Έφυγε από τη ζωή, στα 88 του χρόνια, ο Παύλος Γιαννακόπουλος, ιδρυτής και πρόεδρος της ΒΙΑΝΕΞ. Σε ανακοίνωσή της η φαρμακοβιομηχανία αναφέρει ότι “μπορεί να μην είναι πια κοντά μας, όμως ό,τι μεγαλειώδες δημιούργησε και όλους όσους ευεργέτησε είναι εδώ για να τον θυμίζουν για πάντα”.
“Ως ελάχιστο φόρο τιμής, η ΒΙΑΝΕΞ Α.Ε αποφασίζει η σημαία της να κυματίζει μεσίστια σε όλες τις εγκαταστάσεις και τα γραφεία της έως και την ημέρα της Κηδείας, ενώ η 10η Ιουνίου κηρύσσεται ως επίσημη μέρα Πένθους και Αργίας εφεξής”, καταλήγει η ανακοίνωση της ΒΙΑΝΕΞ.
Το θλιβερό γεγονός γνωστοποίησε με ανακοίνωσή της η ΒΙΑΝΕΞ, τονίζοντας:
«Με βαθιά θλίψη και ανείπωτο πόνο η οικογένεια της ΒΙΑΝΕΞ αποχαιρετά υποκλινόμενη τον Ιδρυτή και Πρόεδρό της. Ο Παύλος Γιαννακόπουλος μπορεί να μην είναι πια κοντά μας, όμως, ό,τι μεγαλειώδες δημιούργησε και όλοι όσους ευεργέτησε είναι εδώ για να τον θυμίζουν για πάντα.
Με πείσμα σπαρτιάτικο και οξύνοια χαρακτηριστική συστήνει αυτήν που έμελε να γίνει η μεγαλύτερη φαρμακοβιομηχανία της Ελλάδας και μια από τις μεγαλύτερες της Ευρώπης. Στα 70 χρόνια ενεργής επαγγελματικής παρουσίας του Πατριάρχη της ελληνικής βιομηχανίας, μόνο επιτυχίες, επενδύσεις και χιλιάδες θέσεις εργασίας σημειώνονται. Όλες οι εταιρείες Κολοσσοί του φαρμάκου επιθυμούν να συνάψουν συνεργασία μαζί του, το όνομά του ταυτίζεται με το ήθος, την ακεραιότητα και την αποτελεσματικότητα, ενώ ο ίδιος ακούραστος δε σταματά να αναζητεί νέους δρόμους έρευνας και ανάπτυξης. Έχοντας πάντα τον Άνθρωπο ως βασική του αξιακή προτεραιότητα, δημιουργεί σχέσεις ζωής με τους εργαζομένους του και όποιον συναναστρέφεται.
Ως ελάχιστο φόρο τιμής, η ΒΙΑΝΕΞ Α.Ε αποφασίζει η σημαία της να κυματίζει μεσίστια σε όλες τις εγκαταστάσεις και τα γραφεία της εως και την ημέρα της Κηδείας, ενώ η 10η Ιουνίου κηρύσσεται ως επίσημη μέρα Πένθους και Αργίας εφεξής.»
ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ
Δραστηριοποιήθηκε στον χώρο της φαρμακευτικής, όπου και ήταν ιδιοκτήτης της ΒΙΑΝΕΞ μαζί με τα δύο αδέρφια του, της μεγαλύτερης φαρμακοβιομηχανίας στην Ελλάδα.
Πριν από αυτά όμως ο Παύλος Γιαννακόπουλος, πολυμήχανος και τετραπέρατος Λάκωνας , με καταγωγή από την ιστορική Σελασία, ήταν από τους πρώτους που έκανε εισαγωγή μπανάνας από τις θερμές λατινικές χώρες, όταν η μπανάνα και η εισαγωγή της στη χώρα ήταν απαγορευμένο είδος.
