Οι αποστολές του Βασίλη Ντερτιλή στα φλεγόμενα Βαλκάνια έχουν αφήσει εποχή . Οι ιστορίες που λέγονται γι΄ αυτές τις “μοναχικές” επιχειρήσεις του Έλληνα “007” είναι πολλές. Κανείς στην πραγματικότητα δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι γνώριζε ή γνωρίζει το περιεχόεμενο εκείνων των αποστολών.
Ο Βασίλης Ντερτιλής ήταν πολύ καλός στη δουλειά του και αυτό σημαίνει ότι έλεγε πάντα όσα έπρεπε να πει. Κι εκεί που έπρεπε.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι το δίκτυο επαφών που είχε δημιουργήσει ο Βασίλης Ντερτιλής ήταν αξιοζήλευτο από πολλές μεγάλες χώρες που ήθελαν να το αξιοποιήσουν.
Ο Ντερτιλής στον εμφύλιο της Γιουγκοσλαβίας είχε καταφέρει να μιλά σχεδόν μ΄ όλους τους πρωταγωνιστές. Και το κυριότερο είχε κατορθώσει να τον εμπιστεύονται.
Οι φωτογραφίες που σιγά,σιγά, αρκετό καιρό πια μετά τον απρόσμενο θάνατό του αποδεικνύουν όλα αυτά. Στη φωτό ο Βασίλης Ντερτιλής με τον Κάρατζιτς. Ο οποίος κυριολεκτικά έπινε νερό κι έπεφτε στη φωτά για τον Έλληνα πλοίαρχο του ΠΝ.
Ο Ντερτιλής ήταν από τους ελάχιστους ανθρώπους στον πλανήτη εκείνη την ταραγμένη κι αιματηρή εποχή του εμφυλίου που ήξερε ανά πάσα στιγμή που ήταν ο Κάρατζιτς κι επιπλέον μπορούσε όποτε ήθελε να τον συναντήσει. Εξίσου στενές σχέσεις είχε με τον Μιλόσεβιτς και άλλους πρωταγωνιστές εκείνου του πολέμου.
Ο Βασίλης Ντεριλής δεν “δούλεψε” μόνο στην Γιουγκοσλαβία. Η δράση του επεκτάθηκε και σ΄ άλλες χώρες ,άλλες εποχές. Αναφερόμαστε στον γιουγκοσλαβικό εμφύλιο με αφορμή αυτή τη φωτογραφί ντοκουμέντο που μας εμπιστεύθηκε ένας από τους πολλούς πιστούς φίλους του ,ο οποίος είχε την τύχη να ταξιδέψει μαζί του στη Βοσνία . Και να τραβήξει αυτή τη φωτό.
Ο αείμνηστος Βασίλης Ντερτιλής τον Αύγουστο του 1993 (ήταν αντιπλοίαρχος του πολεμικού ναυτικού τότε), ως επικεφαλής μιας ομάδας βατραχανθρώπων βοήθησε στον επαναπατρισμό 2000 Ποντίων από το Σοχούμι της Γεωργίας, όπου υπήρχαν ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ Γεωργίας και Αμπχαζίας.
Η επιχείρηση ήταν γνωστή με την κωδική ονομασία Χρυσόμαλλο Δέρας, και αν θυμάμαι καλά την εποπτεία την είχε η τότε υφυπουργός εξωτερικών Βιργινία Τσουδερού.
Ήταν ήρωας και δεν υπάρχει ούτε ένας δρόμος ή μια προτομή με το όνομά του
Σε αυτή την χώρα αρλούμπα όπου υπάρχει δρόμος για κάποιον Φύσσα (ρούφα πατατόνε), για εθνάρχες- προδότες, για ανύπαρκτους ήρωες του Πολυτεχνείου, δεν υπάρχει ούτε ένα δρομάκι με το όνομα του μακαρίτη tου Βασίλη Ντερτιλή.
Η Αχαριστία στο μεγαλείο της