«Σφαγή 230 Αλβανών (παιδιά, γέροι και γυναίκες) το 1914 στο Τεπελένι από τον ελληνικό στρατό με φωτογραφία-ντοκουμέντο» – Που αποσκοπεί η αλβανική πρόκληση

Προκαλούν και προκαλούν με ιταμό τρόπο οι Τουρκαλβανοί του Έντι Ράμα που έχει μετατρέψει την χώρα σε μια απέραντη χασισοφυτεία , αναφέροντας για σφαγή Αλβανών ( παιδιά, γέροι και  γυναίκες) το 1914 στο Τεπελένι από τον ελληνικό στρατό κατά την εποχή ανακήρυξης  της αυτονομίας  της Βορείου Ηπείρου.

Μάλιστα παραθέτουν και φωτογραφία από τις ελληνικές  σφαγές που διαπράχθηκαν στο χωριό  από τον ελληνικό στρατό.

«Τα τακτικά  ελληνικά στρατεύματα έχοντας την  κατοχή του λόφου, σε ένα χωριό κοντά στο Τεπελένι, κάλεσαν όλους τους κατοίκους του χωριού,  άνδρες, γυναίκες και παιδιά, οι οποίοι που συγκεντρώθηκαν στην ορθόδοξη εκκλησία. Όταν όλοι συγκεντρώθηκαν, 230 τον αριθμό, οι Έλληνες αξιωματικοί διέταξαν τους στρατιώτες να τους εκτελέσουν  με πολυβόλα.

Όλοι έχασαν τη ζωή τους, ενώ τα κεφάλια τους τα έκοψαν  και τα κρέμασαν  στους τοίχους. Ο στρατηγός  De Veer της ολλανδικής αποστολής, μετέβη ο ίδιος  σε αυτό το χωριό το 1914, και είδε αυτή την τρομερή ελληνική σκληρότητα και τράβηξε αυτή τη φωτογραφία», καταλήγει το ύπουλο και καλά σχεδιασμένο δημοσίευμα .

Η φωτογραφία αφορά ενδεχομένως νεκρούς των αλβανικών και οθωμανικών ομάδων που πολέμησαν τον ελληνικό στρατό.

Μια επιτροπή με επικεφαλής τον De Veer, διερεύνησε το περιστατικό ως επικεφαλής της Διεθνούς Επιτροπής Ελέγχου και συνέταξε μια έκθεση.

Την ίδια στιγμή  κατά την ανάπλαση της κεντρικής πλατείας στην αλβανική πρωτεύουσα,  ο  Ράμα μετέφερε στην πλατεία Σκεντέρμπεη στα Τίρανα πέτρες από περιοχές σε όλες τις χώρες με τις οποίες γειτνιάζει η Αλβανία για να προβάλει το εξωφρενικό ιδεολόγημα ότι υπάρχουν δήθεν «σκλαβωμένες» που θα έπρεπε να ανήκουν στους Αλβανούς.

Πρόκειται για το γνωστό σχέδιο της Μεγάλης Αλβανίας . Η αληθινή ιστορία όμως της Βόρειας Ηπείρου την περίοδο 1913-1921 σημαδεύτηκε από την επιθυμία του τοπικού ελληνικού στοιχείου για ένωση με το Βασίλειο της Ελλάδας, καθώς και την αλυτρωτική επιθυμία της ελληνικής πολιτικής για προσάρτηση της συγκεκριμένης περιοχής, η οποία τελικά επιδικάστηκε στο Πριγκιπάτο της Αλβανίας.

Κατά τη διάρκεια του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου, η Βόρεια Ήπειρος, η οποία φιλοξενούσε μια σημαντική μειονότητα Ορθοδόξων που μιλούσαν είτε Ελληνικά είτε Αλβανικά, βρέθηκε, ταυτόχρονα με τη Νότια Ήπειρο, υπό τον έλεγχο του ελληνικού στρατού, ο οποίος είχε προηγουμένως απωθήσει τις οθωμανικές δυνάμεις.

Η Αθήνα επιθυμούσε την προσάρτηση αυτών των εδαφών. Όμως, η Ιταλία και η Αυστροουγγαρία ήταν αντίθετες σε αυτό το ενδεχόμενο, ενώ το Σύμφωνο της Φλωρεντίας του 1913 παραχωρούσε την Βόρεια Ήπειρο στο νεοσυσταθέν Πριγκιπάτο της Αλβανίας, η πλειοψηφία των κατοίκων του οποίου ήταν μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα.

Έτσι, ο ελληνικός στρατός αποχώρησε από την περιοχή, όμως οι Χριστιανοί Ηπειρώτες, αρνούμενοι τη διεθνή συγκυρία, αποφασίζουν, με την κρυφή στήριξη του ελληνικού κράτους, τη δημιουργία ενός αυτόνομου καθεστώτος, με έδρα το Αργυρόκαστρο.

Με δεδομένη την πολιτική αστάθεια της Αλβανίας, η αυτονομία της Βόρειας Ηπείρου επικυρώθηκε τελικά από τις Μεγάλες Δυνάμεις με την υπογραφή του Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας, στις 17 Μαΐου 1914. Η συμφωνία αναγνώριζε, πράγματι, το ειδικό καθεστώς των Ηπειρωτών και το δικαίωμά τους για αυτοδιάθεση, υπό τη νομική εξουσία της Αλβανίας. Εν τούτοις, η συμφωνία αυτή ποτέ δεν υλοποιήθηκε πραγματικά, καθώς η αλβανική κυβέρνηση κατέρρευσε εντός του Αυγούστου, ενώ ο Πρίγκιπας Γουλιέλμος του Βιντ, ο οποίος είχε οριστεί ηγέτης της χώρας τον Φεβρουάριο, επέστρεψε στη Γερμανία τον Σεπτέμβριο.

Λίγο μετά την έκρηξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, τον Οκτώβριο του 1914, το Βασίλειο της Ελλάδας ανακατέλαβε την περιοχή. Όμως, η διφορούμενη στάση των Κεντρικών Δυνάμεων στα ελληνικά ζητήματα κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πολέμου, οδήγησε τη Γαλλία και την Ιταλία στην από κοινού κατάληψη της Ηπείρου τον Σεπτέμβριο του 1916. Με το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όμως, η συμφωνία Τιτόνι – Βενιζέλου προέβλεπε την προσάρτηση της περιοχής στην Ελλάδα. Τελικά, η στρατιωτική εμπλοκή της Ελλάδας απέναντι στην Τουρκία του Μουσταφά Κεμάλ λειτούργησαν προς το συμφέρον της Αλβανίας, η οποία προσάρτησε οριστικά την περιοχή, στις 9 Νοεμβρίου 1920.

Η προσπάθεια δημιουργίας «γενοκτονίας» Αλβανών από τον ελληνικό στρατό από τον κρατικά ελεγχόμενο τύπο υπό τον Ράμα , είναι έργο της τουρκικής προπαγάνδας και έχει διττό στόχο .

Από την πλευρά την δημοσιοποίηση του τσάμικου ζητήματος και από την άλλη την πρόκληση εμποδίων στην έρευνα στο Ιόνιο πέλαγος για να μην βρει οικονομική διέξοδο η Ελλάδα αυτήν την τρομερά δύσκολη περίοδο.

Πληροφορίες κάνουν λόγο για δράση πολύ σύντομα των αλβανικών οργανώσεων και εντός Ελλάδος με προσπάθεια δημιουργίας πολιτικού φορέα ο οποίος πιθανόν να κατέλθει και στις επόμενες εθνικές εκλογές όποτε και να γίνουν.