Πως από την ΄΄Πολιτική Φιλανθρωπία΄΄ φθάσαμε στην αρχή του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου

ΤΖΟΡΤΖ ΣΟΡΟΣ: Με άρθρο του που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα project syndicate, και με τίτλο ΄΄Ο Βλαντιμίρ Πούτιν και ο κίνδυνος του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου΄΄ ο πολυεκατομμυριούχος επενδυτής αναφέρεται στην εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, ελπίζοντας και προσδοκώντας, ο Πούτιν και ο Σι να απομακρυνθούν από την εξουσία προτού καταστρέψουν τον πολιτισμό μας.

Αναφερόμενος στο παρελθόν, δηλώνει με κυνικό τρόπο, τις δραστηριότητές του, αποκαλώντας τες ΄΄πολιτική φιλανθρωπία΄΄ όπως το γεγονός ότι από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 συμμετείχε  ενεργά στη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και πως  αργότερα ως ΄΄φιλάνθρωπος΄΄ δημιούργησε  ιδρύματα στην Ρωσία, στην Ουκρανία, στην Ουγγαρία, στις διάδοχες χώρες της  Σοβιετικής Ένωσης, αλλά και στην Κίνα. Ακολουθεί ολόκληρο το άρθρο.

Αφού έλαβε το πράσινο φως από τον Κινέζο Πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν ξεκίνησε τον πόλεμο στην Ουκρανία σε μια προσπάθεια να ανακτήσει την παλιά ρωσική αυτοκρατορία. Αλλά και οι δύο ηγέτες φαίνεται ότι δεν εκτίμησαν σωστά την κατάσταση, αυξάνοντας την προοπτική μιας παγκόσμιας καταστροφής – εκτός και αν απομακρυνθούν από την εξουσία.

Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου ήταν η αρχή ενός τρίτου παγκόσμιου πολέμου που έχει τη δυνατότητα να καταστρέψει τον πολιτισμό μας. Της εισβολής είχε προηγηθεί μια μακρά συνάντηση μεταξύ του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν και του Κινέζου Προέδρου Σι Τζινπίνγκ στις 4 Φεβρουαρίου – την έναρξη των εορτασμών του κινεζικού σεληνιακού νέου έτους και των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου. Στο τέλος αυτής της συνάντησης, οι δύο άνδρες κυκλοφόρησαν ένα προσεκτικά συνταγμένο έγγραφο 5.000 λέξεων που ανήγγειλε μια στενή συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών τους. Το έγγραφο είναι ισχυρότερο από οποιαδήποτε συνθήκη και πρέπει να είχε απαιτήσει εκ των προτέρων λεπτομερείς διαπραγματεύσεις.

Ήμουν έκπληκτος που ο Σι φάνηκε να έδωσε στον Πούτιν λευκή επιταγή για να εισβάλει και να διεξαγάγει πόλεμο εναντίον της Ουκρανίας. Πρέπει να είναι πολύ σίγουρος ότι η επιβεβαίωσή του ως ισόβιου κυβερνήτη της Κίνας θα είναι μια απλή τυπική διαδικασία. Έχοντας συγκεντρώσει όλη την εξουσία στα χέρια του, ο Σι έχει σχεδιάσει προσεκτικά το σενάριο με το οποίο θα αναδειχθεί ως ο νέος Μάο Τσε Τουνγκ ή ο Ντενγκ Σιαοπίνγκ.

Έχοντας λάβει την υποστήριξη του Xi, ο Πούτιν ξεκίνησε να πραγματοποιήσει το όνειρο της ζωής του με απίστευτη βαρβαρότητα. Πλησιάζοντας στην ηλικία των 70, ο Πούτιν νιώθει ότι αν πρόκειται να αφήσει το στίγμα του στη ρωσική ιστορία, θα είναι τώρα ή ποτέ. Αλλά η αντίληψή του για τον ρόλο της Ρωσίας στον κόσμο είναι στρεβλή. Φαίνεται να πιστεύει ότι ο ρωσικός λαός χρειάζεται έναν Τσάρο τον οποίο μπορεί να ακολουθεί τυφλά. Αυτό είναι ενάντια στα ιδεώδη μιας δημοκρατικής κοινωνίας  και είναι ένα όραμα που διαστρεβλώνει τη ρωσική «ψυχή», η οποία είναι συναισθηματική.

Ως παιδί, είχα πολλές συναντήσεις με Ρώσους στρατιώτες όταν κατέλαβαν την Ουγγαρία το 1945. Έμαθα ότι θα μοιράζονταν το τελευταίο τους κομμάτι ψωμί μαζί σου, αν τους το ζήταγες. Αργότερα, στις αρχές της δεκαετίας του 1980, ξεκίνησα αυτό που αποκαλώ την πολιτική μου φιλανθρωπία.

Πρώτα, ίδρυσα ένα ίδρυμα στην πατρίδα μου την Ουγγαρία και μετά συμμετείχα ενεργά στη διάλυση της σοβιετικής αυτοκρατορίας. Όταν ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ ήρθε στην εξουσία το 1985, η διάλυση είχε ήδη αρχίσει. Δημιούργησα ένα ίδρυμα στη Ρωσία και μετά έκανα το ίδιο σε κάθε ένα από τα διάδοχα κράτη. Στην Ουκρανία, ίδρυσα ένα ίδρυμα πριν ακόμα γίνει ανεξάρτητη χώρα. Επισκέφτηκα επίσης την Κίνα το 1984, όπου ήμουν ο πρώτος ξένος που μου επιτράπηκε να ιδρύσω ένα ίδρυμα (το οποίο έκλεισα το 1989, λίγο πριν από τη σφαγή στην πλατεία Τιενανμέν).

