“Παγωμάρα” με τους Αρχαίους Ελληνες: Το αδιανόητο έθιμο με τις γυναίκες που θα σας ανατριχιάσει

Η παρθενία των κοριτσιών στην Αρχαία Ελλάδα ήταν ουσιώδες ζήτημα, όπως και η μετέπειτα επαγρύπνηση για την πίστη της συζύγου. «Οι πιο ενάρετες γυναίκες είναι αυτές για τις οποίες θα μιλάνε οι άνδρες ανάμεσα τους όσο γίνεται λιγότερο, είτε για τις παινέψουν είτε για να τις κατηγορήσουν», είναι η ρήση που αποδίδει ο Θουκυδίδης στον Περικλή.

Αυτό δεν σημαίνει βεβαίως ότι δεν υπήρχαν άπιστες γυναίκες στην Αρχαία Ελλάδα. Η μοιχεία της γυναίκας ατίμαζε τον άνδρα, ο οποίος είχε το δικαίωμα να σκοτώσει τον μοιχό χωρίς νομικές συνέπειες, αν έπιανε το παράνομο ζευγάρι επ΄ αυτοφώρω. Συνήθως όμως προσέφευγε στα δικαστήρια εναντίον του αντιζήλου του και ζητούσε διαζύγιο από τη γυναίκα του.

Ο Στέφανος, γνωστός από τον λόγο «Κατά Νεαίρας», εκμεταλλευόταν τις χάρες της νεαρής γυναίκας του: Έπιανε το παράνομο ζευγάρι επ’ αυτοφώρω και εκβίαζε με αξιόλογο ποσό τον άτυχο άνδρα που έπεσε στα δίχτυα της συζύγου του. Σύμφωνα με τον ρήτορα Αισχίνη η μοιχαλίδα δεν επιτρέπονταν να στολίζεται ούτε να παρακολουθεί τις δημόσιες θρησκευτικές τελετές. Αν το έκανε, όποιος άνδρας την έβρισκε μπροστά του μπορούσε να της σκίσει τα ρούχα, να της αφαιρέσει τα στολίδια και να τη χτυπήσει. Δεν επιτρεπόταν όμως να τη σκοτώσει ή να την αφήσει ανάπηρη. Βέβαια όλα αυτά ίσχυαν για τη γυναίκα. Γιατί αντίθετα ο σύζυγος μπορούσε να την απατά ελεύθερα. Η συζυγική μονοτονία μπορούσε να σπάσει στην αγκαλιά μιας πόρνης, μιας παλλακίδας, μιας εταίρας αλλά και ενός νεαρού. Ο μόνος απαγορευμένος καρπός; Η σεξουαλική συνεύρεση με άγαμα κορίτσια ή με τις συζύγους άλλων ανδρών.