Αντιδρά η Μητρόπολη Πειραιώς στους γάμους oμοφυλόφιλων ζευγαριών: «Θυσιάζονται τα παιδιά για να δικαιωθεί μια στείρα ένωση»

Η Μητρόπολη Πειραιώς εκφράζει για ακόμη μία φορά την έντονη αντίθεσή της στον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών.

Η Μητρόπολη προωθεί την εργασία της γιατρού και μέλους του κινήματος «Μαμά Μπαμπάς και Παιδιά», Παναγιώτας Χατζηγιαννάκη η οποία υποστηρίζει ότι η νομοθετική κατοχύρωση των ομόφυλων ζευγαριών, κακοποιεί και προσβάλλει την ανθρώπινη φύση, αδικεί τα παιδιά, αλλοιώνει τον χαρακτήρα της οικογένειας και έχει μια σειρά από συνέπειες στην κοινωνία.

«Στη παραδοσιακή οικογένεια θυσιάζονται οι ενήλικες για χάρη των παιδιών.

Στην ομόφυλη σύζευξη θυσιάζονται τα παιδιά και επιβαρύνεται η κοινωνία για να δικαιωθεί μια στείρα ένωση και τα θεωρούμενα σεξουαλικά της “δικαιώματα”», τονίζει η συντάκτης του κειμένου.

Ιδιαίτερη έμφαση δίνει η εργασία στο ζήτημα των παιδιών των ομόφυλων ζευγαριών, που όπως λέει, ενώ «θα είναι στερημένα από επιλογή από τον έναν τουλάχιστον βιολογικό τους γονέα», εντούτοις «θα έχουν λίγα ή καθόλου βιολογικά αδέλφια. ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΟΜΟΦΥΛΗΣ ΣΥΖΕΥΞΗΣ ΟΡΦΑΝΕΥΟΥΝ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ….

Στους ομόφυλους άνδρες στερούνται τρείς φορές από μητέρα, (από τη δότρια ωαρίων, δηλ. την βιολογική μητέρα, από τη παρένθετη μητέρα που τα κυοφορεί, και εκείνη που θα απουσιάζει από τον ανδρικό γάμο), ενώ στις ομόφυλες γυναίκες τα παιδιά στερούνται δύο φορές από πατέρα, (από το δότη του σπέρματος, δηλ. τον βιολογικό πατέρα και από την απουσία πατέρα στον γυναικείο γάμο)», επισημαίνει.

Αναλυτικά, η ανακοίνωση της Μητρόπολης Πειραιώς

«ΟΥΣΙΩΔΗ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΕΓΟΜΕΝΟ “ΟΜΟΦΥΛΟ ΓΑΜΟ”».

Προωθούμε την εξαιρετική εργασία της Εριτίμου Ιατρού, κυρίας Παναγιώτας Χατζηγιαννάκη, μέλους του κινήματος «Μαμά Μπαμπάς και Παιδιά», την οποίαν και δημοσίως συγχαίρομεν, που καταλυτικά απαντά στην φαινομενική «προβληματική» του διεθνούς συστημάτος, που με ψευδή προτάγματα περί της δήθεν ισότητος και του δήθεν δικαιωματισμού επιδιώκει την αποδόμηση των αξιών του ανθρωπίνου βίου και την κατεδάφιση των υγιών ανθρωπίνων σχέσεων, με πρόδηλη στοχοθεσία την μεταβολή του ανθρωπίνου προσώπου σε εύχρηστο άθυρμα για την καταδολίευση της ελευθερίας του και της αξιοπρέπειάς του, διότι δεν υφίσταται ανθρώπινο δικαιώμα που δεν συνάπτεται άρρηκτα με την ανθρώπινη φύση.

«Ο πολιτικός κόσμος και φορείς προώθησης ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιωμάτων έχουν αναλάβει πρωτοβουλίες ώστε να χαρακτηρισθεί ως ΓΑΜΟΣ η συμβίωση δύο ατόμων του ιδίου βιολογικού φύλου αναγνωρίζοντας στα ομόφυλα ζεύγη ίσα δικαιώματα με τα ετερόφυλα ζεύγη. Είναι γνωστή η πρωτοβουλία «Εθνική Στρατηγική για την ισότητα των ΛΟΑΤΚΙ», το Μάρτιο του 2021, στην οποία προτείνεται ομάδα μέτρων σε επίπεδα Εκπαίδευσης χωρίς Αποκλεισμούς, Ισοτιμίας στην Εργασία, Θέματα Υγείας, Αιμοδοσίας, Ασύλου, Θέματα Κατάρτισης στον Δημόσιο Τομέα, Προστασίας των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων, θέματα Αστυνομικού Ελέγχου και Προσωρινής Κράτησης, Ρητορικής Μίσους, «Θεραπείες Μεταστροφής», Κοινωνικής Πολιτικής για Ειδικές Ομάδες ΛΟΑΤΚΙ+, Ζητήματα Οικογενειακού Δικαίου: (Πολιτικός) Γάμος – Συγγένεια, Νομικής Αναγνώρισης Ταυτότητας Φύλου, Ζητήματα που αφορούν τα Intersex Άτομα, Δράσεις Ορατότητας και άλλα πολλά.(1,2)

