ΞΕΦΥΓΕ Η ΚΟΠΕΛΙΑ! Ελεονώρα Μελέτη: «Σηκώνω το δάχτυλο (όλοι καταλαβαίνετε ποιο) σε όλους εκείνους που το ζητάει η ψυχή τους»

Κοινοποίηση:
6572_eleonora_meleti_07052016708

Μάλλον ξέφυγε η παρουσιάστρια. Λες και ζητήσαμε την άποψή της, με μια μακροσκελή ανάρτησή της στο instagram, η Ελεονώρα Μελέτη μοιράστηκε τις σκέψεις της με τους περισσότερους από 463.000 followers της, κάνοντας αναφορά στις νέες προτεραιότητες της ζωής της από τότε που έγινε μητέρα.

Δημοσιεύοντας το υπερηχογράφημα της κόρης της, όταν ακόμη ήταν έμβρυο, η παρουσιάστρια έγραψε: «Όταν βλέποντας αυτό το υπερηχογράφημα μας ενημέρωσαν πως περιμένουμε κορίτσι, το πρώτο πράγμα που ένιωσα ήταν χαρά κ αμέσως μετά φόβος. Δεν με ενδιέφερε ποτέ πραγματικά τι φύλο θα είναι το μωρό μου, απλά μέσα μου ένιωθα πως θα μου ήταν πιο «εύκολο» να είμαι «αγορομάνα». Ίσως γιατί είχα ανέκαθεν πολύ ανεπτυγμένη την «αρσενική» πλευρά μου και ένα κορίτσι θα με έβγαζε από τη ζώνη ασφαλείας μου.
Κάποτε, κάποιος (δεν θυμάμαι ποιος) στον οποίο είχα εκφράσει την ανασφάλειά μου αυτή, μου είχε πει: «Να ξέρεις η κόρη σου μπορεί να έχει για σένα και θεραπευτικό ρόλο»… Δεν είχα καταλάβει με ποιον τρόπο θα μπορούσε να συμβεί αυτό μέχρι σήμερα.

Πήγα που λέτε στο πατρικό μου, για ξεσκαρτάρισμα. Και τι δε βρήκα…. ανάμεσα σε αντικείμενα 30 ετών βρήκα σημειώσεις, εκθέσεις, φωτογραφίες, ημερολόγια. Διαβάζοντας σκόρπιες σελίδες συνειδητοποίησα πως αυτά που φέρω ως ενήλικας, (πεποιθήσεις, βιώματα, «θεματάκια» προσωπικά όπως αυτά που έχουμε όλοι) υπήρχαν από τότε. Ήταν ξεκάθαρα, εμφανέστατα, και πολύ αληθινά, από ΤΟΤΕ. Και σκέφτηκα …ποσό σημαντικό το να κρατάς ημερολόγιο. Και πόσο μα πόσο αυτό που είμαστε το κουβαλάμε από τόσο νωρίς…

και κάπου εδώ έρχεται η Αλεξάνδρα.

Και κάπως έτσι συνειδητοποίησα τον θεραπευτικό της ρόλο.

Γιατί διαβάζοντας τις σκέψεις και τα συναισθήματα μου όταν ήμουν 12, 14,1 6 ετών… είδα πως δυσκολίες που είχα, ανασφάλειες και φόβοι μαλάκωσαν, ηρέμησαν, μέσα από τη φροντίδα και την αγάπη μου προς την Αλεξάνδρα. Σαν να «φρόντιζα» παράλληλα τη μικρή Ελεονώρα, σε όλα όσα τη δυσκόλευαν μέχρι τώρα.

Το καλύτερο όμως το έζησα πριν λίγο… όταν συνέβη κάτι και ένιωσα για πρώτη φορά την ενσυναίσθηση που έχει η μικρή μου, και τη φροντίδα που έσπευσε να μου χαρίσει απλόχερα εκείνη, όταν έκρινε πως τη χρειάζομαι.
Και κάπως έτσι έλιωσα, προσγειώθηκα και πάλι στον πλανήτη των σημαντικών και αξιόλογων, και κάπως έτσι σηκώνω το δάχτυλο (όλοι καταλαβαίνετε ποιο) σε όλους εκείνους που το ζητάει η ψυχή τους!!!».

ΚΟΙΝΟΠΟΗΣΗ:

2 Σχόλια

  1. Ιδιάζουσα περίπτωση.Η επιστήμη σηκώνει, για πολλοστή φορά, τα χέρια ψηλά, με τη Μελέτη.

Comments are closed.