Όπως είναι γνωστό, οι σχολές των φιλοσόφων στην αρχαία Αθήνα ήταν ποικίλες. Μάλιστα, μια από αυτές ήταν Η Στωική σχολή. Ο Χρύσιππος ήταν ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της και θεωρείται ένας από τους θεμελιωτές της. Γεννήθηκε στους Σόλους ή την Ταρσό της Κιλικίας και γι’ αυτό ονομαζόταν Χρύσιππος ο Σολεύς.
Όταν έφτασε στην Αθήνα πήρε μαθήματα από τον Ζήνωνα, τον ιδρυτή της Στωικής Σχολής. Μετά τον θάνατό του αλλά και τον θάνατο του Κλεάνθη, έγινε επικεφαλής την σχολής των Στωικών. Συνετέλεσε έτσι τόσο στην διάδοση όσο και στην συστηματοποίηση της στωικής φιλοσοφίας, κυρίως μέσω των γραπτών του, αφού έγραψε περισσότερα από 750 έργα, από τα οποία κανένα δεν σώζεται.
Ο θάνατός του είναι ένας από τους πιο περίεργους θανάτους στην αρχαιότητα. Αστείο που προκάλεσε ο ίδιος. Έδωσε λίγο κρασί σε ένα γαϊδουράκι και ύστερα το παρακολουθούσε να τρώει ζαλισμένο τα σύκα. Του φάνηκε εξαιρετικά αστείο λοιπόν και έπεσε κάτω και να χτυπιέται. Όμως τα γέλια μετατράπηκαν σε σπασμούς και λίγο αργότερα έβγαλε αφρούς από το στόμα του.
Υπάρχει και η πιθανότητα, όπως αναφέρει ο Διογένης ο Λαέρτιος, να μην πέθανε από τα γέλια αλλά από υπερβολική κατανάλωση κρασιού. Βέβαια μπορεί να ισχύουν και τα δυο στην συγκεκριμένη περίπτωση. Όπως και να έχει, ο σημαντικός αυτός φιλόσοφος, που δίδασκε την σημασία της Λογικής και της Αρετής με τον πλούτο ή την υγεία να είναι αδιάφορα, πέθανε σε ηλικία 73 ετών, με την παράδοση να τον έχει αφήσει στην ιστορία ως τον φιλόσοφο που πέθανε από τα γέλια.
Δραττόμενος τής ευκαιρίας θά αναφέρω, Χάριτι Θεού δυό λόγια περί φιλοσοφίας η οποία εστίν η ορθολογιστική επεξεργασία πού διαπράττει ο νούς τού κάθε πεπτοκώτος ανθρώπου (ανάλογα μέ τά πάθη καί ατελείας του), άλλος περί ιδεαλισμού (Πλατωνισμού),άλλος περί δυαρχίας, υλισμού, υπαρξισμού καί άλλων ιδιοτήτων ίνα περιγράψουν τήν περί κόσμου καί βίου θεωρήσεως, απ’τό εμπαθές καί θολό πρίσμα πού τό βλέπει ο κάθε φιλοσοφών. Διά τούτο, η φιλοσοφία (ως πηγή προελεύσεως καί συστάσεως) εστί διαμετρικώς καί εξ’ορισμού ασυμβίβαστη μέ τήν Θεολογίαν τού Χριστιανισμού, ο οποίος έχει ως πηγή καί σημείον αναφοράς Τόν Ακριβέστατο, Αλάνθαστο, Παναληθή καί Πανυπερτέλειον Λόγον (Λογική) καί Σοφία Τού Θεού, Τόν Κύριον Ιησού Χριστόν καί δέν γίνεται αντικείμενο διαπραγματεύσεων ‘ή συγκρίσεων μέ ουδεμία ανθρώπινη επίνοια.Διά τούτο ο Απ.Παύλος περιγράφει καί χαρακτηρίζει τήν φιλοσοφία ως «κενή (ήτοι κούφια) απάτη» (Κολ.Β’8). Πόσο κεφαλαιωδώς σφάλλει η φιλοσοφία;;;; Μόνον έν παράδειγμα θά αναφέρω. Ο Αριστοτέλης απεφθέγγετο καί απεφήνατο::: «εκ τού μηδενός μηδέν» καί έρχεται μία απλή (αλλά άκρως Θεοφοβούμενη) γυνή τού λαού,η Αγία μήτηρ τών 7 Αγίων Μακκαβαίων Μαρτύρων,η Σολομωνή, ίνα αποκαλύψει ότι Ο Παντοκράτωρ Θεός «εκ τού μηδενός εποίησε τά πάντα (Β’Μακ.Ζ’28).Θά κάνω μιά σύντομη αναφορά εις τόν μονοΘε·ι·στή σοφώτατον καί ηθικότατον Σωκράτη, ο οποίος προεφήτευσε τήν Ενανθρώπηση Τού Σωτήρος καί Θεού Ιησού Χριστού καί συμβούλευε τήν νεολαία καί πάντας νά διαβιούν σεμνώς, ηθικώς, συνεσταλμένως, ενσυνειδήτως καί ευσυνειδήτως. Αλλά θά αναφέρω καί τόν Άγιο Διονύσιο Αρεοπαγίτη, ο οποίος ήτο εξαιρετικώς εγγράμματος καί σοφός καί τήν ημέρα Σταυρώσεως Τού Κυρίου μου,ήτο επισκεπτόμενος τήν Αλεξάνδρεια διά επαγγελματικούς λόγους καί όταν επέπεσε βαθύτατο καί τέλειο σκότος (ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ) μεταξύ 12ης μεσημβρινής καί 3ης απογευματινής, έντρομος ο σοφός Αρεοπαγίτης είπε::: «‘ή Θεός πάσχει ‘ή τό σύμπαν απόλειται». Καί αργότερον, όταν ο Απ.Παύλος εκήρυτε εν Αθήναις (Πράξ.ΙΖ’33) ο σοφότατος καί ηθικότατος Διονύσιος αμέσως καί άνευ χρονοτριβής, περιστροφών ‘ή ενδοιασμών επίστευσε εις τά Θεόπνευστα λόγια τού Απ.Παύλου καί έγινε ο Μέγας Άγιος Ιερομάρτυς Διονύσιος. «Καί ομολογουμένως ΜΕΓΑ εστί τό τής ευσεβείας μυστήριον···Θεός εφανερώθη εν σαρκί, εδικαιώθη εν Πνεύματι, ώφθη Αγγέλοις, εκηρύχθη εν έθνεσιν, επιστεύθη εν κόσμω, ΑΝΕΛΗΦΘΗ ΕΝ ΔΟΞΗ» (Α’Τιμ.Γ’16)