Παρακάτω θα διαβάσετε την ιστορία της Μαντούς:
«Οι πραγματικότητες των ανθρώπων κινούνται παράλληλα, καμιά φορά συμπληρωματικά, με το ψέμα και την αλήθεια του καθένα να μη μοιάζει με κανενός άλλου. Η ζωή μοιάζει με περιστρεφόμενη πόρτα που οδηγεί τον καθένα σε άλλη έξοδο, στον δικό του μοναδικό μικρόκοσμο. Ο δικός μου μικρόκοσμος είναι 15 τετραγωνικά, έχει ένα καγκελένιο κρεβάτι μέσα, δυο πορτατίφ με κρόσσια που κρέμονται στα πλάγια του και έναν καλόγερο για να κρεμιούνται τα ρούχα.
Για να βρεθείς στην πραγματικότητα κάποιου άλλου, θα πρέπει να σε πάρει από το χέρι, να περάσετε μαζί αυτή την περιστρεφόμενη πόρτα και να βρεθείτε στο ίδιο δωμάτιο, να πατήσετε μαζί το πέλμα σας σε κάθε τετραγωνικό. Στο δικό μου δωμάτιο θα πρέπει να μυρίσετε κάθε χνώτο που έχει αφεθεί ποτέ εκεί, να ακούσετε τα πνιχτά βογγητά, όλα τόσο διαφορετικά και τόσο ίδια μεταξύ τους, και να στάξει πάνω σας ο ιδρώτας όσων έχουν περάσει από εκεί μέσα.
Με λένε Μαντώ και είμαι πουτάνα. Δεν μου αρέσει η λέξη ιερόδουλη ή πόρνη και όσοι νομίζουν ότι η σκατίλα του κόσμου σταματάει να βρομάει όταν της βάζουμε ωραίο περιτύλιγμα έχουν κάνει λάθος. Μου ζήτησαν να μιλήσω για τους πελάτες μου και μου είπαν ότι θα είναι χρήσιμο. Αυτό που λέω πάντα είναι ότι μια πουτάνα είναι πάντα χρήσιμη.
Είμαι σήμερα 35 χρονών. Ήρθα στην Αθήνα από την Κρήτη στα 17 μου και για μερικά χρόνια δούλευα σε ένα φούρνο, με τρεις κι εξήντα. Ήθελα να γίνω ηθοποιός, αλλά περισσότερο ήθελα να φύγω από εκείνο το κωλοχώρι που μεγάλωσα. Όπως βλέπετε, δεν γεννήθηκα πουτάνα.Κάνω αυτήν τη δουλειά από τα 22 μου, αλλά δεν την έκανα πάντα συνειδητά. Όλα ξεκίνησαν όταν ήμουν 20 χρονών. Ήμουν ακόμα παρθένα όταν γνώρισα τον –ας τον πούμε– Κώστα, έναν τύπο εθισμένο στα χαρτιά. Ποτέ δεν ήμασταν αυτό που θα έλεγε κανείς αγαπημένοι, όμως ένιωθα ότι ανήκω κάπου, σε μια ξένη πόλη, χωρίς φίλους. Όταν άρχισε να χάνει στα χαρτιά και να χρωστάει πολλά χρήματα σε κάποιον, άρχισα να ανήκω και αλλού.
Μέναμε σε μια γκαρσονιέρα στου Γκύζη τότε. Ο Κώστας με παρακάλεσε κλαίγοντας να πηδηχτώ μαζί του για να ξεχρεώσει 100 ευρώ, αλλά δεν μπορούσα να πιστέψω ότι αυτό ήταν πραγματικότητα. Όταν χτύπησε το κουδούνι του σπιτιού κατάλαβα ότι ζω στ’ αλήθεια μέσα σε αυτή την κατάσταση. Η πόρτα άνοιξε και είδα έναν χοντρό τύπο γύρω στα 40. Φορούσε καφέ σακάκι και μαύρο πουκάμισο. Θυμάμαι ακόμα την ιδρωτίλα που μύριζε όταν ήρθε κι έκατσε δίπλα μου, ανακατεμένη με φτηνή κολόνια. Ο γκόμενός μου πήγε και κλείστηκε στην κουζίνα. Το επόμενο πράγμα που θυμάμαι είναι την ιδρωτίλα να ανακατεύεται με το άρωμα κανέλας που ερχόταν από την τσίχλα του. Μετά σταμάτησα να μυρίζω οτιδήποτε. Σταμάτησα να ακούω, να βλέπω, να νιώθω για ένα τέταρτο. Όταν τελείωσε, έβγαλε άλλα 10 ευρώ και τα άφησε στο κομοδίνο, λέγοντας “Μου άρεσε που είσαι άβγαλτη, αυτά είναι για σένα”, ενώ μετά φώναξε: “Φίλε, είμαστε εντάξει” και έφυγε.