Το θέμα του ομόφυλου γάμου τίθεται στη βάση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, ο ΟΗΕ και φορείς υπό αυτούς, όπως ο World Association of Sexual Health και η International Planned Parenthood Federation, έχουν εντάξει τα σεξουαλικά και αναπαραγωγικά «δικαιώματα» στα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, χαρακτηρίζοντάς τα ισότιμα με το δικαίωμα της ζωής, της ελευθερίας του λόγου, της θρησκευτικής έκφρασης, κ.α.(3,4) Παρά το ότι τα σεξουαλικά δικαιώματα είναι αμφισβητούμενα από μεγάλο μέρος του σύγχρονου κόσμου, η άποψη πως η σεξουαλικότητα είναι ο πυρήνας της προσωπικότητας του ατόμου και όλοι έχουν το «δικαίωμα να λαμβάνουν σεξουαλική ικανοποίηση χωρίς όρους, αρκεί να υπάρχει συναίνεση», κατάφερε να αποκτήσει βαρύτητα στη κοινωνία. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας εξέδωσε ειδικό τόμο, «Sexual health, human rights and the law, © World Health Organization 2015», με τον οποίο δίνει κατευθύνσεις για την προώθηση των «ειδικών σεξουαλικών και αναπαραγωγικών δικαιωμάτων» μέσα στα εθνικά δίκαια κάθε χώρας. Η κίνηση έγινε για να αποκατασταθεί το αίσθημα «αδικίας» των ατόμων με ιδιαίτερες σεξουαλικές επιλογές που θεώρησαν εαυτούς περιθωριοποιημένους, υποτιμημένους και αδικημένους.

Σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου για τον ομόφυλο «γάμο»(5),

• ο γάμος αποτελεί ……… «δικαίωμα που κατοχυρώνεται από τα εθνικά Συντάγματα, αλλά και από τις διεθνείς και ευρωπαϊκές συμβάσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η διάσταση αυτή επιβάλλει την κατάργηση των διακρίσεων ως προς την πρόσβαση στον θεσμό αυτό, λόγω φύλου, ταυτότητας ή χαρακτηριστικών φύλου, καθώς και λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού.

• Η ίση μεταχείριση επιβάλλει την θεσμοθέτηση της πρόσβασης στον θεσμό του γάμου και στις δύο μορφές που προβλέπεται η τέλεσή του κατά τον Αστικό Κώδικα και όχι μόνο στην μορφή του πολιτικού γάμου, διότι διαφορετική ρύθμιση θα εισήγαγε διάκριση λόγω θρησκεύματος.
• Με την αναγνώριση του γάμου χωρίς διακρίσεις λόγω ταυτότητας ή χαρακτηριστικών φύλου, ο νομοθέτης αναγνωρίζει την περίπτωση που το άτομο που θα κυοφορήσει δεν θα είναι υποχρεωτικά cis γυναίκα, αλλά ενδέχεται να είναι και διεμφυλικός “άνδρας”. Επίσης, για τον ίδιο λόγο αναγνωρίζεται ότι διεμφυλική “γυναίκα” μπορεί να γονιμοποιήσει άλλη γυναίκα ή διεμφυλικό “άνδρα”. Υπενθυμίζεται ότι κατά τον Ν.4491/2017 για την νομική αναγνώριση ταυτότητας φύλου δεν απαιτούνται ιατρικές πράξεις, συμπεριλαμβανομένων χειρουργικών επεμβάσεων ή ορμονικών θεραπειών που αποκλείουν την γονιμότητα του ατόμου. Αυτό σημαίνει ότι η ιδιότητα της μητέρας (δηλ. δότη ωαρίων) πλέον συνυπάρχει με την ιδιότητα του κυοφορήσαντος διεμφυλικού «άνδρα» και η ιδιότητα του πατέρα (δηλ. δότη σπερματοζωαρίων) συνυπάρχει με την ιδιότητα της διεμφυλικής «γυναίκας» που έχει γονιμοποιήσει την ή τον σύζυγο ή σύντροφό του.
• Αντίστοιχες εγγυήσεις πρέπει να ληφθούν και για τα intersex άτομα, όπως επιβάλλεται κατά το Ψήφισμα 2191/2017 “για την προώθηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων και την κατάργηση των διακρίσεων των μεσοφυλικών (intersex) ανθρώπων” που εξέδωσε η Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Πρέπει να υπάρχει εξ άλλου……πλήρης εξίσωση των εννόμων συνεπειών του γάμου ομοφύλων με τον γάμο των ετερόφυλων.