Φάρμακα και μπανάνες
Η επιχειρηματική ιστορία της οικογένειας ξεκινάει το 1924. Τότε ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος ανοίγει το φαρμακείο του στην οδό Πειραιώς. Καθώς τα χρόνια περνούν, δίπλα του δουλεύουν τα τρία παιδιά του, ο Παύλος, ο Θανάσης και ο Κώστας. Το 1951 ο Παύλος Γιαννακόπουλος ιδρύει την εταιρεία ΦΑΡΜΑΓΙΑΝ. Αρχικά παίρνει τις αντιπροσωπείες σχεδόν όλων των μεγάλων ξένων παραγωγών φαρμάκου (Boots, Sigma, Tau, Alcon, Roussel). Αν και ο ίδιος δεν μιλάει αγγλικά, καταφέρνει η εταιρεία του να γίνει αποκλειστικός αντιπρόσωπος. Το 1971 η ΦΑΡΜΑΓΙΑΝ μετατρέπεται σε ΑΕ και μετονομάζεται σε ΒΙΑΝΕΞ. Το 1974 κατασκευάζεται το πρώτο εργοστάσιο στην Εθνική Αθηνών – Λαμίας. Το 1981, την εποχή που οι ξένες φαρμακευτικές αποχώρησαν από την Ελλάδα, φοβούμενες την επέλαση του «σοσιαλισμού», ο Παύλος Γιαννακόπουλος αποφασίζει να μείνει και να ρισκάρει. Δικαιώθηκε. Θεωρώντας πως οι όροι και οι πολιτικές του ΠαΣοΚ δεν θα ήταν τόσο απαγορευτικοί όσο λεγόταν, αγόρασε φθηνά εργοστάσια των πολυεθνικών και γιγαντώθηκε στην πορεία. Τα επόμενα χρόνια επεκτείνεται και αγοράζει άλλα δύο εργοστάσια, της Winthrop-Sterling (1983) και της Upjohn (1985).
Αυτή είναι η γνωστή ιστορία της οικογένειας. Εκείνο που δεν είναι γνωστό είναι ότι η αυτοκρατορία δεν θεμελιώθηκε μόνο στο εμπόριο φαρμάκων. Ούτε το φαρμακείο που κληρονόμησαν από τον πατέρα τους ήταν κερδοφόρο. Η οικονομική τους κατάσταση, όπως έχει εμπιστευτεί ο Παύλος Γιαννακόπουλος σε γνωστό δημοσιογράφο, βελτιώθηκε από το εμπόριο μπανάνας.
Ηδη πριν από τη δικτατορία, και μέχρι τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης, το εμπόριο μπανάνας δεν ήταν ελεύθερο. Επιτρεπόταν σε ορισμένες περιόδους τον χρόνο, οι οποίες δεν ήταν εκ των προτέρων γνωστές. Το υπουργείο Εμπορίου εξέδιδε ένα διάταγμα σε ανύποπτο χρόνο, το οποίο επέτρεπε το εμπόριο, π.χ. για διάστημα ενός μήνα. Ωστόσο, ουδείς μπορούσε να επωφεληθεί, αφού από την ώρα της παραγγελίας του φορτίου ως τη στιγμή της παράδοσης δεν γινόταν να παρέλθει διάστημα μικρότερο των δύο μηνών. Δεδομένου ότι η μπανάνα κόβεται όσο είναι ακόμη άγουρη και πράσινη, ενώ ωριμάζει στη συνέχεια, στα πλοία-ψυγεία που τη μεταφέρουν, το εμπόριό της είναι ένα μεγάλο ρίσκο. Οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι μεταδικτατορικά αποφασίζουν να ρισκάρουν και να ασχοληθούν με το εμπόριο. Κάποιοι θεωρούν πως στάθηκαν τυχεροί, κάποιοι άλλοι ότι είχαν απλώς τις κατάλληλες πληροφορίες για το τάιμινγκ του υπουργείου. Παρήγγειλαν εγκαίρως δύο φορτία μπανάνας, τα οποία εισήγαγαν στην Ελλάδα. Δικαιώθηκαν.
Εκείνη την εποχή ο πλουτισμός μιας οικογένειας ήταν άμεσα εξαρτημένος από τον παράγοντα τύχη. Τα στεγανά ήταν μικρότερα, το θάρρος μεγαλύτερο, το ρίσκο καθημερινότητα. Οι παλιοί θυμούνται και άλλες ιστορίες οικογενειών που μετατράπηκαν σε μεγιστάνες εν μιά νυκτί. Μια ανάλογη περίπτωση αιφνίδιου πλουτισμού ήταν ο επιχειρηματίας της γνωστής (τη δεκαετία ’50 και ’60) επιχείρησης Ράδιο Καραγιάννης, στην πλατεία Κλαυθμώνος. Το Ράδιο Καραγιάννης εισήγαγε και εμπορευόταν ψυγεία, κατσαρόλες, ραδιόφωνα και πικάπ, ενώ ο ιδιοκτήτης του είχε μια σειρά από αντιπροσωπείες στην Ελλάδα. Μία από αυτές ήταν και της Boeing. Ξαφνικά, η Ολυμπιακή αποφασίζει τη δεκαετία του ’70 να αγοράσει αεροπλάνα Boeing και ο Καραγιάννης εμφανίστηκε από το πουθενά ζητώντας το ποσοστό του. Και αυτός δικαιώθηκε.