Το ζήτημα “πουτανα” ειναι ενα απο τα πιο αμφιλεγόμενα παγκοσμίως και οχι μονο στην χώρα μας .. Δεν θα κρίνω κάποια για το αν είναι καλό η κακό να κανει αυτο το επάγγελμα. Σίγουρα όμως υπάρχει το βάρος της επιλογής! επιλεγεις να κανεις κάτι τέτοιο! δεν μπορει να πιεζεσαι 13 χρόνια να δίνεις το σώμα σου. Ειναι επιλογη σου . Θαυμάζω καποιες σπανιες γυναικες που κανουν σκληρες δουλειές και δεν επιλεγουν αυτο το ας το πω επάγγελμα. Αυτές οι γυναίκες με κάνουν και εχω ελπίδα για το μέλλον. οι υπόλοιπες απλα υπάρχετε και δεν ειστε άξιες για τπτ. Αυτός δεν είναι ομως ο διαχωρισμός της ζωης ; καποιοι απλά ζούνε ενω κάποιοι αφηνουν και κατι στην ανθρωπότητα ακόμα και απο τον τροπο που εζησαν.
Το ζήτημα “πουτανα” ειναι ενα απο τα πιο αμφιλεγόμενα παγκοσμίως και οχι μονο στην χώρα μας .. Δεν θα κρίνω κάποια για το αν είναι καλό η κακό να κανει αυτο το επάγγελμα. Σίγουρα όμως υπάρχει το βάρος της επιλογής! επιλεγεις να κανεις κάτι τέτοιο! δεν μπορει να πιεζεσαι 13 χρόνια να δίνεις το σώμα σου. Ειναι επιλογη σου . Θαυμάζω καποιες σπανιες γυναικες που κανουν σκληρες δουλειές και δεν επιλεγουν αυτο το ας το πω επάγγελμα. Αυτές οι γυναίκες με κάνουν και εχω ελπίδα για το μέλλον. οι υπόλοιπες απλα υπάρχετε και δεν ειστε άξιες για τπτ. Αυτός δεν είναι ομως ο διαχωρισμός της ζωης ; καποιοι απλά ζούνε ενω κάποιοι αφηνουν και κατι στην ανθρωπότητα ακόμα και απο τον τροπο που εζησαν.
H MANA TOY ΤΣΙΠΡΑ ΗΤΑΝ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ…..
Και τωρα τρεις και εξήντα παίρνεις και είσαι πουτανα,εύχομαι μονο να μην είσαι μανα γιατί αυτός ο τίτλος δεν ειναι για το είδος σου!
Μιλάτε λίγο καλύτερα για την μητέρα κάποιου συναγωνιστή. Αίμα – τιμή!
Είσαι τόσο άρρωστος που δεν χάνεις ευκαιρία να βγάλεις την χολή σου εναντίον των εθνικιστών, αλλά κρίνεις εξ ιδίων τα αλλότρια κατάλαβες τι σου γράφω ή θέλεις μετάφραση;
Δεν καταλαβα τιποτα…..
Ναι καλα!! Οι ελληνες πελατες της… Οι αλλοδαποι; Γιατι δεν αναφέρεται σε αυτά τα γουρούνια; Μηπως ειναι αλλοδαπη η ιδια;;;
Βλεπω πως με εμμεσους τροπους και αρθρα τρώμε πολύ θαψιμο εμεις οι ελληνες!
Πουτανα ήταν πάντα, στην πρωτη ευκαιρία το
εδειξε και το κράτησε…. Ετσι είναι… για 3 και 60 θα δουλέψει; Οχι πουτανα, αλλα καραπουταναρα ειναι!!!
Γιατί ρε Έλληνες πολίτες δεν πάνε στα μπουρδέλα; Ή μήπως οι Έλληνες πελάτες είναι “κύριοι” στην συμπεριφορά τους;
Πουτάνα ήσουν πάντα κοπέλα μου. Αν δεν ήσουν θα καθόσουν στον φούρνο με 3 και 60 όπως τόσες χιλιάδες άλλες που δεν ήταν πουτάνες σαν εσέ. Δεν σε κατηγορώ. Τρέφω μάλιστα ιδιάιτερη εκτίμηση σε αυτές που θες να τις αποκαλείς έτσι. Τόσο που ποτέ δεν τις αποκάλεσα όπως εσύ. Από μας τι θέλεις τώρα;
Αυτη η κοπελα πρεπει να εχει πολλες τραυματικες εμπειριες…
Χαχαχαχαχαχα…Ανθρωπάρια..