• Σε αυτές τις έννομες συνέπειες περιλαμβάνεται και η δυνατότητα τεκνοθεσίας από έγγαμα ζευγάρια……
• Κατοχύρωση της ομογονεϊκότητας σημαίνει και αναγνώριση σχετικών δικαιωμάτων για απόκτηση τέκνων μέσω παρένθετης μητρότητας….
• Η πλήρης πρόσβαση των ομόφυλων ζευγαριών στο γάμο θα πρέπει να επιφέρει ως συνέπεια την πλήρη πρόσβαση και στην ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή.
• Επιπρόσθετα, η νομική αναγνώριση της ομογονεϊκότητας επιβάλλει αλλαγές και στο κεφάλαιο του ιδιωτικού διεθνούς δικαίου του Αστικού Κώδικα, όπου εμφανίζονται αναφορές σε πατέρα και μητέρα, όροι που συνυπάρχουν πλέον, όπως προεκτάθηκε με την περίπτωση της διεμφυλικής γυναίκας που γονιμοποιεί (στη πράξη πατέρας….) και του κυοφορούντος διεμφυλικού άνδρα (στη πράξη μητέρα…)
• Η πλήρης εξίσωση των εννόμων συνεπειών επιβάλλει αυτονόητα την ίση μεταχείριση των έγγαμων, χωρίς διάκριση λόγω φύλου, σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου στο σύνολο των διατάξεων του ιδιωτικού, διεθνούς δικαίου, καθώς και του οικογενειακού, αλλά και του ληξιαρχικού, του δημοτολογικού, του εργατικού, του δημοσιοϋπαλληλικού, του στρατιωτικού, του κοινωνικοασφαλιστικού, του φορολογικού και του μεταναστευτικού δικαίου.
Το νομοσχέδιο φιλοδοξεί να αποδώσει δικαιοσύνη σε θέματα για τα οποία η ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα θεωρεί πως υφίσταται άδικα διακρίσεις. Τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, αποσιωπώντας το αξεπέραστο μειονέκτημα της σύζευξής τους, δηλ. πως αυτή είναι στείρα, υποστηρίζουν πως η μη αναγνώριση του «γάμου» τους οφείλεται σε «αυθαίρετους περιορισμούς και σε ανυπόστατες εκτιμήσεις που εντείνουν την ανασφάλεια και τις διακρίσεις που διαρκώς βιώνουν»(6)

Ας αναφέρουμε για ιστορικούς λόγους κάποια στοιχεία. Η ομοφυλοφιλία συμπεριλήφθηκε ως ψυχιατρική διαταραχή το 1952, στην πρώτη έκδοση του Διαγνωστικού και Στατιστικού Εγχειριδίου των Ψυχιατρικών Διαταραχών (DSM-I) της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας. Το 1992 η κατηγορία «ομοφυλοφιλία» αφαιρείται και από την Διεθνή Ταξινόμηση των Ασθενειών του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας.(7) Η ομοφυλοφιλία είναι νόμιμη στην Ελλάδα από το 1951.

Το 1997 η Αμερικανική Ψυχολογική Εταιρεία υποστήριξε το δικαίωμα των ομόφυλων γάμων, που έγινε νόμος του κράτους στις ΗΠΑ το 2015 υπό τον Μπαράκ Ομπάμα.(8)

Στην Ελλάδα, το 2015, σύμφωνα με τον Ν.4356/2015 ψηφίζεται το σύμφωνο συμβίωσης για τα ομόφυλα ζεύγη.(9)

Το 2018 γίνεται παρέμβαση από 55 ακαδημαϊκούς της πατρίδας μας υπέρ της αναδοχής και υιοθεσίας παιδιών από τα επισήμως συμβιούντα ομόφυλα ζεύγη(10). Αυτή η παρέμβαση υποστηρίζεται παιδαγωγικά και από «ερευνητές» του εξωτερικού(11) ορισμένοι των οποίων έφτασαν να υποστηρίξουν όχι απλά πως δεν υπάρχει διαφορά της ομόφυλης από την ετερόφυλη γονεϊκότητα, αλλά πως ίσως η ομόφυλη να είναι καλύτερη για τα παιδιά.

Στις 17 Μαρτίου του 2021, με απόφαση του Πρωθυπουργού, σε συμμόρφωση με τις διεθνείς συστάσεις και προς αποκατάσταση των θεωρουμένων αδικιών, συστήθηκε επιτροπή με σκοπό τη σύνταξη της Εθνικής Στρατηγικής για την Ισότητα των ΛΟΑΤΚΙ+, για δρομολόγηση σειράς δράσεων και νομοθετικών ρυθμίσεων σε πολλαπλά επίπεδα.