Δεν γνωρίζω προσωπικά τον Πούτιν, αλλά έχω παρακολουθήσει την άνοδό του πολύ στενά, έχοντας επίγνωση της σκληρότητάς του. Κατέστρεψε την πρωτεύουσα της Τσετσενίας, το Γκρόζνι, όπως απειλεί να κάνει αυτή τη στιγμή με την πρωτεύουσα της Ουκρανίας, το Κίεβο.

Ο Πούτιν ήταν ένας έξυπνος χειριστής της KGB, αλλά φαίνεται να έχει αλλάξει πρόσφατα. Φαίνεται να έχει χάσει την επαφή με την πραγματικότητα. Σίγουρα δεν εκτίμησε σωστά την κατάσταση στην Ουκρανία. Περίμενε ότι οι Ρωσόφωνοι Ουκρανοί θα υποδέχονταν τους Ρώσους στρατιώτες με ανοιχτές αγκάλες, αλλά αποδείχτηκε ότι δεν διέφεραν από τον ουκρανόφωνο πληθυσμό. Οι Ουκρανοί έχουν προβάλει μια απίστευτα γενναία αντίσταση ενάντια στις φαινομενικά συντριπτικές πιθανότητες.

Τον Ιούλιο του 2021, ο Πούτιν δημοσίευσε ένα εκτενές δοκίμιο, υποστηρίζοντας ότι οι Ρώσοι και οι Ουκρανοί είναι πραγματικά ένας λαός και ότι οι Ουκρανοί έχουν παραπλανηθεί από νεοναζί ταραξίες. Το πρώτο μέρος της επιχειρηματολογίας του δεν είναι χωρίς κάποια ιστορική αιτιολόγηση, δεδομένου ότι το Κίεβο ήταν η αρχική έδρα της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Αλλά στο δεύτερο μέρος, ήταν ο Πούτιν που παραπλανήθηκε. Έπρεπε να το ήξερε καλύτερα. Πολλοί Ουκρανοί πολέμησαν γενναία κατά τις διαδηλώσεις του Euromaidan το 2014.

Τα γεγονότα του 2014 τον θύμωσαν πολύ. Όμως ο ρωσικός στρατός δεν είχε καλή απόδοση όταν διατάχθηκε να επιτεθεί στους Ουκρανούς αδελφούς του. Η ριζωμένη διαφθορά στην ανάθεση αμυντικών συμβάσεων έπαιξε επίσης σημαντικό ρόλο στην χαμηλή απόδοσή του. Ωστόσο, αντί να κατηγορεί τον εαυτό του, ο Πούτιν φαίνεται να έχει τρελαθεί κυριολεκτικά. Αποφάσισε να τιμωρήσει την Ουκρανία επειδή στάθηκε απέναντί του και φαίνεται να ενεργεί χωρίς κανέναν περιορισμό. Ρίχνει στη μάχη ολόκληρο τον ρωσικό στρατό και αγνοεί όλους τους κανόνες του πολέμου, ιδίως βομβαρδίζοντας αδιάκριτα τον άμαχο πληθυσμό. Πολλά νοσοκομεία έχουν πληγεί και το ηλεκτρικό δίκτυο που τροφοδοτεί τον πυρηνικό σταθμό ηλεκτροπαραγωγής του Τσερνομπίλ (που σήμερα κατέχεται από τα ρωσικά στρατεύματα) έχει υποστεί ζημιές. Στην πολιορκημένη Μαριούπολη, 400.000 άνθρωποι έμειναν χωρίς νερό και φαγητό για σχεδόν μια εβδομάδα.

Η Ρωσία μπορεί κάλλιστα να χάσει τον πόλεμο. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρωπαϊκή Ένωση στέλνουν αμφότερες αμυντικά όπλα στην Ουκρανία και γίνονται προσπάθειες να αγοράσουν μαχητικά MIG ρωσικής κατασκευής που οι Ουκρανοί πιλότοι ξέρουν να πετούν. Αυτά θα μπορούσαν να κάνουν τη διαφορά. Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, ο Πούτιν έχει ήδη κάνει θαύματα όσον αφορά την ενίσχυση της αποφασιστικότητας και της ενότητας της ΕΕ.

Εν τω μεταξύ, ο Σι φαίνεται να έχει συνειδητοποιήσει ότι ο Πούτιν είναι πλέον μη αποδεχόμενος.  Στις 8 Μαρτίου, μία ημέρα αφότου ο Κινέζος υπουργός Εξωτερικών Ουάνγκ Γι είχε επιμείνει ότι η φιλία μεταξύ Κίνας και Ρωσίας παρέμενε «σταθερή», ο Σι τηλεφώνησε στον Γάλλο Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν και τον Γερμανό Καγκελάριο Όλαφ Σολτς για να πει ότι υποστήριξε τις ειρηνευτικές προσπάθειές τους. Ήθελε τη μέγιστη αυτοσυγκράτηση στον πόλεμο για να αποφευχθεί μια ανθρωπιστική κρίση.

Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι ο Πούτιν θα δεχτεί τις επιθυμίες του Σι.  Μπορούμε μόνο να ελπίζουμε ότι ο Πούτιν και ο Σι θα απομακρυνθούν από την εξουσία προτού καταστρέψουν τον πολιτισμό μας.