας τον από τήν κατωφέρειαν τών παθών,οδηγώντας τον πρός ανωφέρειαν Χριστιανικών αρετών καί κατόπιν θά επακολουθήσει καί η αγνή καί ανιδιοτελής αγάπη πρίν τόν πλησίον,ώστε νά τόν βοηθείτε πρός οδόν μετανοίας καί ούτε νά τόν ωθείτε,ούτε υμείς νά οδηγήστε πρός αμαρτίαν.Μόνον μέσω τής ενσυνειδήτου,ευσυνειδήτου μετανοίας,αυτομεμψίας,καί αυτογνωσίας θά ελκύσει ο Ελληνισμός τήν Χάρη καί εύνοια Τού Θεού μου ώστε νά αυξηθεί καί μεγαλουργήσει ξανά η Πατρίς ημών,ειδ’άλλως θά αυξάνοντε καί μεγαλουργούν διαρκώς καί περισσότερον οι εχθροί ημών.Η χαιρεκακία δέν υποδεικνύει Χριστιανικό ήθος καί αρετή.””εάν πέσει ο εχθρός σου,μή επιχαρής αυτώ,εν δέ τώ υποσκελίσματι αυτού μή επαίρου·ότι όψεται Κύριος καί ουκ αρέσει Αυτώ,καί επιστρέψει τόν θυμόν Αυτού απ’αυτού””Παρ.ΚΔ’17-18.Ο Λόγος Τού Θεού μάς διδάσκει λέγοντας::”” πάντα ούν όσα άν θέλητε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι,ούτω καί υμείς ποιείτε αυτοίς””.Ματθ.Ζ’12,Λουκά ΣΤ’31,Τωβίτ Δ’15,Σ.Σειρ.ΚΑ’15,Οβδιού 15,Κλίμαξ 393
Σχόλιο#3.Ο ευσεβέστατος στρατηγός Μακρυγιάννης,περνούσε κάποια νύκτα,μέ τό άλογό του απ’τό πεδίο τής μάχης.Κάποια στιγμή,ακούει βογγητά.Ένας Τούρκος,βαρειά πληγωμένος,ζητούσε ολίγο ύδωρ ίνα σβήση τήν δίψα του.Ο στρατηγός βγάζει τό παγούρι από τήν μέση του καί λέγει εις τό πρωτοπαλίκαρό του πού τόν συνόδευε,-“”Δός’του νά πιή””.Τήν στιγμή όμως πού εκείνος έσκυβε νά τού προσφέρει ύδωρ,ο πληγωμένος σημάδεψε μέ τήν πιστόλα του τόν στρατηγό,τού έρριξε,αλλά τό βόλι ηστόχησε.Καί τότε ο στρατηγός,ατάραχος ξαναλέγει εις τό πρωτοπαλίκαρό του::””Δός’του νά πιή.””Αυτού τού είδους τήν συμπεριφορά,οι σημερινοί,κούφιοι πνευματικώς,ελληνόφωνες δέν δύναντε νά τήν κατανοήσουν.Μέ χαιρεκακία ΔΕΝ κατατροπώνεται ο εχθρός.Μόνον εάν γίνουμε Θεοσεβείς,τότε Ο Παντοδύναμος Θεός θά εξυψώση τήν Πατρίδα μας καί θά κατατροπώσει τούς εχθρούς ημών.Όσο η ελληνόφωνες παραμένουν εις αμετανοησία καί εχθρότητα μέ Τόν Θεόν καί Τόν καταφρονούν,υβρίζουν καί βλασφημούν εν λόγω καί έργω,τόσο περισσότερο ωθούν Τόν Θεόν νά καταφρονεί τήν Πατρίδα ημών καί νά φθάνη νά πλησιάζει (η Πατρίς μας) νά γίνη θήραμα τών κανίβαλων εχθρών της.