Στις 08/07/22 κατατίθεται για ψήφιση το νομοσχέδιο με τίτλο «Μεταρρυθμίσεις στην Ιατρικώς Υποβοηθούμενη Αναπαραγωγή». Ο νόμος 4958/2022 δίνει το δικαίωμα στη γυναίκα να κυοφορήσει μέχρι τα 54 της με τη χρήση εξωσωματικής, καθώς και τη δυνατότητα κρυοσυντήρησης γενετικού υλικού, σπέρματος, ωαρίων μετά από διέγερση ωοθηκών, ζυγωτών (γονιμοποιημένων ωαρίων) και για κοινωνικούς λόγους, και ελεύθερη χρήση τους μετά τη λήξη της όποιας «δέσμευσης» του ατόμου, όλες ρυθμίσεις που διευκολύνουν την ομόφυλη γονεϊκότητα καθώς δίνουν ελεύθερη δυνατότητα συντήρησης και εμπορικής χρήσης γενετικού υλικού, εμβρύων και της παρένθετης μητρότητας.(12)

Οι όροι αποκτούν αλλιώτικο περιεχόμενο

Το νέο νομοσχέδιο περί ομόφυλου «γάμου» αλλοιώνει την έννοια του γάμου και της συζυγίας, τις έννοιες του πατέρα και της μητέρας, την έννοια του γονέα και του τέκνου, την έννοια της γονιμότητας και της στειρότητας, την έννοια της τεκνογονίας, τη φύση και τη λειτουργία της σταθερότερης δομικής μονάδας της κοινωνίας που είναι η οικογένεια αλλά και όλη τη λειτουργικότητα της κοινωνίας δεδομένου πως οι συνέπειες ενός τέτοιου «γάμου» αφορούν όλο το δημόσιο βίο.

Μπορεί κάποιος να ισχυριστεί πως πρόκειται για συγκατοίκηση ενηλίκων που παίρνουν τις αποφάσεις τους και συγκατοικούν με ομόφυλο τρόπο χωρίς την ευλογία της εκκλησίας και μακριά από τα «κατεστημένα». Ίσως θα μπορούσαμε να δεχτούμε μια τέτοια θέση αν οι εμπλεκόμενοι ήταν μόνο οι ενήλικες. Αλλά τα ομόφυλα ζεύγη θα έχουν «δικαίωμα» στην απόκτηση και ανατροφή παιδιών. Τα παιδιά θα μεγαλώσουν χωρίς να έχουν και πατέρα και μητέρα και επιπλέον αυτοί που θα υπάρχουν στη θέση τους δεν θα έχουν ενδεχομένως βιολογική συγγένεια με εκείνους.

• Πώς ανατράπηκε η παιδαγωγική και γονεϊκή εμπειρία αιώνων που θέλουν τα παιδιά να μεγαλώνουν καλύτερα μαζί και με τους δύο βιολογικούς γονείς τους και κάθε άλλη μορφή ανατροφής να είναι μειονεκτική για εκείνα;
• Πώς ενώ ως τώρα η ανατροφή του παιδιού σε οικογένεια μονογονεϊκή, από διαζύγιο ή θάνατο, από θετούς γονείς ή «γονείς» από δεύτερο γάμο, θεωρούνταν αδύναμη και άξια στήριξης από την πολιτεία, και τώρα η «ομόφυλη ανατροφή» που επίσης στερεί το παιδί από τους αληθινούς του γονείς ή και από ένα γονέα διεκδικεί την ισότητα;
• Πώς προέκυψαν οι παιδαγωγικές «υποστηρικτικές μελέτες»; Όχι μόνο για την ομόφυλη «γονεϊκότητα», αλλά και για την ταχέως αναδυόμενη πολυγαμική «οικογένεια». Πώς δομήθηκαν τα ερωτηματολόγια; Ποιοι απάντησαν για λογαριασμό των παιδιών; Τα ίδια ή οι «γονείς» τους; Σε ποια ηλικία αξιολογήθηκαν τα παιδιά και ποια στοιχεία της προσωπικότητάς τους εκτιμήθηκαν; Υπήρχαν συγκριτικές ομάδες άλλων παιδιών;
Υπάρχουν επώνυμες καταγγελίες πως η επιστημονική έρευνα για το συγκεκριμένο θέμα ελέγχεται ιδεολογικά από ομάδες παρέμβασης που λογοκρίνουν τα ερωτηματολόγια, τη δομή της έρευνας και τις σχετικές δημοσιεύσεις.(13,14)

