Ο Θοδωρής Αθερίδης, ο οποίος ήταν ένας από τους ομιλητές του συνεδρίου «Μην κολλάς», το οποίο αφορούσε τη μείωση της βλάβης από εθιστικές συνήθειες, σόκαρε με την εξομολόγησή του για τον αλκοολισμό.
«Είχα ένα background από έναν πατέρα που ήταν πότης πότης, όχι αστεία. Στα 15 μου εμφάνισα ξαφνικά από το πουθενά κρίσεις πανικού, πίστευα ότι έρχονται δαίμονες ή ο διάολος είχε μπει. Κοιμόμουν με την εικόνα της Παναγίας.
Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ
Βρωμοπασόκος…. πασόκ βλιαχ, σοσιαλισμός μπλιάχ, αριστερίλα μπλιάχ……..
Ουστ ρε κοπριτη συστημικε λακαμα!Τραβα στην αταλαντη γκομενα σου γιατι μας τακανες τσουρεκια!
Εγκώ εχο ξάρτιση με νιμού. Αλλα το λεσβίες με κενηγάνε με βρεγμένο σανίδα. Όπως το γιαγιά μου που κενηγούσε κατσίκες όταν ορμάνε τα μαρούλια. Αθερίδη τυχερό. Ομορφάντρα, ζον ντουάν.
Ελα ρε μορτη που πιες 26 καραφακια τσικουδια θα σε πηγαινανε τεσσερις! Μαλλον στη πορτοκαλαδιτσα τοχες ριξει! Μιμησου τον chief Μπιμπιλα που πινει “αντιφλεγμονωδες” …χαμομηλακι!
Και τώρα που έπεισες τους πάντες ότι είσαι βλάκας, τι άλλο έχεις να μας πεις;
αν και πατριωτάκι μου ο Θοδωρής δεν ξεχνώ τη στάση του με τα μπόλια και τη σκληρή απάντηση που έδωσε σε οδηγό ασθενοφόρου σε αναστολή τότε που του ζήτησε βοήθεια …χ€$τήκαμε για τις εξαρτίσεις σου πριν από 40 χρόνια
εσεις οι συνωμοσιολαγνοι ειστε λιγοι και αστειοι, κανεις δε νοιαζεται για το… Χ σου
…με το σχόλιο πάει ? τα γραφεία του κόμματος θέλουν και σφουγγάρισμα …κακομοίρη τράβα να κάνεις κάνα τίμιο μεροκάματο
…. Είπε ο γλίτσας και ξαναχωθηκε στην υγρή τρύπα του σαν καλό σκουλήκι..
Ωραία τοποθέτηση μορτι. Και εγώ εγώ θέμα εθισμού. Πολύ με την κανναβη και οριακά με το ουίσκι και εργατια.
Δεν ειναι αυτα για σενα ρε Αθεριδη…για καμια μαλαματινα εισαι με τη Δημητρουλα που ακομα να την κανεις μανα
Αθερίδη, επειδή είμαι 30 χρόνια στο χώρο των εξαρτήσεων, ως εργαζόμενος, θα σου αποκαλύψω ένα πράγμα που δεν έχεις συνειδητοποιήσει και κράτα το γιατί είναι διάγνωση και συμβουλή: όταν η μόνη κουβέντα που έχεις να κάνεις συνήθως είναι το πρόβλημα του αλκοολισμού που είχες, δεν το έχεις ακόμα ξεπεράσει στο βαθμό που νομίζεις, είναι ακόμα εκεί και τυραννάει το μυαλό σου. Ο δαίμονας δεν έχει πεθάνει ακόμα.