Η αναζήτηση του Κήπου της Εδέμ, ενός μυθικού παραδείσου που αναφέρεται σε θρησκευτικά κείμενα, μας οδηγεί μέσα από έναν λαβύρινθο ιστορικών στοιχείων και αρχαιολογικών ευρημάτων. Η Γένεσις, το πρώτο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, προσφέρει δελεαστικές αλλά διφορούμενες λεπτομέρειες, περιγράφοντας την Εδέμ ως έναν τόπο που τρέφονταν από ποτάμια, με αναφορές μεταξύ άλλων στον Τίγρη και τον Ευφράτη.
Πρόσφατες ανασκαφές γύρω από τον Περσικό Κόλπο παρέχουν ενδιαφέρουσες πληροφορίες. Τα απομεινάρια αρχαίων οικισμών που χρονολογούνται από την περίοδο Ubaid, πριν από περίπου 7.500 χρόνια, υποδηλώνουν ότι κάποτε άνθισε στην περιοχή ένας ακμάζων πολιτισμός. Προηγμένες τεχνολογίες, εμπορικά δίκτυα μεγάλων αποστάσεων και στοιχεία εξελιγμένης κατασκευής σκαφών υποδηλώνουν μια κοινωνία πολύ πιο προηγμένη από ό,τι πιστεύαμε μέχρι σήμερα.
Οι θρύλοι των Σουμερίων διαπλέκονται περαιτέρω με την αφήγηση της Εδέμ, ιδίως μέσω των ιστοριών του Ντιλμούν, μιας μυθικής χώρας που συνδέεται με την αιώνια ζωή και την αφθονία. Αυτός ο μυθικός παράδεισος, που πιστεύεται ότι περιλαμβάνει τμήματα του σημερινού Μπαχρέιν και των περιχώρων του, μοιράζεται εντυπωσιακούς παραλληλισμούς με την Εδέμ που περιγράφεται στα βιβλικά κείμενα.
Οι βάλτοι της Μεσοποταμίας, με την πλούσια αρχαιολογική κληρονομιά τους που χρονολογείται από την πρώιμη αστικοποίηση, αναδεικνύονται ως μια πειστική υποψηφιότητα για την τοποθεσία της Εδέμ. Παρά τους αιώνες περιβαλλοντικής υποβάθμισης και ανθρώπινης παρέμβασης, οι προσπάθειες αποκατάστασης αυτών των ελών προσφέρουν μια αχτίδα ελπίδας για την ανάκτηση ενός χαμένου παραδείσου.
Δεν ειναι μυθική. Είναι στη Μεσοποταμία. Αλλα δεν γίνεται άμα δεν σπείρει ο διάβολος τις αμφιβολίες; Αλίμονο σε αυτούς που γίνονται οργανα του διαβόλου. Και να ξέρετε ο σατανας δεν ειναι μυθικός… Ειναι υπαρκτός και μισάνθρωπος.
ΕΔΩ ΜΙΣΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