• Έχει ληφθεί υπόψιν πως τα μικρά παιδιά δεν έχουν την ωριμότητα να εκφράσουν τα συναισθήματα και τις σκέψεις τους, ενώ άλλοτε παρά το ότι δυσκολεύονται, διστάζουν και αισθάνονται τύψεις να μιλήσουν ενάντια στους ανθρώπους που τα μεγάλωσαν, θεωρώντας κάτι τέτοιο αγνωμοσύνη;
Οι υποστηρικτές αυτής της «ένωσης» ισχυρίζονται πως όλο και όλο που έχουν ανάγκη τα παιδιά είναι αγάπη και ασφάλεια. Και αυτά μπορεί να τα δώσει ο ομόφυλος γάμος. Ποια είναι όμως τα χαρακτηριστικά της αγάπης και της ασφάλειας; Η αγάπη δεν είναι λόγια, υλικές προσφορές, συμμετοχή σε κοινωνικές δραστηριότητες. Είναι ζωντανά πρότυπα, είναι βιώματα, αρχές, επικοινωνία, είναι εμπειρίες, που διαμορφώνουν διαφορετικές ταυτότητες παιδιών, και αυτά δεν ομοιάζουν στα δύο είδη ανατροφής και διαμορφώνουν τελείως διαφορετικές ταυτότητες ανθρώπων.

Μπορεί η ομόφυλη ένωση να είναι σαν τον ετερόφυλο γάμο;

Όχι, πρόκειται για κάτι τελείως διαφορετικό. Στην ομόφυλη ένωση ελλείπει η βιολογική διαφορετικότητα και συμπληρωματικότητα που οδηγούν στην σκόπιμη ένωση και δημιουργία παιδιών και οικογένειας με φυσικό τρόπο. Στην ομόφυλη ένωση ελλείπει πάντα το ένα είδος γενετικού υλικού. Οπότε για την δημιουργία τέκνων χρησιμοποιείται πάντα δότης γενετικού υλικού του ελλείποντος φύλου και η εξωσωματική γονιμοποίηση. Τα ομόφυλα ανδρικά ζεύγη, χρησιμοποιούν ωάρια δότριας και τη παρένθετη μητρότητα, τα ομόφυλα γυναικεία ζεύγη σπέρμα δότη, σε κάθε περίπτωση ατόμων γνωστών ή αγνώστων. Ο νέος πρόσφατος νόμος για την εξωσωματική γονιμοποίηση είναι ό,τι εξυπηρετικότερο για την ομόφυλη «γονεϊκότητα»(15).

Συνεπώς τα παιδιά του ομόφυλου ζεύγους θα είναι στερημένα από προεπιλογή από τον ένα τουλάχιστον βιολογικό τους γονέα. Και θα έχουν λίγα ή καθόλου βιολογικά αδέλφια. ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΟΜΟΦΥΛΗΣ ΣΥΖΕΥΞΗΣ ΟΡΦΑΝΕΥΟΥΝ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ….Στους ομόφυλους άνδρες στερούνται τρείς φορές από μητέρα, (από τη δότρια ωαρίων, δηλ. την βιολογική μητέρα, από τη παρένθετη μητέρα που τα κυοφορεί, και εκείνη που θα απουσιάζει από τον ανδρικό γάμο), ενώ στις ομόφυλες γυναίκες τα παιδιά στερούνται δύο φορές από πατέρα, (από το δότη του σπέρματος, δηλ. τον βιολογικό πατέρα και από την απουσία πατέρα στον γυναικείο γάμο).

Έχει νόημα η βιολογική σχέση γονέων-παιδιών;

Η βιολογική σχέση είναι παράγοντας σύνδεσης των παιδιών με τους γονείς, παππούδες και τα αδέλφια τους. Μέσα από τη γενετήσια πράξη, την εγκυμοσύνη, το τοκετό, τις ομοιότητες των χαρακτηριστικών ενισχύεται ο σύνδεσμος των γονέων μεταξύ τους, αλλά κυρίως με το παιδί, η ενότητα στην οικογένεια και δημιουργείται η ταυτότητα του παιδιού. Τα παιδιά έχουν την αίσθηση της διαχρονικότητας στη παρουσία τους, έχουν παρελθόν, παρόν και μέλλον. Αισθάνονται πως έχουν τη θέση τους στο χώρο και τον χρόνο ανάμεσα στους δικούς τους ανθρώπους.

Τα παιδιά από δότες γενετικού υλικού σύμφωνα με μαρτυρίες των ιδίων,(16) αναζητούν, νοσταλγούν και ονειρεύονται το γονέα και τα βιολογικά αδέλφια τους που ελλείπουν. Πού να είναι ο γονιός τους άραγε; Είναι κάπου παντρεμένος; Μήπως έχουν αδέλφια ξεχασμένα σε κάποιο καταψύκτη εξωσωματικής; Μήπως σε κάποιο άλλο σπίτι; Οι γονείς-δότες τα σκέπτονται ποτέ; Πρόσφεραν το γενετικό υλικό τους για να κερδίσουν χρήματα; Είναι προϊόντα αγοραπωλησίας; Έκαναν αλλού οικογένειες; Αυτός ο βασανιστικός αναπάντητος προβληματισμός, η αίσθηση της μετέωρης ύπαρξης, σύμφωνα με μελέτη, αφορά περίπου το 60-70% των παιδιών από δότες! Τα παιδιά καταφεύγουν για παρηγοριά σε φάρμακα, το αλκοόλ, σε άσχημες παρέες και τη παραβατική συμπεριφορά. Τα έλαβαν υπόψιν αυτά οι υποστηρικτές της ομόφυλης γονεϊκότητας;

