Οσα χρόνια κι αν περνούν η Αγία Σοφία συνεχίζει να εκπλήσσει. Οι αποκαλυπτικές δηλώσεις του Τούρκου καθηγητή Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης, Ferhat Aslan, δίνουν μια νέα διάσταση στα…μυστήρια της Αγιάς Σοφιάς!
Ο καθηγητής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης κ. Aslan, έχει δηλώσει στην τουρκική εφημερίδα Sabah, ότι κάτω κάτω από τον ιστορικό ναό, οι Βυζαντινοί έχουν θάψει τεράστιες ποσότητες από χρυσό και ασήμι!
Ο Ferhat Aslan υποστηρίζει ότι οι στήλες που υπάρχουν στο εσωτερικό της Αγίας Σοφίας έχουν γίνει από σπάνιο υλικό που μεταφέρθηκε από ένα όρος με την τουρκική ονομασία, Kafdağı, ένα μυθικό όρος για τους Τούρκους που παρομοιάζεται με τον Καύκασο και που σύμφωνα με τις τουρκικές παραδόσεις περιβάλλει όλη την οικουμένη, ένας πολύ χαρακτηριστικός συμβολισμός για την Αγία Σοφία.
Επίσης, ο Τούρκος καθηγητής, ο οποίος έχει εργαστεί επί πολλά χρόνια πάνω στην έρευνα γύρω από την Αγία Σοφία, ισχυρίζεται πως τα θεμέλιά της στηρίζονται σε βάθος 70 μέτρων από την επιφάνεια του εδάφους και πως στην αρχή των θεμελίων του ιστορικού ναού, έχουν θαφτεί μεγάλες ποσότητες χρυσού και ασημιού.
Ο λόγος ο οποίος οι Βυζαντινοί έχτισαν στα θεμέλια του μεγαλοπρεπούς ναού χρυσό και ασήμι, δεν είναι άλλος -κατά τον Τούρκο καθηγητή- απλό τη προστασία του ναού από κάθε καταστροφή.
Επιπλέον, ο Aslan υποστηρίζει ότι κάτω από την Αγία Σοφία υπάρχει ένας ακόμη ναός, υπόγειος αυτή τη φορά, τον οποίο επίσης έχτισαν οι Βυζαντινοί, και μέχρι σήμερα παραμένει άγνωστος. Μάλιστα, ο Aslan στο βιβλίο του κάνει λόγο για εσχατολογικό συμβολισμό.
ΠΗΓΗ: dogma.gr
Όλες οι χριστιανικές εκκλησίες είναι κτισμένες επάνω σε γρεμισμένους Ελληνικούς Ναούς και
με τα ίδια υλικά, η αγία σοφία είναι γνωστό ότι είναι χτισμένη επάνω σε γρεμισμένο Ναό του
Απόλλωνα, με μάρμαρα από τον Ναό της Αρτέμιδος που γρεμισε ο μισητης τους
Ελληνισμού χρυσόστομος, ως γνωστό, το Αρτεμίσιο ήταν το μεγαλύτερο από
τα 7 θαυματα της αχαιότητας, σήμερα είναι ένα εκκλησάκι της μαρίας.
Σαράντα μέρες πολεμά ο Μωχαμέτ να πάρη
την Πόλη την μεγάλη.
Σαράντα μέρες έκαμεν ο ‘γούμενος το ψάρι
στα χείλη του να βάλη.
Απ’ τες σαράντα κι ύστερα, πεθύμησε να φάγη
τηγανισμένο ψάρι.
– Αν μας φυλάγ’ η Παναγιά καθώς μας’ε φυλάγει,
την Πόλη ποιος θα πάρη;
Ρίχτει τα δίχτυα στον γιαλό, τρία ψαράκια πιάνει,
– Θεός να τα βλογήση!
Το λάδι βάλλει στην φωτιά μες στ’ αργυρό τηγάνι,
για να τα τηγανίση.
Τα τηγανίζ’ από την μια, και πά’ να τα γυρίση
κι από το άλλο μέρος.
Ο παραγιός του βιαστικά πετά να του μιλήση,
και τάχασεν ο γέρος!
– Μην τηγανίζης, γέροντα, και μόσχισε το ψάρι
στην Πόλη την μεγάλη!
Την Πόλη την εξακουστή οι Τούρκοι έχουν πάρει,
μας κόβουν το κεφάλι!
– Στην Πόλη Τούρκου δεν πατούν κι Αγαρηνού ποδάρια!
Με φαίνεται σαν ψεύμα!
Μ’ αν είν’ αλήθεια το κακό, να σηκωθούν τα ψάρια
να πέσουν μες στο ρεύμα!
Ακόμ’ ο λόγος βάσταγε, τα ψάρι’ απ’ το τηγάνι,
την μια μεριά ψημένα,
πηδήξανε κι επέσανε στης λίμνης την λεκάνη,
γερά, ζωντανεμένα.
Ακόμ’ ώς τώρα πλέουνε, κόκκιν’ από το μέρος,
όπου τα είχε ψήσει.
Φυλάγουν το Βυζάντιο ν’ αναστηθή κι ο γέρος
να τ’ αποτηγανίση.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !!! ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ !!!