Η αυτοκτονία του 35χρονου στην Ημαθία ξυπνά τον εφιάλτη του μοιραίου δυστυχήματος των Τεμπών.
Δεκαεννιά χρόνια μετά το πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη, ένα από τα παιδιά που τότε σώθηκαν μετά από μεγάλη μάχη στο νοσοκομείο, έδωσε τέλος σε αυτό που έμοιαζε με ένα διαχρονικό μαρτύριο για τον ίδιο στα 35 του χρόνια στην Ημαθία. Έγραψε τον επίλογο σε μια ζωή που άλλαξε για πάντα, εκείνο το μαύρο απόγευμα του 2003, όταν 21 φίλοι και συμμαθητές του σκοτώθηκαν και άλλοι 9 μαζί με εκείνον τραυματίστηκαν σοβαρά.
Από τότε η ζωή του άλλαξε τα πάντα. Τα ψυχολογικά προβλήματα από τις σκληρές εικόνες και τις μέρες που νοσηλεύτηκε για να σωθεί, αποδείχθηκαν αξεπέραστα παρά το πέρασμα των χρόνων. Στα 35 του, έγινε το 22ο θύμα της τραγωδίας. Ενός δυστυχήματος που συζητήθηκε και δίχασε, με ορισμένες πτυχές του, να προκαλούν μέχρι και σήμερα αντιδράσεις.
Ο πατέρας του αυτόχειρα μιλάει στο Live News και καθηλώνει. Περιγράφει τα δύσκολα χρόνια του παιδιού του, που στερήθηκε αρχικά τα νιάτα και στο τέλος την ίδια του, την ζωή. Το μεσημέρι της περασμένης Κυριακής η εξώπορτα του σπιτιού ήταν κλειδωμένη. Τότε ο πατέρας του 35χρονου δεν φανταζόταν αυτά που θα έβλεπε στη συνέχεια.
Ζούμε ξανά τις χειρότερες στιγμές μας
Στο Live News μιλούν δύο γονείς που τότε έχασαν τα παιδιά τους. Δύο οικογένειες που με την αυτοκτονία του 35χρονου, μας λένε πως ζουν ξανά, τις χειρότερες στιγμές της ζωής τους: «Όλα τα παιδιά είχαν πρόβλημα. Τα δικά μας παιδιά τα χάσαμε σε μία μέρα, σε ένα λεπτό. Τα παιδιά ζούσαν έναν εφιάλτη όλα αυτά τα χρόνια. Δεν το ξεπέρασαν», είπε πατέρας ενός εκ των θυμάτων.
Ο αυτόχειρας έδωσε τέλος στη ζωή του, με κυνηγετικό όπλο στο μπάνιο του σπιτιού του. Μεταφέρθηκε σοβαρά τραυματισμένος σε νοσοκομείο και λίγες ώρες μετά υπέκυψε στα τραύματά του. Μόλις έγινε γνωστή η ταυτότητα του 35χρονου η θλίψη άρχισε να εναλλάσσεται με την οργή, τη συγκίνηση και τον έντονο προβληματισμό. Με μια σειρά από εικόνες να υπενθυμίζουν το χρονικό, τις συνθήκες και την κατάληξη της υπόθεσης, που πάγωσε και πλήγωσε ολόκληρη τη χώρα…
«Τα δικά μας παιδιά πήραν ένα τέλος. Αυτά έζησαν έναν εφιάλτη. Έζησαν ένα γεγονός που τους άφησε στίγμα», συμπλήρωσε ο πατέρας ενός από τα θύματα του τροχαίου.
Το χρονικό της τραγωδίας
Κυριακή 13 Απριλίου του 2003. Αυτό το λεωφορείο ήταν γεμάτο μαθητές της Α’ Λυκείου που επέστρεφαν στο Μακροχώρι Ημαθίας από εκδρομή στην Αθήνα. Όταν λίγο μετά τις 19.30 το απόγευμα, η σύγκρουση με φορτηγό έσπειρε στα Τέμπη, πανικό και θάνατο…
Ποιος έχει ξεχάσει τα πιο ανέμελα χρόνια στη ζωή του, τα χρόνια του του σχολείου; Πόσο μάλλον όταν αυτά σημαδεύονται από τον τραγικό θάνατο των φίλων σου, των συμμαθητών σου, και στεφανώνονται με τις τύψεις συνείδησης ότι εσύ τα κατάφερες να επιβιώσεις ενώ εκείνοι έγιναν τροφή στο χάρο; Μάλλον το παληκάρι δεν είχε φτιάξει δική του οικογένεια -ίσως ο εφηβικός του έρωτας βρισκόταν ανάμεσα στα θύματα- ώστε να απαχοληθεί το μυαλό του με τα καθημερινά προβλήματα και η μοναξιά επεξέτεινε το μαρτύριο της απώλειας.
Η ψυχή αυτού του παλικαριου δεν άντεξε άλλο εδώ και 19 χρόνια τον χαμό των συμμαθητων του. Είναι φοβερό να βλέπεις τον θάνατο των συμμαθητων του να σκοτώνονται με τον πιο φριχτό τρόπο. Δεν το ξεπέρασε!… Καλή Ανάπαυση στην ψυχή του και κουράγιο στους γονείς… 🙏🙏
Θεός συγχωρέσει τον! Δεν φταίει το παλικάρι σε τίποτα … Συλλυπητήρια στην οικογένεια.
ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΨΥΧΕΣ!!
Φαντάζεστε αυτό το παιδί, μ’ αυτά που κουβαλούσε στην ψυχή του , όλα αυτά τα χρόνια, πόσο πιέστηκε ακόμη με τις καραντίνες και τους νοσηρούς που μας κυβερνάνε και τις πιέσεις που ασκούν για εμβολιασμούς.