Δύο «μπαμπάδες» – Δύο «μαμάδες»

Στον ομόφυλο γάμο πέρα από την έλλειψη βιολογικής σχέσης των μελών της οικογένειας ελλείπει εκ προοιμίου είτε η ανδρική, είτε η γυναικεία παρουσία. Είναι όμως απαραίτητη η παρουσία και πατέρα και μητέρας δηλ. και του άντρα και της γυναίκας στη ζωή ενός παιδιού; Μάλιστα, είναι, για τους παρακάτω λόγους:

• Γιατί ο πατέρας διαπαιδαγωγεί διαφορετικά από τη μητέρα.(17)
• Ο πατέρας παρέχει την αίσθηση ασφάλειας και δύναμης στην οικογένεια. Είναι αυτός που συνήθως θέτει τα όρια και τους κανόνες. Λειτουργεί ως εκπαιδευτής σε θέματα που γνωρίζουν καλύτερα οι άνδρες, ως ανδρικό μοντέλο για να ταυτιστεί με αυτόν ο γιος του, ως μοντέλο συζύγου για τον γιο και την κόρη του.
• Η απουσία του πατέρα για το γιό του συνοδεύεται συχνά από εγκατάλειψη του σχολείου και κακές σχολικές επιδόσεις, ενώ η απουσία πατέρα για την κόρη συνοδεύεται από πρόωρες σεξουαλικές σχέσεις, εγκυμοσύνες και αναζήτηση της πατρικής ασφάλειας σε μεγαλύτερα ή ακατάλληλα ανδρικά άτομα.
• Η μητέρα λειτουργεί ως μοντέλο γυναίκας και μητέρας για τη κόρη της αλλά και για το γιό της. Βοηθά τη κόρη της να αντιληφθεί και να διαχειρισθεί τα ιδιαίτερα θέματα της γυναικείας φύσης (π.χ περίοδος, εγκυμοσύνες, καλαισθησία….),την εκπαιδεύει σε θέματα διαπροσωπικών και οικογενειακών σχέσεων από την οπτική της γυναίκας, ενώ λειτουργεί ως δύναμη συγκατάβασης και ανεκτικότητας. Η έλλειψη μητέρας δημιουργεί αίσθημα κενού και έλλειψης στοργής και φροντίδας για το παιδί.
• Τα παιδιά έχουν ανάγκη και από τα δύο μοντέλα διαπαιδαγώγησης συγχρόνως γιατί αυτά είναι συμπληρωματικά. Εξάλλου αυτό είναι και θέμα ισότητας για το παιδί. Τα παιδιά συγκρίνουν τους εαυτούς τους με άλλα παιδιά και άλλες οικογένειες και λαχταρούν αυτόν που λείπει.

Επιπλέον:

• Ο γάμος των τρανς ή ίντερσεξ ή ομόφυλων ατόμων δίνει ασαφή και αντιφατικά πρότυπα συζυγικού ζεύγους και συζυγικής σχέσης στο παιδί.
• Δεν λειτουργεί ως πρότυπο ετερόφυλου γάμου. Αυτό ίσως δεν θεωρείται μειονέκτημα για τους θιασώτες της «ισότητας στο γάμο», ωστόσο δημιουργεί ενδεχομένως δυσκολίες στο παιδί όταν επιδιώξει να συνάψει το ίδιο τον δικό του ετερόφυλο γάμο. Ο ομόφυλος γάμος εισάγει στον ομο-ή τρανσ ή ασαφή και ρευστό τρόπο σεξουαλικής ζωής.
• Το παιδί ενδεχομένως δεν έχει πρότυπο του δικού του φύλου μέσα στην οικογένεια. Αυτό δημιουργεί δυσκολίες στη σωστή ανάπτυξη της ταυτότητας φύλου του και στο σεξουαλικό του προσανατολισμό. Είναι γνωστό το σύνθημα της ίδιας της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας: «γυναίκα ή άνδρας δεν γεννιέσαι αλλά γίνεσαι»(18). Συνεπώς αναγνωρίζεται και η μάθηση ως υποστηρικτικός παράγοντας στη βιολογία για τη δημιουργία της ταυτότητας φύλου. Πώς θα υποστηριχθούν οι βιολογικές ικανότητες και οι προδιαγραφές ενός παιδιού αν δεν υπάρξει το κατάλληλο πρότυπο φύλου και η εκπαίδευση;
• Οι «γονείς» μπορεί να έχουν προχωρήσει ή όχι σε ποικίλης έκτασης «μετάβαση» φύλου. Κοινωνική, φαρμακευτική, χειρουργική. Αυτό συνεπάγεται μια ποικιλότητα στις ταυτότητες φύλου, στα σωματικά χαρακτηριστικά, στους σεξ. προσανατολισμούς. Το παιδί θα έχει να αντιμετωπίσει απρόβλεπτε εκδοχές εμφάνισης και συμπεριφορών. Δηλ. δεν θα ανατρέφεται απλά από δύο άτομα ίδιου φύλου με τα στερεοτυπικά χαρακτηριστικά του φύλου τους αλλά με όλη την δυνατή ποικιλομορφία αυτής της «επιλογής».
• Το παιδί μεγαλώνει εκτός χώρου Ορθόδοξης εκκλησίας. Οι επιλογές ζωής της ΛΟΑΤΚΙ+ ομάδας είναι έξω από το Ευαγγέλιο και τη Ορθόδοξη παράδοση. Παρά τις αντίθετες απόψεις που σποραδικά ακούγονται είναι προεπιλογή της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, η ανατροφή των παιδιών έξω από τις αρχές της Ορθόδοξης εκκλησίας.
• Η ομόφυλη σύζευξη έχει αυξημένα ποσοστά ενδοοικογενειακής βίας.(19)

