Τώρα ΟΥΤΕ για ανάσα χρόνος…
Ήδη έχει κληθεί ο Δημήτρης και αρχίζουμε μαζί τον συντονισμό των καταθέσεων όλων των επιστημόνων, μετά τους οκτώ που κατέθεσαν μαζί μου στη Θεσσαλονίκη.
Και στο τέλος, εγώ…
Πρώτα θα δηλώσω παράσταση προς υποστήριξη της κατηγορίας ΚΑΙ για την Χρυσηίδα Δημουλίδου, η οποία με έχει εξουσιοδοτήσει προς τον σκοπό αυτό.
Και μετά ένα πρώτο υπόμνημα κατηγορίας. Με κάποια αιτήματα. ΠΟΛΥ κρίσιμα. Προς τις αρχές. Και προς διάφορες άλλες κατευθύνσεις.
Και μετά το τελικό υπόμνημα. Απευθυνόμενο στην Εισαγγελία Εφετών Αθηνών. Στον τελικό κριτή…
Αυτό θα είναι …όλα τα λεφτά. Με αυτό θα καταθέσω και όλα τα συμπληρωματικά στοιχεία και θα γίνει η τελική ποινική αποτίμηση του εγκλήματος. Και των δραστών.
Και όλα αυτά ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ με ΟΛΑ τα άλλα…
Σήμερα το …μενού είχε πραγματικά τα πάντα.
Και μέσα σε ΟΛΑ αυτά, ζω τη φρίκη της τρομακτικής αυτής ιστορίας με τα μωρά που δηλώθηκαν νεκρά αλλά δεν είχαν πεθάνει. Κάθε αφήγηση είναι και μία ταινία από μόνη της.
ΔΕΝ υπάρχει περίπτωση όμως να μην ασχοληθείς. Παρά τον τεράστιο κίνδυνο που έχω καταλάβει ότι υπάρχει.
Και μόνο που ακούς αυτό το “μόνο εσύ” και “είσαι η μόνη μας ελπίδα”, δεν το σκέφτεσαι καν.
Το μόνο που σκέφτεσαι είναι πώς θα γίνει να προσθέσεις στο εικοσιτετράωρο μερικές ώρες ακόμα…
Υ.Γ. Σύντομα θα σας μιλήσω για την ιστορία αυτή.
Προς το παρόν μαζεύω μαρτυρίες και στοιχεία..
