Η Ιωάννα Μαλέσκου πριν ξεκινήσει την καριέρα της στην τηλεόραση εργαζόταν ως δασκάλα. Το πρώτο σχολείο που διορίστηκε ήταν στα Βορίζια, στο χωριό που βάφτηκε με αίμα μετά το μακελειό με τους δύο νεκρούς λόγω της βεντέτας που ξέσπασε ανάμεσα σε δύο οικογένειες του χωριού.

«Όταν έγινα δασκάλα στα Βορίζια, ήρθαν και μου χτύπησαν την πλάτη και μου είπαν “καλή τύχη”. Τότε δεν κατάλαβα ακριβώς γιατί… Στην πορεία, όμως, ένιωσα ότι εκεί τίποτα δεν είναι απλό. Ο τρόπος ζωής, οι άγραφοι κανόνες, η τοπική κουλτούρα – όλα χρειάζονται χρόνο και σεβασμό για να τα κατανοήσεις».

«Το βασικό για μένα ήταν ότι ήταν η πρώτη φορά. Η πρώτη επαφή που είχα με την Κρήτη ήταν στο χωριό αυτό, στο δημοτικό σχολείο. Ήταν η πρώτη μου χρονιά που δίδαξα σαν δασκάλα. Εγώ δεν είχα ιδέα από την Κρήτη. Είναι ένα χωριό το οποίο έχει ζωντάνια, έχει πολλά νέα παιδιά, πολλά παιδιά, κάνουν πολλά παιδιά, οικογένειες. Κυρίως όμως έχει αυτόν τον νέο κόσμο που βλέπετε… Είναι ευγενές σαν εικόνα και σαν συναίσθημα».

«Όταν είσαι ξένος, δεν μπορείς να αντιληφθείς τον τρόπο ζωής. Αν θέλετε την κουλτούρα, τις αρχές, τον αξιακό κώδικα, τους άγραφους κανόνες… όσο ψήνεσαι με τις συνθήκες και συναναστρέφεσαι με τον κόσμο, το καταλαβαίνεις. Το πρώτο πράγμα που εντόπισα ήταν ότι υπήρχε μια δυσπιστία… Αν δεν είσαι από το μέρος αυτό, αν δεν μιλάς και την ντοπιολαλιά, κάπως σε βάζουν σε απόσταση μέχρι να κερδίσεις τον σεβασμό».

«Η παραβατική συμπεριφορά υπάρχει σε όλες τις ηλικίες και από πολύ νεαρή ηλικία είναι μια πραγματικότητα… Και δεν είναι όλα άσπρο-μαύρο. Προσπαθείς να καλλιεργήσεις ένα πνεύμα συμπόνιας, συνένωσης, μιας ωραίας ειρηνικής διάθεσης. Εγώ πιστεύω πάντα στη θετική πλευρά των πραγμάτων και στις αλλαγές των ανθρώπων, κυρίως όμως στη δύναμη που μπορεί να έχει η παιδεία και η καλλιέργεια. Αυτό το οποίο χτιζόταν μέσα στις σχολικές αίθουσες, στους ανθρώπους, στα παιδιά μπορούσε εύκολα να ακυρωθεί πηγαίνοντας το παιδί στο σπίτι».