Διπλωματική ένταση μεταξύ Παρισίων και Ρώμης έχουν προκαλέσει οι δηλώσεις του αντιπροέδρου της ιταλικής κυβέρνησης Ματέο Σαλβίνι για τον Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν, με φόντο τη διαφωνία για το ενδεχόμενο αποστολής ευρωπαϊκών στρατευμάτων στην Ουκρανία.
Το γαλλικό υπουργείο Εξωτερικών κάλεσε την Παρασκευή την πρέσβη της Ιταλίας στη Γαλλία Εμανουέλα Ντ’ Αλεσάντρο κάνοντας λόγο για «απαράδεκτες δηλώσεις» σύμφωνα με πηγή του Γαλλικού Πρακτορείου στο Κε ντ’ Ορσέ.
«Στην πρέσβη υπενθυμίστηκε ότι οι δηλώσεις αυτές αντίκεινται στο κλίμα εμπιστοσύνης και στην ιστορική σχέση των δυο χωρών μας, καθώς επίσης και στις πρόσφατες διμερείς εξελίξεις», τη «σθεναρή σύγκλιση των δυο χωρών, ιδίως όσον αφορά την ακλόνητη υποστήριξη στην Ουκρανία», διευκρίνισε η πηγή στο γαλλικό υπουργείο Εξωτερικών, επιβεβαιώνοντας πληροφορίες του ραδιοφωνικού σταθμού France Inter.
«Να πάει αυτός» με κράνος και τουφέκι
Ερωτηθείς ενώ βρισκόταν στο Μιλάνο για το ενδεχόμενο ανάπτυξης Ιταλών στρατιωτικών στην Ουκρανία, αν σταματήσουν οι εχθροπραξίες, κάτι που σχεδιάζουν να κάνουν η Γαλλία και η Βρετανία, ο Ματέο Σαλβίνι απάντησε πως αφού το θέλει τόσο ο Εμανουέλ Μακρόν, «μπορεί να πάει αυτός», βάζοντας κράνος και παίρνοντας τουφέκι.
Ο επικεφαλής του ακροδεξιού, αντιμεταναστευτικού κόμματος Λέγκα, σύμμαχος της επικεφαλής της γαλλικής ακροδεξιάς Μαρίν Λεπέν, είχε ήδη χαρακτηρίσει «παλαβό» τον Γάλλο πρόεδρο τον Μάρτιο, κατηγορώντας τον πως ωθεί την Ευρώπη να εμπλακεί σε πόλεμο με τη Ρωσία.
Η Γαλλία και η Βρετανία, επικεφαλής «συμμαχίας προθύμων» χωρών, έχουν πρόθεση να στείλουν αποσπάσματα στην Ουκρανία, εν είδει εγγύησης ασφαλείας, για να αποτραπεί επανέναρξη των εχθροπραξιών αν συναφθεί συμφωνία κατάπαυσης του πυρός ή συμφωνία ειρήνης ανάμεσα στο Κίεβο και τη Μόσχα. Ωστόσο, η πρωθυπουργός της Ιταλίας Τζόρτζια Μελόνι απορρίπτει το ενδεχόμενο.
Ο «ένας » ήθελε πάντοτε να λέει «ελεύθερα» την γνώμη του, και το έκανε είτε απεδεικνύετο ορθή είτε εσφαλμένη.Ο άλλος «δεν ικανοποιείταιι» αν κανένας να έχει γνώμη διαφορετική από τον εαυτό του, ούτε στην Αντιπολίτευση ακόμη και εάν τον κερδίσει. Ούτε καν στον Λαό του. Και η Γνώμη του δεν φαίνεται εν τέλει να απολαμβάνει αποδοχής σε κανένα κλιμάκιο. Παρ’ όλα αυτά, φαίνεται να έχει μία παρέα που κατορθώνει να εξαιρεί ακόμη και υποψηφίους, να αμφισβητεί Εκλεγμένους , να ανέχεται να διαστεβλώνονται ερμηνείες Κανονισμών ΄ώστε να μην εκφράζονται άλλες γνώμες και αντιρρήσεις. Ε, μπορεί να βγει συμπέρασμα ότι κάποιος είναι πιο» Δημοκράτης» από τον άλλο και κάποιος πιο «Μεσαιωνιστής».