Ποιους αφορά το ζήτημα της ομόφυλης ένωσης;

Κάποιοι υποστηρίζουν πως δεν τους αφορά, εφόσον προσωπικά ή στην οικογένειά τους δεν τίθεται θέμα ομόφυλου «γάμου».

Άλλοι σκέπτονται πως εφόσον η Ορθόδοξη εκκλησία σαφώς αντιτίθεται, ο ομόφυλος «γάμος» θα είναι πολιτικός, συνεπώς η Εκκλησία και οι Ορθόδοξοι πιστοί δεν δικαιούνται να έχουν λόγο για το θέμα.

Κάποιοι, κινούμενοι από συμπάθεια θέλουν να νομιμοποιηθεί η ομόφυλη σχέση θεωρώντας πως όταν επισημοποιηθεί θα τους δώσει χαρά, την οποία ο καθένας δικαιούται εφόσον δεν ενοχλεί τον άλλο.

Κάποιοι πιστεύουν πως είναι αυτονόητο ανθρώπινο δικαίωμα.

Ωστόσο το θέμα της νομικής αναγνώρισης της ομόφυλης σύζευξης ΔΕΝ μπορεί να συζητείται απλά στα πλαίσια της συμπάθειας ή της ανεκτικότητας ή της θρησκευτικής πίστης.

Η νομιμοποίηση της ομόφυλης «ένωσης» και η αναγνώρισή της ως «γάμου» προσθέτει κύρος σε αυτή, παρέχει δικαιώματα, κατευθύνει συνειδήσεις, παραδειγματίζει, διαφημίζει, υποχρεώνει και την μετατρέπει από προσωπική υπόθεση στείρας ερωτικής συγκατοίκησης σε υπόθεση και ευθύνη όλης της κοινωνίας. Καθώς μάλιστα γίνεται υπόθεση όλων, όχι μόνο τα παιδιά αυτών των «οικογενειών» αλλά το σύνολο των παιδιών, των οικογενειών και όλος ο κόσμος θα αντιμετωπίσουν τις συνέπειες, τα διλήμματα και δυσκολίες.

Συνέπειες της αναγνώρισης του «ομόφυλου γάμου»

Η νομιμοποίηση, όπως αποδείχθηκε από ανάλογες νομιμοποιήσεις του εξωτερικού, αποτελεί τη καλύτερη διαφήμιση. Πολλοί που είχαν επιφυλάξεις για αυτήν θα σπεύσουν εκ των υστέρων να υποστηρίξουν το «νόμιμο». Η στατιστική δείχνει πως ο μιμητισμός και η προβολή των ΛΟΑΤΚΙ προτύπων επηρεάζουν τους νέους στο να ανακηρυχθούν και οι ίδιοι ως ΛΟΑΤΚΙ και να αποδεχθούν ως αυτονόητο τον ΛΟΑΤΚΙ γάμο. Στις ΗΠΑ, μεταξύ των Millennials (1981-96), το 11.2% αναγνωρίζεται ως LGBTQ, ενώ όταν οι ερευνητές εξετάσουν το νεότερο γκρουπ της ομάδας, ηλικίας 18-24 ετών (που κάποιοι αποκαλούν Gen Z), διαπιστώνουν πως το 19,7% αυτοαποκαλούνταν LGBTQ.(20,21,22) Οι παλαιότερες γενεές είχαν πολύ χαμηλότερα ποσοστά. ( γενιά 1965-1980, baby boomers/1946-1964 και η σιωπηλή γενεά/1945 και νωρίτερα, έχουν ποσοστά από το 3,3% και κάτω.)