Σχόλιο#2.Καί πρός περαιτέρω επιβεβαίωση τών γραφομένων μου θά αναφέρω μερικά παραδείγματα όχι εκ τής Αγίας Γραφής (εντός τής οποίας υπάρχουν αναρίθμητα όπως αυτό πού είπε επί τού Τιμίου Σταυρού Ο Κύριός μου καί Θεός μου,όπως καί τού Αγίου Στεφάνου πρωτομάρτυρος τήν στιγμή τού απάνθρωπου λιθοβολισμού του,κλπ).Θά αναφέρω 2-3 απ’αυτά πού δέν γνωρίζετε (διότι ΔΕΝ θέλετε νά γνωρίζετε διότι προτιμάτε νά διαβάζετε μόνον ό,τι γεμίζει σαβούρα καί βούρκο τό εμπαθές καί σκοτεινιασμένο …… πιτουρο-μυαλό !!!!!! υμών).Ο μέγας Αλέξανδρος,ύστερα από μιά νικηφόρον μάχη,επέδειξε μεγάλη καλωσύνη πρός τούς νικημένους εχθρούς του (όπως είχε επιδείξει ο Πρ.Ελισαίος).Τούς έλυσε από τά δεσμά τους,τούς φόρτωσε μέ δώρα πλούσια καί τούς άφησε ελεύθερους νά γυρίσουν εις τάς οικίας των (όπως συμβουλεύει Ο Λόγος Τού Θεού Ρωμ.ΙΒ’20,Παρ.ΚΕ’22).Οι στρατηγοί του,βλέποντάς το τού είπαν::-Μά τί έκανες βασιλεύ;;;νά τούς τιμωρήσης έπρεπε κι’όχι νά τούς ευεργετήσης””-Διατί;;; τούς ερωτά χαμογελώντας ο Αλέξανδρος.-“”Μά απλούστατα,διότι τούς ενίκησες εις τόν πόλεμο””.-“”Δέν σκέπτεστε ορθώς,τούς απαντά τότε ο γενναίος βασιλεύς.Μόνον εάν κατακτήσω καί τήν καρδίαν τους,θά είμαι πράγματι νικητής””.Ακούστε καί ένα επιπλέον τού Θεόδωρου Κολοκοτρώνη ο οποίος ήτο βαθύτατα ποτισμένος από τό Πνεύμα τού Ιερού Ευαγγελίου καί τά νάματα τής Ορθοδόξου Πίστεως.Ανάμεσα εις τά άλλα,ήξερε καί νά συγχωρή αυτούς πού τού έκαναν κακό.Κάποια φορά,φιλοξενούσε εις τό τραπέζι του τόν φονιά τού αδελφού του.Η μήτηρ του δέν τό άντεξε αυτό και τού λέγει-“”Παιδί μου,τί κάνεις;;;Τόν φονιά τού υιού μου καί αδελφού σου έβαλες νά φάη μαζί μας;;;””Καί ο μεγαλόψυχος καί φιλόΘεος αγωνιστής τής απαντά,-“”Σιώπα μάνα,αυτό είναι τό καλύτερο μνημόσυνο διά τόν σκοτωμένον.
Τούρκεψαν όλοι ωρε!
Εγω εχω μια απορια….τα μαγουλα της γιατι κανουν λακακια προς τα μεσα αραγε??? Μηπως απο τα πολλα ρουφηγματα???
Ωραιος!!!!!!!!!!!!!
Ετσι πρέπει. Διαφορετικά οι ραγιαδομαλακες θα ξεσηκωθούν και θα γκαρίζουν ..
Μην ξεχνάτε τους μουλους του λυκείου όπου ο διευθυντής έκανε παρατήρηση σε θηλυκό ισλαμοπαρασιτο για την μαντήλα . Ξεσηκώθηκαν οι μουλοι μαθητές του λυκείου και γκαριζαν με υψωμένες τις γροθιές τους υπέρ της ελευθερίας και ισότητας του ισλαμικού παράσιτου.
Τέτοιος λαός τέτοια ενημέρωση …πολιτικώς ορθή και ανθρωπιστική πάνω απ’ολα , αμ πως !
Η συγκεκριμένη δε λέει καλά τις ειδήσεις κάνει όλο σαρδάμ…. μήπως το είπε κ μόνη της….δεν έχουν καλύτερη;;;εγώ δε τη βλέπω από τα λάθη που κάνει
11 Φεβρουαριου 1959
12 Δεκεμβριου 1959
9 Ιουλιου 1961
30 Νοεμβριου 1963
24 Ιανουαριου 1965
3 Δεκεμβριου 1967!!
25 Φεβρουαριου 1968!!! !!! ” στην πολιτική τίποτα δεν είναι νεκρο” τάδε εφη η “μακαριστος” αρχιδοπισκοπος μακαριος ως αντιπροσωπος του.. θεου(?). (στην θρησκεία είναι μονο ολα νεκρα!). Ανελαβε την θριαμβευτικη πολιτική(?) διακυβερνηση της Κυπρου με… 95,45%(??????)
.
…και ύστερα, ήρθαν ολα αυτά που πάθατε
τουρκοκαναλα πολυ απλα.
Πια μεκεδονια ; Αυτή που πούλησες για να πάρεις πρωτάθλημα;
το σταρ οπως και ολα τα ιδιοτικα καναλια ειναι τουρκολαγνοι για αυτο και πασαρουν ολο τουρκικες μαλακιες στα ζωα τους πρετοιμαζουν για το τι ερχεται
ΟΗΕ= συμμορια πρωτα σκοτωνεις αυτους με το μπλε κρανος γιατι αυτοι προστατευαν τους τουρκους οπως ολη η ευρωπη και μετα πας για την σημαια αυτοι γιατι δεν εμποδισαν τον τουρκο να πυροβολησει ενα τσιρκο μεντρανο ειναι ο οηε και παπαριες μαντολες την ελλαδα ολοι την μισουν
Δεν φταει αυτη οταν η εκκλησια δεν σου λεει οτι οι μπασταρδες φυλες τουρκοι αραβες και αυτοαποκαλουμενοι εβραιοι και ενα μεγαλο μερος των Ελληνων δεν ανηκουν στο ανθρωπινο γενος τους θεωρουμε ολους για ανθρωπους
γαμω τα βοθροκαναλα σας ξια αυτο δεν σας κυταζω πια ουτε ειδησεις ουτε τιποτα
Σχεδον ολα τα ιδιωτικα καναλια ειναι τουρκολαγνα προβαλοντας τουρκοσειρες,τις οποιες προμηθευονται δωρεαν κανοντας χαρη στον δουρειο ιππο προπαγανδας της τουρκιας.
Μα τι λέτε ; Βρισκόμαστε σε πόλεμο καί δεν το ξέρουμε ; Αν υπήρχαν θύματα έπρεπε να πανηγυρισουμε επειδη είναι παιδιά Τούρκων !!