Στα πρώτα –καθοριστικά- βήματα της καριέρας του ο Δημήτρης Γάκης είχε την ευλογία και την κατάρα να συναντήσει στις ομάδες από τις οποίες πέρασε σπουδαίους τερματοφύλακες. Ευλογία διότι έμαθε πολλά δίπλα τους και κατάρα επειδή αναγκάστηκε να μείνει στην «σκιά» τους ως αναπληρωματικός γκολκίπερ.
Ο γεννημένος στις 15 Σεπτεμβρίου 1955 στην Θεσσαλονίκη κίπερ ξεκίνησε από τον ΠΑΟ Κουφαλίων, αλλά πριν καλά-καλά κλείσει τα 19 του άφησε τα… περίχωρα της συμπρωτεύουσας και βρέθηκε στο… κέντρο, κάνοντας το άλμα προς τον Άρη. Εκεί, μοιραία, ανταγωνίστηκε τον σπουδαίο Χρηστίδη και αργότερα τον Παπαφλωράτο, ονόματα με τα οποία εκείνος ο –τότε- πιτσιρικάς δεν μπορούσε να τα βάλει.
Έμεινε στους «κίτρινους» για μια τετραετία καταγράφοντας συνολικά 14 συμμετοχές και το 1978 μεταγράφηκε στην Καστοριά που εκείνη την εποχή δεν ήταν απλά μια από τις κορυφαίες επαρχιακές ομάδες, όπως μαρτυρά και η απίθανη κατάκτηση του Κυπέλλου του 1980, αλλά διέθετε στις τάξεις της και έναν από τους σημαντικότερους Έλληνες τερματοφύλακες στην ιστορία. Τον Νίκο Σαργκάνη.
Ποιος ξέρει… Ίσως από το «φάντομ» να πήρε και τα πρώτα μαθήματά του. Όχι μόνο για το πώς να ίπταται και να αποκρούει μπάλες, αλλά και τα μυστικά της εκτέλεσης πέναλτι. Ένα… χούι που αργότερα είδαμε να έχει ο Σαργκάνης σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό και μάλλον «κόλλησε» και ο Δημήτρης Γάκης.
Κατάφερε να βρει την δική του Ιθάκη στο… Αγρίνιο. Εκεί δηλαδή που αγωνίστηκε για 7 χρόνια με τα χρώματα του Παναιτωλικού, κάνοντας μάλιστα και ρεκόρ παρουσίας για παίκτη που δεν είχε γεννηθεί στο νομό Αιτωλοακαρνανίας (επίδοση που αργότερα έπιασε και ο Κούσας).
Μέσα σε αυτό το διάστημα έπαιξε σε 237 επίσημα ματς και έμεινε στη συνείδηση των Αγρινιωτών ως ένα «δικό τους παιδί» που μαζί με τους υπόλοιπους, «όργωσε» τα γήπεδα της Β’ και της Γ’ Εθνικής, προσφέροντας θέαμα αλλά και… γκολ! Ναι, σωστά διαβάζετε. Αν και τερματοφύλακας, ο Δημήτρης Γάκης έβρισκε δίχτυα με εντυπωσιακή συχνότητα και μάλιστα για μία σεζόν, εκείνη του 1983-84, αναδείχθηκε και πρώτος σκόρερ του Παναιτωλικού με 11 τέρματα!
Φυσικά, όπως συμβαίνει και σε πολλά άλλα πράγματα, θυμάται πολύ καλά την πρώτη επίσημη φορά του. Ήταν την πρώτη κιόλας χρονιά του στον Παναιτωλικό, την περίοδο 1979-1980 όταν τον Φεβρουάριο η κληρωτίδα έφερε αντίπαλο την ΑΕΚ στο Κύπελλο. Το τελικό σκορ (5-1) μαρτυρά την διαφορά των δύο ομάδων, όμως πέρα από το αποτέλεσμα, εκείνο που μετράει είναι ότι ο Γάκης είχε πετύχει το μοναδικό γκολ της ομάδας του και το πρώτο με τα χρώματα του Παναιτωλικού.
