Τρεις μπογιατζήδες – ένας Αλβανός, ένας Γερμανός και ένας Έλληνας πέθαναν και πήγαν στον Παράδεισο. Ο Άγιος Πέτρος τους άνοιξε την πόρτα. -Καλώς τα παιδιά. Επιτέλους ήρθαν και τρεις χρήσιμοι άνθρωποι. Ρε παιδιά, θέλω να βάψω την πόρτα του Παράδεισου.
– Για πες μου, λέει του Αλβανού, πόσα θέλεις για να τη βάψεις; – 600 ευρώ, λέει ο Αλβανός. – 600; Πώς τα λογάριασες; – 400 για μένα και 200 τα υλικά. – Εσύ, λέει του Γερμανού, πόσα θέλεις; – 900 ευρώ: 300 για μένα, 300 στην εφορία και 300 τα υλικά. – Και εσύ, λέει του Έλληνα, πόσα θέλεις;
– 3.000 ευρώ Άγιε Πέτρο
– 3.000; Τρελός είσαι; Πώς τα λογάριασες;
– Άγιε Πέτρο, έλα πιο κοντά να μην μας ακούν.
Ο Άγιος Πέτρος πήγε κοντά του και ο Έλληνας του ψιθυρίζει: Άκουσε να δεις:
«1.000 για σένα, 1.000 για μένα, 400 στο Γερμανό για να το βουλώσει και 600 θα δώσουμε στον Αλβανό για να βάψει την πόρτα…»
το τμημα διαχωρησης
παραδεισου-κολασης εχει υποστει βλαβη.αυτος ο ελληνας θα επρεπε να βραζει στα καμινια της κολασεως και οχι να μιλαει με τον αγιο πετρο
Έτσι ακριβώς! Ο νους τού Έλληνα,στην αρπαχτη κ στην απατεωνιά..
Μετά, ζητάει δανεικά με κατεβασμένα σώβρακα από τούς ξένους…
Κοίτα να δεις που αυτό το “ανέκδοτο” το έχει βγάλει είτε Έλληνας αριστερός ΔΥ είτε αλβανός (το ίδιο και το αυτό επί της ουσίας)…