«Πατέρα, με θεωρούν φονιά ή ήρωα;»: Ο υπάλληλος της ΕΡΤ που ήταν serial killer αλλοδαπών! «Τους πυροβόλησα γιατί δεν τους γουστάρω»! (ΦΩΤΟ)

Ήταν Οκτώβρης του 1999 όταν η Αθήνα ήρθε αντιμέτωπη με μία πρωτοφανή υπόθεση μαζικών επιθέσεων σε αλλοδαπούς του κέντρου, οι οποίοι έπεσαν αιμόφυρτοι στον δρόμο με αρκετές σφαίρες σφηνωμένες στο κορμί τους.

Αμέσως οι Αρχές κατάλαβαν ότι η επιλογή ων θυμάτων δεν ήταν καθόλου τυχαία. Όλοι τους, βλέπεις, είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό: Δεν ήταν Έλληνες. Όσοι επέζησαν περιέγραψαν ακριβώς το ίδιο πρόσωπο να πατά τη σκανδάλη. Η Αστυνομία γνώριζε με τι είχε να κάνει.

Ήταν σαφές πως τα κίνητρα του αιμοσταγή εκτελεστή του κέντρου της Αθήνας ήταν ρατσιστικά. Εκτελεστή που είχε ελληνικό ονοματεπώνυμο: Παντελής Καζάκος.

Ποιος ήταν ο «ρατσιστής δολοφόνος»

Έτσι ακριβώς χαρακτήρισαν τον Καζάκο τα Μέσα ενημέρωσης. Πρόκειται για χαρακτηρισμό που ταίριαζε απόλυτα στην περίπτωσή του, με τον ίδιο να μην το αρνείται. Ναι, ήταν ρατσιστής και ένιωθε υπερήφανος γι’ αυτό. Στα δικά του μάτια, επιτελούσε κοινωνικό έργο. Θεωρούσε εθνικό του καθήκον να «ξεπαστρέψει όσους περισσότερους ξένους μπορούσε».

Ο χαρακτηρισμός «serial killer» που του αποδόθηκε, όμως, ήταν λανθασμένος καθώς νεκροί έπεσαν μόνο δύο από τους άνδρες που πυροβόλησε.

Επρόκειτο για ένα αγόρι 23 ετών, γιο αστυνομικού, που εργαζόταν ως υπάλληλος ασφαλείας στην ΕΡΤ, το οποίο στο παρελθόν είχε αντιμετωπίσει προβλήματα με τα ναρκωτικά. Το τελευταίο διάστημα ο Παντελής δήλωνε καθαρός έχοντας αποτοξινωθεί στη Θεραπευτική Κοινότητα «Στροφή», ενώ οι περισσότεροι από όσους εξέτασαν την περίπτωσή του δεν απέδωσαν την πράξη του σε πιθανά ψυχολογικά προβλήματα, μα σε αρρωστημένο μίσος προς οτιδήποτε ξένο.

Ένα μίσος που τα εννέα στο σύνολό τους θύματά του βίωσαν στη σάρκα τους. Τραγικός απολογισμός της δράσης του Καζάκου, δύο νεκροί και επτά τραυματίες εκ των οποίων οι δύο περνούν την υπόλοιπη ζωή τους σε αναπηρικό καροτσάκι.

Από τους υπόλοιπους, οι πιο πολλοί αντιμετωπίζουν μέχρι σήμερα πολλά προβλήματα, αφού η υγεία τους δεν κατάφερε να αποκατασταθεί πλήρως μετά τα χτυπήματα από το φονικό όπλο μάρκας Μπράουνινγκ που όπλισε ο Καζάκος.

Κι όλα αυτά μέσα σε τέσσερις μόλις ημέρες. Βάσει στοιχείων στης Ασφάλειας, όλες οι επιθέσεις έλαβαν χώρα μεταξύ 19^ης και 22ας Οκτωβρίου του 1999.

Οι ώρες δράσης του «δολοφόνου με το Μπράουνινγκ» ήταν από τις 21:00 το βράδυ μέχρι τις 04:00 τα ξημερώματα της επόμενης ημέρας, με τον ίδιο να επιστρέφει κανονικά στη δουλειά του μετά το «πέρας της αποστολής».

Από τη Φυλής στη Λιοσίων και από το Μεταξουργείο στα Εξάρχεια, τον Κεραμεικό και την Κουμουνδούρου, ο ρατσιστής δολοφόνος σκορπούσε τον τρόμο στους δρόμους της Αθήνας. Ήσουν μετανάστης; Έπρεπε να πεθάνεις. Το ξεκαθάρισμα έπρεπε να γίνει. Έτσι πίστευε ο 23χρονος «ψυχοπαθής» – όπως θα δήλωσε αργότερα στη δίκη του.

«Έφυγα από το σπίτι μου με το πιστόλι, αποφασισμένος να σκοτώσω όποιον αλλοδαπό έβλεπα στο δρόμο, γιατί το κακό μ’ αυτούς έχει παραγίνει», παραδέχτηκε.

