Συγκλονίζει Αναγνώστης Μακελειού: “Μπορεί να μην έζησα επί στρατιωτικού καθεστώτος αλλά έχω ζήσει 26 χρόνια μεταπολιτευτικού κοινοβουλευτισμού. Και είμαι γεννηθείς το 1991.
Στον ύμνο της 21ης Απριλίου μιλάει για εργάτες, αγρότες φοιτητές και πάνω από όλα στρατιώτες. Πολίτες-Οπλίτες. Που είναι όλοι αυτοί σήμερα; μέσα στον βούρκο του διεθνιστικού και μαρξιστικού δηλητηρίου.”
ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΧΕΙΣ ΖΗΣΕΙ ΜΗ ΜΙΛΑΣ
Μόνο όποιος ήταν από 10 χρονών και πάνω πριν την 21η, και επομένως είχε τη δύναμη της γνώσης να καταλάβει πόσα τραγικά πράγματα συνέβαιναν στην Ελλάδα την προεπαναστατική περίοδο (αποστασία,κυβερνήσεις του ενός μηνός, δωροδοκίες και διαφθορά βουλευτών, εκρηκτικός εμφυλιοπολεμικός διχασμός των μεγάλων πολιτικών χώρων, καθημερινές ένοπλες συγκρούσεις αναρχοκομμουνιών με τις αστυνομικές δυνάμεις, εμπρησμοί, πετροπόλεμος, ξύλο και καθημερινές ταραχές, σε όλες τις μεγάλες πόλεις, από τους διαδηλωτές της ΕΚ, του Α. Παπανδρέου και των όπισθεν κρυπτόμενων συνοδοιπόρων τους από το παράνομο εθνοπροδοτικό ΚΚΕ, που έκανε ξανά δυναμική επανεμφάνιση στην ελληνική πολιτική σκηνή, για πρώτη φορά μετά την ήττα του το 1949) μπορεί άνετα να δικαιολογήσει τα λόγια του Παττακού που μετά την πτώση της δικτατορίας έλεγε σε κάθε συνέντευξή του ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΑΛΗΘΕΙΑ. Η αλήθεια αυτή είναι ότι “όλος ο λαός ήθελε την επανάσταση τότε, τον λοχία του στρατού, για να βάλει μία τάξη σε αυτό το χάος”. Διότι, αν ήταν αλλιώς, θα αρκούσαν λίγοι πραγματικοί αντιστασιακοί να κατέβουν άοπλοι στους δρόμους να διαμαρτυρηθούν μπροστά στα τανκς μέχρι την ώρα της ορκωμοσίας της επαναστατικής κυβέρνησης στις 6 το βράδυ, και αυτοί θα έπεφταν αμέσως”…
Αν θυμάμαι καλά, τα λόγια του Παττακού εν προκειμένω ήταν χαρακτηριστικά: “ένα φου να έκανε ο λαός εκείνη την ίδια ημέρα, εμείς θα πέφταμε αμέσως”. Το ίδιο πράγμα επαληθεύθηκε κατά τον πλέον τραγικό τρόπο στις μέρες μας στη γειτονική χώρα, την Τουρκία, όπου είδαμε μόλις 1000-1500 υποστηρικτές του Ερντογάν να περικυκλώνουν τα τούρκικα άρματα ήδη από τις πρώτες ώρες, αυτοί αρκούσαν για να καταρρεύσει αμέσως το στρατιωτικό πραξικόπημα, τόσο στην Αγκυρα όσο και στην Κωνστατινούπολη. Κανείς στρατιωτικός δεν τολμά να πυροβολήσει τον λαό, μέσα από τον οποίο προέρχεται και ο ίδιος, διότι ο κάθε στρατός δρα πάντα σε συμφωνία με το λαό, αφού είναι κομμάτι του ίδιου λαού, ζυμωμένο από αυτόν και συμπορευόμενο μαζί του, και όχι κομματόσκυλα διορισμένα από την εκάστοτε διεφθαρμένη πολιτική εξουσία, για να την προστατεύουν εναντίον του λαού, όπως είναι πχ η αστυνομία ως όργανο προστασίας της ίδιας της πολιτικής εξουσίας).
Αρα, από αυτό και μόνον εξάγεται ότι είναι απολύτως αλήθεια αυτό που έλεγε ο Παττακός και οι συνεπαναστάτες του, ότι ΟΛΟΣ σχεδόν ο ελληνικός λαός (πλην φυσικά των ξενόδουλων, των ελεγχόμενων από ξένα κέντρα εβραιομασσώνων και των κομμουνιστικών ανιάτων μιασμάτων) ήθελε και ανέμενε μια πατριωτική στρατιωτική επανάσταση το 1967, ως τη μοναδική λύση σωτηρίας της Ελλάδος, εκείνα τουλάχιστον τα χρόνια.