ΓΑΛΛΙΑ: ΟΙ ΤΑΡΑΧΕΣ, ΤΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΚΑΙ Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΒΑΖΕΙ ΤΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΕΜΑΝΟΥΕΛ ΜΑΚΡΟΝ – ΘΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΤΟΝ… ΕΡΩΤΑ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗ ΓΡΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΑΦΗΣΕΙ ΤΗ ΧΩΡΑ ΗΣΥΧΗ

Το κοινωνικό κύμα διαμαρτυρίας κατά του Μακρόν διευρύνεται, καθώς δεν περιορίζεται μόνο στις γαλλικές πόλεις. Σε αγροτική περιοχή του Σεν Σολίν, τουλάχιστον 30.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν διαμαρτυρόμενοι για την κατασκευή δεξαμενών συλλογής νερού για την άρδευση καλλιεργειών, προστιθέμενοι στα πλήθη που διαδηλώνουν για την ασφαλιστική μεταρρύθμιση.

Και αυτή η διαδήλωση κατέληξε σε επεισόδια. Σύμφωνα με τα γαλλικά μέσα ενημέρωσης, αρκετοί τραυματίες νοσηλεύονται σε σοβαρή κατάσταση και τουλάχιστον ένας διαδηλωτής δίνει μάχη για την ζωή του. Η “μητέρα των μαχών” ωστόσο, δίνεται αύριο Τρίτη, στην νέα γενική απεργία που έχουν κηρύξει τα συνδικάτα. Οι προσδοκίες του Γάλλου προέδρου ότι οι διαμαρτυρίες θα “ξεφουσκώσουν”, δεν φαίνεται να επιβεβαιώνονται.

Τίποτα δεν θυμίζει την πρώτη εκλογή του Μακρόν, το 2017, που είχε συνοδευτεί από αποθεωτικά εξώφυλλα. Πολύ χαρακτηριστικό αυτό του βρετανικού περιοδικού The Economist που τον έδειχνε να περπατάει πάνω στο νερό σαν άλλος Ιησούς Χριστός! Σταδιακά, η εικόνα ότι είναι το “παιδί-θαύμα” της γαλλικής πολιτικής άρχιζε να θολώνει. Γρήγορα η μετεκλογική πραγματικότητα είχε αποδειχθεί δύσκολη για τον ευρωπαϊστή που οι Γάλλοι είχαν αρχικά αποκαλέσει “Πρόεδρο Ζουπιτεριέν” (Jupiter είναι ο θεός Δίας), θέλοντας έτσι να του προσδώσουν μυθικές διαστάσεις.

Δεν πέρασε πολύς καιρός από την εκλογή του που η πολιτική φθορά τον έπληξε και μάλιστα με έντονο τρόπο. Το επιστέγασμα αυτής της φθοράς είναι διογκούμενη λαϊκή οργή που βλέπουμε σήμερα, που μοιάζει να αποτελεί την “ταφόπλακα” για την πολιτική παρακαταθήκη του πάλαι ποτέ “τρομερού παιδιού” της γαλλικής πολιτικής.

Πολύ πριν την εξέγερση για το Ασφαλιστικό, οι μεταρρυθμίσεις του “πολιτικού άνδρα του 21ου αιώνα” φαινόταν να πνίγoνται στην έντονη κοινωνική αναταραχή. Αλλεπάλληλα βίαια επεισόδια πυροδότησαν η “πράσινη” πολιτική του, που έφεραν στο προσκήνιο τα “Κίτρινα Γιλέκα, οι μεταρρυθμίσεις που επιχείρησε στην αγορά εργασίας, ή το νομοσχέδιο περί “Καθολικής Ασφάλειας”, που πέρασε εν μέσω πανδημίας, προκαλώντας και πάλι μαζικές αντιδράσεις.

Η σχέση του με τη Γερμανία

Το Βερολίνο, όπως πάντα και παντού, θεωρούσε δεδομένο πως η Γαλλία είναι υποχρεωμένη να ακολουθήσει τελικά το γερμανικό άρμα. Είναι χαρακτηριστικά τα επικριτικά δημοσιεύματα του γερμανικού Τύπου που αποδομούσαν τον Μακρόν. Η γερμανική αλαζονεία τον είχε εξωθήσει να αλλάξει κάπως ρότα.

Σε αντίθεση με τους προκατόχους του Νικολά Σαρκοζί και Φρανσουά Ολάντ, ο Εμμανουέλ Μακρόν έδειξε να μη συμβιβάζεται στον ρόλο του “επιστάτη των Γερμανών”. Αυτός φαίνεται να ήταν ο λόγος που παρά τις αντιξοότητες, έμοιαζε να βιώνει μία πολιτική αφύπνιση, η οποία είχε εκδηλωθεί και στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ το 2019, αλλά ποτέ δεν ολοκληρώθηκε. Το καλοκαίρι του 2019 είχε δείξει την απόκλισή του από την πεπατημένη. Λίγο αργότερα, το φθινόπωρο του ίδιους έτους, είχε θέσει βέτο στην έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της ΕΕ με δύο χώρες των Δυτικών Βαλκανίων, των Σκοπίωνκαι την Αλβανία.

Ο Εμμανουέλ Μακρόν προφανώς θεωρούσε ότι η απόσυρση της Μέρκελ, του άφηνε χώρο για έναν πιο ηγετικό ρόλο στην ΕΕ και ήθελε να τον διεκδικήσει. Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν κατέστη δυνατό, όπως δείχνουν τα γεγονότα.

Το μέλλον του Εμανουέλ Μακρόν φαντάζει πολύ οδυνηρό και πολύ σύντομο, αφού οι διαδηλώσεις -που ξεκίνησαν με τα κίτρινα γιλέκα- έχουν χαρακτήρα γενικευμένης εξέγερσης, με την Γαλλία να είναι και στο στόχαστρο του Συμβουλίου της Ευρώπης για την υπέρμετρη βία που συχνά δείχνουν οι δυνάμεις καταστολής.