Σφοδρή αντιπαράθεση μεταξύ ηλικωμένων γυναικών έχει ξεσπάσει με αφορμή τα όσα υποστηρίζει η γνωστή κριτικός Ροζίτα Σώκου για την Μελίνα Μερκούρη(της οποίας την “προσφορά” στην Ελλάδα αλλά και τον “πατριωτισμός” της έχουμε αναρτήσει στη στήλη “Αποκαλύψεις”)
Τι είπε η Ροζίτα Σώκου για τη Μελίνα Μερκούρη
«Ήταν ελεείνή ηθοποιός. Μιλώ ανεξάρτητα από ό,τι ηθικό της έχω προσάψει. Στη “Μήδεια” ήταν ανυπόφορη. Είχε νευριάσει, θυμάμαι με την Ντένη Βλαχιώτη, που της είχε κάνει ένα υπέροχο κοστούμι, που αυτή τη στιγμή εκτίθεται στο Τόκυο. Για να της πάει κόντρα, αγόρασε στην Αμερική ένα πολύ λαικό κοστούμι. Όμως, σύμφωνα με το συμβόλαιο, έπρεπε στην πρόβα τζενεράλε να φορέσει της Ντένης. Πήγαινε λοιπόν μπροστά της, σήκωνε το κοστούμι και φυσούσε τη μύτη της για να δείξει πόσο την περιφρονεί…
Μονο στη “Στέλλα” ήταν καλή, γιατί είχε προσαρμόσει ο Κακογιάννης το ρόλο στο δικό της στυλ. Έκανε τον εαυτό της. Αυτό το ύφος είχε και στην πραγματικότητα. Ήταν πολύ κακή ηθοποιός. Έκανε νάζια επί σκηνής. Όταν την έβλεπα να παίζει, ντρεπόμουν που ήμουν γυναίκα…»
Απάντηση έδωσε η κάποτε γραμματέας της, Μανουέλα Παυλίδου, η οποία υπήρξε συνεργάτης της Μελίνα Μερκούρη επί σειρά ετών.
Η ίδια απαντά με άρθρο της δίνοντας συνέχεια στον «πόλεμο» που έχει ξεσπάσει από τις αποκαλυπτικές δηλώσεις της κριτικού.
Γράφει η Μανουέλα Παυλίδου:
Είμαι βαθιά ευτυχής που σχεδόν 20 χρόνια μετά τον θάνατο της Μελίνας Μερκούρη, το ενδιαφέρον για εκείνη παραμένει ζωηρό. Αποδεικνύεται από το κοινό που αγκάλιασε θερμά την παράσταση «Μελίνα: Όπου και να ταξιδέψω, η Ελλάδα…» στο Φεστιβάλ Πρεσπών και είναι sold-out στο Ηρώδειο στις 7 Σεπτεμβρίου. Αποδεικνύεται από τους τόσο πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους, από άλλες γενιές και καταβολές, που θυμούνται τη Μελίνα, εμπνέονται από εκείνη, την ξεχωρίζουν, την αγαπούν, μοιράζονται για εκείνη ιστορίες, αφηγήσεις και σκέψεις.
Υπάρχει όμως και μια εξαίρεση που την κρατά στη μνήμη της με αξεπέραστη χολή, διαστρεβλώνοντας ολοκληρωτικά την ιστορία.
Έχω πάψει πια να εκπλήσσομαι με την εμμονή της κυρίας Ροζίτας Σώκου. Συκοφαντεί την Μελίνα επαναλαμβάνοντας ολότελα ανακριβή γεγονότα. Απαξιούσα να απαντήσω μέχρι σήμερα, σεβόμενη την ηλικία και την πνευματική της κατάσταση. Δεν μπορώ όμως πλέον να επιλέγω τη σιωπή, όταν μάλλον δυστυχώς για την κυρία Σώκου, είχα την ευτυχία να βρίσκομαι δίπλα στη Μελίνα στα περιστατικά από την καλλιτεχνική και προσωπική της ζωή που αναφέρει. Δεν ανακαλώ στη μνήμη μου κανένα ψήγμα αλήθειας σε όσα περιγράφει. Αντιλαμβάνομαι ότι η ανάγκη της να μιλά δημόσια για άλλους ανθρώπους θολώνει ενδεχομένως τα όρια αλήθειας-ψεύδους, αλλά δεν της δίνω πια κανένα ελαφρυντικό. Κρίμα, κυρία Ροζίτα Σώκου.
