Η επίθεση του Ιράν στο Ισραήλ με drones και πυραύλους έφερε στο προσκήνιο το ζήτημα του ιρανικού
οπλοστασίου.
Το Ιράν άρχισε να αναπτύσσει για πρώτη φορά τεχνολογία drone τη δεκαετία του 1980
κατά τη διάρκεια του πολέμου Ιράν-Ιράκ και έχει καλλιεργήσει μια προηγμένη βιομηχανία οχημάτων
επιτήρησης και επίθεσης, παρά το γεγονός ότι έπρεπε να αντιμετωπίσει σημαντικές κυρώσεις στα
στρατιωτικά και πυραυλικά του προγράμματα. Ωστόσο μέχρι πριν από δύο χρόνια είχε περιορισμένη
επιτυχία εξαγωγών των drones της πουλώντας τα όπλα της σε λίγα κράτη, όπως η Αιθιοπία, το Σουδάν,
το Τατζικιστάν και η Βενεζουέλα. Όμως η απόφαση του Κρεμλίνου να χρησιμοποιήσει τα drones Shahed
και Mohajer του Ιράν στον πόλεμο της Ουκρανίας αποτέλεσε την καλύτερη μακράς διάρκειας
διαφήμιση που θα μπορούσε να έχει η Βαγδάτη για τα πολεμικής χρήσης drones της.
Οι αναλυτές λένε ότι το μέτωπο της Ουκρανίας αποτελεί μια πρώτης τάξεως βιτρίνα παρουσίασης με
παγκόσμια απήχηση για τα ιρανικά drones. Το Ιράν έχει κατασκευάσει πολλά drones και πολλούς
πυραύλους για δική του αποκλειστική χρήση ενώ κάποια από αυτά τα πουλά και σε άλλες χώρες. Ας
ρίξουμε μια ματιά σε αυτά που βρίσκονται στο προσκήνιο αυτή την στιγμή και κάποια από αυτά
χρησιμοποιήθηκαν πιθανότατα στην επίθεση στο Ισραήλ.
Ο κατάλογος
Το Shahed 136 είναι σχετικά απλό drone στη σχεδίαση, περίπου 3,5 μέτρα μήκος και 2,5 μέτρα πλάτος
το οποίο μπορεί να φέρει ένα πύραυλο με κεφαλή έως και 40 κιλά.
Έχει σχεδίαση με πτερύγια δέλτα που μπορεί να κάνει πιο δύσκολο τον εντοπισμό από ορισμένα ραντάρ. Ωστόσο, σε γενικές γραμμές, αυτό που το κάνει επιτυχημένο είναι ότι είναι εύκολο να κατασκευαστεί. Η επιτυχία τους έχει οδηγήσει στο να χαρακτηριστούν ως τα «καλάσνικοφ» του κόσμου των drones καμικάζι.
Το Shahed 129 είναι drone που έχει κατασκευαστεί για λογαριασμό του Ιράν το οποίο αναβαθμίζεται
συνεχώς από την στιγμή που έκανε την εμφάνιση η πρώτη του εκδοχή.
Θεωρείται ότι είναι εξοπλισμένο με δορυφορική πλοήγηση και έχει εμβέλεια διαφορετικά επίπεδα εμβέλειας ανάλογα με την αποστολή του αλλά μπορεί να πετάξει συνεχώς για 24 ώρες καλύπτοντας τρεις χιλιάδες χλμ. ή και
περισσότερο. Μπορεί να μεταφέρει ως και τέσσερις βόμβες Sadid-345 PGM οι οποίες είναι ιρανικής
κατασκευής υψηλής ακρίβειας βόμβες.
To Mohajer-10 με επιχειρησιακή εμβέλεια 2.000 χλμ.
είναι ένα drone ικανό να πετάει έως και 24 ώρες συνεχόμενα με ωφέλιμο φορτίο έως και 300 κιλά γεγονός που του επιτρέπει να φέρει πολύ ισχυρά οπλικά συστήματα.
Οι πύραυλοι του Ιράν περιλαμβάνουν το «Sejil», ικανό να πετά με περισσότερα από 17,000 χλμ/ώρα με
αυτονομία 2,5 χιλιάδες χλμ, το «Kheibar» με εμβέλεια 2,000 χλμ. και το Το «Haj Qasem», το οποίο έχει
βεληνεκές 1,400 χλμ. και πήρε το όνομά του από τον διοικητή της δύναμης Quds Qasem Soleimani, ο
οποίος σκοτώθηκε σε επίθεση με drone των ΗΠΑ στη Βαγδάτη πριν από τέσσερα χρόνια.
Άλλα πυραυλικά συστήματα που πιστεύεται ότι διαθέτει το ιρανικό οπλοστάσιο είναι το Shahab-1, με
εκτιμώμενη εμβέλεια 300 χλμ., το Zolfaghar με εμβέλεια 700 χλμ., το Shahab-3 με 800-1,000 χλμ.
εμβέλεια και το Emad-1, ένας πύραυλος υπό ανάπτυξη με εμβέλεια περίπου 2,000 χλμ.
Τον περασμένο Ιούνιο, το Ιράν παρουσίασε αυτό που οι αξιωματούχοι περιέγραψαν ως τον πρώτο
εγχώριας κατασκευής υπερηχητικό βαλλιστικό πύραυλο. Τα υπερηχητικά βλήματα μπορούν να
πετάξουν τουλάχιστον πέντε φορές πιο γρήγορα από την ταχύτητα του ήχου και σε μια σύνθετη πορεία
πτήσης γεγονός που καθιστά δύσκολη την αναχαίτιση τους.
Το Ισραηλ επεβαλει λογοκρισια σε ολα τα μεσα,. 3 βαλιστικοι πυραυλοι χτυπηαν ΙΣραηλινη βαση. Τα drones ηταν για να εξασθενησουν το αντιεροπορικο συστημα. 1.3 δις χασαν οι ΕΒραιοι σε 2 ωρες. Δεν ειναι ασχημα
Πλήν όμως απέτυχαν παταγωδώς να διαπεράσουν την αντι-αεροπορική άμυνα του Ισραήλ και καταρρίφθηκαν σαν παιδικά μπαλονάκια , αυτή είναι η αλήθεια . Και όλο αυτό το σκηνικό είναι ένα μάθημα σε εμάς για το πως πρέπει να αντιμετώπισουμε ανάλογη κατάσταση από την Τουρκία που έχει παρόμοιο οπλοστάσιο και τακτικές
λοκο