Με μια επιστολή του ο κ. Αντώνης Κοντογιάννης, περιγράφει τη σημερινή κατάσταση στη χώρα μας και αναζητά συνείδηση!
Αναλυτικά:
Πλούσια η ειδησεογραφία τον τελευταίο καιρό. Πλούσια και η αρθρογραφία, με φτωχή ωστόσο θεματολογία, που περιφέρεται δυστυχώς γύρω από την οδυνηρή οικονομική θέση που περιέπεσε η χώρα μας και ο λαός μας.
Επί σειρά ετών οι εξυπνότεροι, οι σοφότεροι, ειδικότεροι, σπουδαιότεροι, δημοκρατικότεροι αοριστολόγοι, γνωστοί πρωταγωνιστές της καθημερινότητας κατάφεραν να ροκανίσουν το σπουδαιότερο μεταξύ των χαρακτηριστικών που χρειάζεται ένας λαός για να προκόψει και να επιβιώσει. Τη συνείδηση.
Εκδότες, μεγαλοεργολάβοι, πολιτικοί, ταχυπλουτιστές, παρατρεχάμενοι, συνδικαλιστές, έστησαν γλέντι τρελό, ξεχνώντας ότι κάποτε φτάνει η στιγμή πληρωμής για το χορό και το φαγοπότι, κάτι που οι ταπεινότεροι των λαϊκών μαζών γνωρίζουν και ίσως για αυτό ξέμειναν μακράν να κοιτούν με δέος.
Η στιγμή αυτή ‘έφθασε και ο λογαριασμός δυστυχώς έπεσε σε όλους δικαίως ή αδίκως. Επειδή όμως υπάρχουν και χειρότερα πρέπει να δούμε και να γνωρίσουμε σε ποια σημεία σφάλαμε και ποια νέα πορεία πρέπει να χαράξουμε. Διότι κάπου είναι μύθος ότι δεν φταίξαμε όλοι.
Παράδειγμα το ασφαλιστικό. Ποιος Έλληνας στην πόλη ή το χωριό δεν απασχόλησε οικονομικό μετανάστη χωρίς ένσημα, χωρίς ασφάλεια; Τα εργοστάσια; Τα σπίτια; Τα νοικοκυριά; Υπάρχει κάποιος που να μην έκτισε ή συμπλήρωσε κτίσμα λαθραίο; Μήπως κάποιος που να μην πίεσε, ικέτευσε για διορισμό τέκνου, ανιψιού, ανιψιάς στο δημόσιο; Και πόσα ακόμη που ενώ νομίσανε κάποιοι ότι τους βελτίωναν τη θέση, ουσιαστικά τους έμπλεκαν στην πελατειακή κατάσταση των πολιτικών γραφείων; Και μάλιστα αρκετοί προτίμησαν να βγάλουν χρήματα εκτός Ελλάδας με σκοπό να τα σώσουν, άσχετα αν έτσι προκαλούν βαθύτερες πληγές στον τόπο τους.
Αλήθεια κάποιος που αγόρασε σπίτι σε προάστιο του Λονδίνου ή κάπου αλλού, άραγε θα τον δουν με συμπάθεια οι γείτονές του, όταν ξέρουν ότι πήδηξε από το καράβι, δηλαδή την πατρίδα του, σαν ποντίκι που το εγκαταλείπει, με την πρώτη σταγόνα νερού; Ποιος ξέρει; Ίσως μετρήσει η εξυπνάδα, ίσως η συνείδηση.
Για το πρώτο ο κύκλος της πολιτικής έχει φροντίσει. Για το δεύτερο όμως η γη τρέμει κάτω από τα πόδια μας. Δυστυχώς κάποιοι άνθρωποι δεν μένουνε με τίποτα ευχαριστημένοι, που και την καρδιά σου να τους δώσεις δεν το εκτιμούν γιατί είναι αχάριστοι, αγνώμονες, αγέλαστοι, μίζεροι, ανασφαλείς με δηλητηριασμέη ψυχή από μίσος για τους άλλους και αν ασχολείσαι με αυτά τα δίποδα χάνεις άδικα τον χρόνο σου. «Ουδείς πιο αχάριστος του ευεργηθέντος».
Υπάρχουν όμως και αυτοί, που πούλησαν το σπίτι στο Λονδίνο και έφεραν τα χρήματα στην Ελλάδα για να τα χάσουν!!! Αυτοί, δυστυχώς γιατί είχαν εθνική συνείδηση έγιναν παράδειγμα προς αποφυγήν για αυτούς που έκαναν και κάνουν το αντίθετο.
Υπάρχουν και αυτοί που άφησαν πίσω στο ΗΒ, στις ΗΠΑ και αλλού λαμπρές καριέρες για να έλθουν και να προσφέρουν στον τόπο τους και λοιδορήθηκαν και λοιδορούνται γιατί με αγώνα κρατούν την ηθική συνείδηση στην επιστήμη και την εθνική στην πατρίδα για το καλό των παιδιών σας που τα διδάσκουν με ποινές κυρίως τον κοινωνικό αποκλεισμό!!
Που είστε όσοι μιλάτε να υπερασπιστείτε αυτούς που αγωνίζονται μόνοι;