Από την επόμενη κιόλας αγωνιστική περίοδο ο Γάκης κέρδισε το δικαίωμα να εκτελεί τα πέναλτι, συνθήκη την οποία αποδέχονται κάθε φορά οι νέοι προπονητές, αφού ευστοχούσε. Ήταν δηλαδή ένας κίπερ-γκολτζής, με έφεση στα καλά χτυπήματα αν και όπως παραδέχθηκε και ο ίδιος, δεν ήταν το ίδιο καλός όταν χρειαζόταν να υπερασπιστεί εκείνος την εστία του από τα 11 βήματα. Όπως χαρακτηριστικά λέει, δεν θυμάται να έχει αποκρούσει περισσότερα από 2-3 όλα κι όλα…
Τον θυμάμαι σαν τώρα δα, μικρό παιδάκι στις αρχές του 80 με μονό αριθμό ηληκίας, να οργιάζει κάτω από τα γκλοπόστ του Παναιτωλικού στα πρωταθλήματατα της B’ Εθνικής κυρίως τότε και το πόσο εύκολα φάνταζε στα μάτια του το να αποκρούσει ένα πέναλτι και επίσης μόνιμος εκτελεστής των πέναλτι της ομάδας του. Κάτι πρωτοποριακό εντελώς τότε, όπως και σήμερα άλλωστε, ήταν για όλους εμάς τους πιτσιρικάδες τότε, ο τερματοφύλακας Ήρωας της Ομάδας του και από τους αγαπημένους μας εννοείται μαζί με άλλα Ιερά, Τέρατα και Θεριά ανήμερα τερματοφύλακες όπως, ο Σαργκάνης, ο Μίνου, Αρβανίτης, Δάφκος, Χρηστίδης, Πουπάκης, Κάκκαρης, Οικονομόπουλος, Παπαμιχαήλ. …κλπ. Είχα την τύχη, Ευτυχώς νά’ σαι καλά Μεγάλε μας Αείμνηστε Μιχάλη Σκλαπάνη, να τον δούμε από κοντά να παίζει με τα χρώματα του Λεβαδειακού το 87- 88 την πρώτη χρονιά στην ιστορία της ομάδας στην Α’ Εθνική. Μάλιστα 1,5 χρόνο πριν στο πρώτο ματς στο Εθνικό Στάδιο της Λιβαδειάς εγκαινιαζόμενο τον χλοοτάπητα σε ένα κρίσιμο ματς βαθμολογικά για τους γηπεδούχους, αδιάφορο εντελώς για την ομάδα του, τον Παναιτωλικό, είχε αποκρούσει πέναλτι στα τελευταία λεπτά του παιχνιδιού, συν το ότι σε όλο το ματς είχε κατεβάσει πολύ καλά, αυτό που ήξερε μα κάνει πάντα Άριστα, …….να “κατεβάζει τα ρολλά”……στην κυριολεξία μιλάμε. ……Για όσους εμάς τους παλιούς αλλά και ακόμα παλιότερους από εμάς το καταλαβαίνουν αυτό το πράγμα, ήταν απλά άλλος ένας Ημίθεος Τερματοφύλακας του Ελληνικού μας ποδοσφαίρου, από τους πολλούς – πολλούς άλλωστε που υπήρχαν τότε και έκαναν πραγματικότητα, τα παιδικά, ποδοσφαιρικά μας παραμύθια, σχεδόν όλο το 24ωρο. Τι μας θύμισες πρωί- πρωί, ρε Στέφανε και Μακελειό;;;;;; Ωραία Χρόνια, μάγκες. …..Ωραία Χρόνια 😢😢😢😢😢 Τώρα μου λέτε όμως, τι σκατά γίνεται;;;;;
***** Μεγάλε Δημήτρη Γάκη, όπου κι αν βρίσκεσαι, εσύ και η οικογένειά σου να είστε, Πάντοτε Καλά!!!!!
***** Το Σχόλιο είναι αφιερωμένο στον Παλιό Ιερό και Μέγιστο, Πρόεδρο του Λεβαδειακού, Μιχάλη Σκλαπάνη, ΑΘΆΝΑΤΟΣ. …..Καθώς και στην Μεγάλη και Ιστορική Ομάδα του Λεβαδειακού της δεκαετίας του 80 στην Β’ άλλα και μετέπειτα 87-88 στην Α’ Εθνική στα πρώτα – πρώτα βήματα της Ομάδας. Τότε που για να μπεις σε γήπεδο Β’ Εθνικής,παρακαλώ, φιλοξενούμενος κιόλας, έπρεπε να κουβαλάς πάντοτε μαζί σου Διαβατήριο και Ταυτότητα. Αν κατόρθωνες να φτάσεις στην πόλη ή χωριό που έπρεπε να πας, χωρίς και ιδιαίτερα “εμπόδια και προβλήματα”.!!!!!