Τα θύματά του;

• Χοσέβι από το Κουρδιστάν (νεκρός)
• Σαρίφ Μοχάμεντ από το Κουρδιστάν (τραυματίας)
• Ρασούλ Γιουσέφ από το Κουρδιστάν (τραυματίας)
• Μάρκους Κόφι – Τόμι από τη Γκάνα (τραυματίας)
• Νταντόν Μοχάμεντ από το Μπαγκλαντές (τραυματίας από σφαίρα στο πρόσωπο)
• Ουντεσιάνι Τζορτζ από τη Γεωργία (νεκρός από σφαίρα στο στήθος)
• Σαάντ Ελ Σαντί από την Αίγυπτο (τραυματίας)
• Αχμέντ Νεσάρ από το Πακιστάν (τραυματίας από σφαίρα στον αυχένα)
• Αμπντούλ Τίμοθι από τη Νιγηρία (τραυματίας)

«Στην Ελλάδα ήρθα ως οικονομικός μετανάστης. Δεν θα παριστάνω ούτε το θύμα ούτε τον πολιτικό πρόσφυγα για να κερδίσω την εύνοια του κόσμου. Όχι, όχι. Δουλειά έψαχνα όταν αποφάσισα να φύγω από τη Νιγηρία. Και ήρθα κανονικά με βίζα, όχι παράνομα. Δεν το λέω αυτό για να κατακρίνω αυτούς που έχουν έρθει με αυτόν τον τρόπο. Κι εγώ θα το έκανα αν δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Απλώς έτυχε και μπόρεσα τότε να βγάλω βίζα.

Η δουλειά μου ήταν αυτή του μικροπωλητή όταν δέχτηκα την επίθεση από τον Καζάκο. Για να είμαι ειλικρινής, ποτέ μου δεν κατάλαβα το γιατί! Δεν κατάλαβα ποτέ μου γιατί τέτοιο μίσος από αυτόν τον άνθρωπο για άλλους ανθρώπους. Δεν κατάλαβα ποτέ μου γιατί κάποιος μπορεί να πάρει ένα πιστόλι και να το στρέψει κατά αγνώστων για να τους σκοτώσει.

Δεν κατάλαβα ποτέ και θα ήθελα πολύ να ξέρω αν εκείνος ο άνθρωπος έφερε τον εαυτό του στη θέση των θυμάτων του», δήλωσε  στην «Αυγή της Κυριακής» ο Αμπντούλ, 11 χρόνια μετά την ωμή ρατσιστική βία που δέχτηκε όταν μια σφαίρα καρφώθηκε στη σπονδυλική του στήλη.

«Εγώ τον έχω συγχωρέσει διότι είμαι χριστιανός. Το θέμα είναι αν εκείνος έχει μετανιώσει για το κακό που προκάλεσε. Αλλά ό,τι και να έχει κάνει, είτε έχει μετανιώσει είτε όχι, οι νεκροί δεν γυρίζουν πίσω και οι μνήμες των ζωντανών δεν σβήνουν εύκολα. Κακό πράγμα ο ρατσισμός, φίλε. Σε τυφλώνει και σε οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο κακό. Και ο ρατσισμός δεν γνωρίζει εποχές. Όταν συνέβη το κακό σε μας, δεν υπήρχε η σημερινή οικονομική κρίση και δεν κατηγορούσαν (οι ρατσιστές) τους μετανάστες ότι τους παίρνουν τις δουλειές.

Τότε οι μετανάστες μόνο ‘έκλεβαν’ και ‘σκότωναν’. Έλα, όμως, που οι μετανάστες είναι τόσο άνθρωποι όσο και εκείνοι που τους κατηγορούν. Άνθρωποι με μερικές ανάγκες παραπάνω. Άνθρωποι που έφυγαν από το σπίτι και την πατρίδα τους για να βρουν μια καλύτερη τύχη σε κάποια άλλη πατρίδα. Ο πραγματικός μετανάστης, εκείνος που έχει σκοπό να προκόψει και να προοδεύει τίμια και μόνο με τη δουλειά του, αγαπά το ίδιο με την πατρίδα του τη χώρα που τον φιλοξενεί.

Πατρίδα είναι η γη που μας τρέφει και για τον μετανάστη δεν μπορεί να συμβαίνει διαφορετικά. Αλλοίμονο σε μια πατρίδα, σε μια χώρα, σε ένα έθνος που αρνείται την αγάπη και τον σεβασμό των ξένων του», συνέχισε.

«Εγώ είμαι ορθόδοξος, ρε!»

Αυτά ακριβώς ήταν τα λόγια του εμμονικού δράστη κάθε φορά που πατούσε τη σκανδάλη. Μάρτυρας στην τελευταία επίθεση του Καζάκου ήταν ένας 22χρονος ναρκομανής ναυτικός από τον Πειραιά. Το όνομά του, Aπόστολος Aποστόλου.

menshouse.gr