Με την πάροδο του χρόνου, όμως, η οικογένεια Γιαννακόπουλου έδειχνε να έχει μια νοικοκυρεμένη, ακμάζουσα και ελληνοκεντρική επιχείρηση. Η ΒΙΑΝΕΞ, παρά την απώλεια τζίρου της τάξεως των 80 εκατ. ευρώ που έχει σημειωθεί τη διετία 2009-2011, το 2010 παρείχε αυξήσεις 6% στους εργαζομένους. Το 2011 ακολούθησαν νέες αναπροσαρμογές και για το 2011 συμφωνήθηκε να «παγώσουν» οι αυξήσεις, αλλά να διατηρηθούν όλες οι παροχές της κλαδικής σύμβασης. Ο αντιπρόεδρος και αναπληρωτής διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας, Δημήτρης Γιαννακόπουλος, μιλώντας προς «Το Βήμα», στις 29 Απριλίου 2012, επεσήμανε ότι «οι εργαζόμενοι της ΒΙΑΝΕΞ στήριξαν την εταιρεία και συνέβαλαν τα τελευταία χρόνια στην επίτευξη υψηλών κερδών. Ετσι τώρα και εμείς, ως διοίκηση, είμαστε υποχρεωμένοι να στηρίξουμε τον κόσμο μας, ασχέτως οικονομικών επιδόσεων».
Ασχολήθηκε με τα διοικητικά του Παναθηναϊκού από το 1972. Το 1973 εκλέχθηκε πρόεδρος του Παναθηναϊκού Συναγερμού διεκδικώντας μαζί με άλλα στελέχη την ηγεσία του Παναθηναϊκού. Το 1979 τη χρονιά που η ποδοσφαιρική ομάδα του Παναθηναϊκού έγινε επαγγελματική και ανεξαρτοποιήθηκε διοικητικά από τον ερασιτεχνικό σώμα ο Παύλος Γιαννακόπουλος δεν κατάφερε να εισχωρήσει στη διοίκηση της ΠΑΕ καθώς ο Γιώργος Βαρδινογιάννης απέκτησε το μεγαλύτερο μέρος των μετοχών. Το 2008 εισχώρησε στο πολυμετοχικό διοικητικό σχήμα της ΠΑΕ Παναθηναϊκός.
Από το 1987 έως το 1997 υπήρξε πρόεδρος όλων των ερασιτεχνικών τμημάτων του Παναθηναϊκού. Από το 1992 η ομάδα μπάσκετ του Παναθηναϊκού αυτονομήθηκε και αυτή ως επαγγελματική ανέλαβε τη διοίκησή της σε συνεργασία με τον αδερφό του Θανάση Γιαννακόπουλο.
Με την απόκτηση του Νίκου Γκάλη, σηματοδότησε την αναγέννηση του Παναθηναϊκού στο μπάσκετ και έφερε κατά καιρους στον ΠΑΟ μερικά από τα μεγαλύτερα ονόμάτα του Παγκοσμίου Μπάσκετ τόσο αθλητές, όσο και προπονητές (Παναγιώτης Γιαννάκης, Φάνης Χριστοδούλου, Ζάρκο Πάσπαλι, Στόγιαν Βράνκοβιτς, Μπάιρον Σκοτ, Ντίνο Ράτζα, Ντομινίκ Γουΐλκινς, Αλεξάντερ Βολκώφ, Ντέγιαν Μποντίρογκα, Ζέλικο Ρέμπρατσα, Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, Δημήτρης Διαμαντίδης, Ραμούνας Σισκάουσκας, Ζέλικο Ομπράντοβιτς και πολλούς άλλους). Επί προεδρίας του ο Παναθηναϊκός έχει κατακτήσει μεταξύ άλλων 6 Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα. Το Σεπτέμβριο του 2015 ελήφθη απόφαση από τον ερασιτέχνη Παναθηναϊκό, για μετονομασία του κλειστού της Λεωφόρου Αλεξάνδρας σε γήπεδο “Παύλος Γιαννακόπουλος”.