Μια έρευνα του Ινστιτούτου Gallup, στις 22 Οκτωβρίου 2020,(23), έδειξε ότι το 67% των Αμερικανών ενηλίκων υποστηρίζει τον «γάμο» του ίδιου φύλου, κάτι που αποτελεί ρεκόρ. Μόλις πριν από 24 χρόνια, το 68% των Αμερικανών αντιτάσσονταν στους γάμους ομοφυλοφίλων. Η προβολή έπαιξε το ρόλο της….

Η υλοποίησή του «ομόφυλου γάμου» γίνεται δοκιμασία της συνείδησης για πολλούς εργαζομένους και οικογένειες. Με τη νομιμοποίηση του εξαναγκάζονται επιχειρήσεις, δημόσιοι οργανισμοί και οι εργαζόμενοι σε αυτούς, να αποδεχθούν και να υποστηρίξουν τη νέα πραγματικότητα. Άτομα θρησκευόμενα και παραδοσιακά, συμμορφώνονται και εξυπηρετούν, ενώ προσωπικά παραβιάζεται η συνείδησή τους, προκειμένου να μη χαρακτηρισθούν ομοφοβικά, άτομα μίσους κτλπ.(23)

Οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει να τον διδάσκουν στα παιδιά ως μια ισότιμη επιλογή «οικογένειας», άσχετα με το εάν συμφωνεί η συνείδησή τους, ακόμη και όταν οι μαθητές είναι Ορθόδοξοι χριστιανοί και όσα διδάσκονται αντιτίθενται στη πίστη τους και τις θέσεις της οικογένειάς τους. Τα σχολεία θα συμμετέχουν σε «εορταστικές εκδηλώσεις» και «ημέρες αφιερωμένες στις νέου τύπου οικογένειες». Ποιος θα φέρει αντίρρηση; Θα είναι ο νόμος του κράτους. Τα σχολεία της Εκκλησίας θα πρέπει να συμμορφωθούν με την ύλη του Υπουργείου.

Οι επιχειρήσεις γάμου, φωτογράφοι ζαχαροπλάστες, εστιατόρια και καφετέριες θα πρέπει να εξυπηρετήσουν αλλιώς θα χαρακτηρισθούν ομοφοβικοί.(25) Οι νομικοί, ψυχολόγοι, γιατροί, θα πρέπει να παράσχουν τις υπηρεσίες τους σε τέτοιους γάμους, να υποστηρίξουν χωρίς αντίρρηση την ανάληψη παιδιών, τις διαδικασίες «μητρότητας», χωρίς να μπορούν να προτείνουν πως ίσως δεν είναι ωφέλιμες οι ομόφυλες επιλογές. Οι υπηρεσίες υιοθεσίας θα πρέπει να δίδουν παιδιά και στα ομόφυλα ζεύγη, οι ιερείς, τα κατηχητικά, οι κατασκηνώσεις, το κήρυγμα θα λογοκρίνονται και θα κακολογούνται ότι υποκινούν το μίσος όταν διδάσκουν τη θέση της εκκλησίας μας.

Δεν θεωρούμε απίθανη την εμφάνιση νέων αιρετικών θρησκευτικών ομάδων που θα πραγματοποιούν ομόφυλους «γάμους» ή και αιρετικών θέσεων μέσα στην ίδια την Ορθόδοξη εκκλησία στα πλαίσια μιας κακώς εννοούμενης αγάπης. (26)

Τί θα γίνει με τις αντιρρήσεις των γονέων στη σχολική αγωγή των παιδιών τους; Δεν θα μπορούν να αντιδράσουν εφόσον αυτό θα είναι κάτι νόμιμο, η επίσημη ύλη του υπουργείου.

Η περίπτωση να χαρακτηρισθεί η ομόφυλη σύζευξη κατάσταση ασύμφορη για τα άτομα, πνευματική πτώση, προσβολή του Θεού, αιτία δυστυχίας και αιώνιας απώλειας της ψυχής, ΔΕΝ υπάρχει….Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ είναι όρος αδιανόητος…. Δεν θα έχει λόγο η Εκκλησία με τα κηρύγματα μίσους της… Γιατί θα έπρεπε να μετανοήσει κάποιος εξάλλου; «Πρόκειται για κάτι νόμιμο και φυσικό με το οποίο η σύγχρονη επιστήμη της παιδαγωγικής και της ψυχολογίας συμφωνούν». Όλα τα υπόλοιπα για «μη φυσική χρήση του σώματος, για προσβολή του θελήματος του Θεού, για διάλυση της οικογένειας, για σκανδαλισμό και κακοποίηση των παιδικών ψυχών θα είναι λόγια του μεσαίωνα και των παπάδων….

Η ομόφυλη γονεϊκότητα καθιερώνει την εμπορευματοποίηση της διαδικασίας απόκτησης παιδιών μέσα από τις διαδικασίες της αγοραπωλησίας γενετικού υλικού, της εξωσωματικής και της παρένθετης μητρότητας. Η παρένθετη μητρότητα παρά το αλτρουιστικό της επικάλυμμα, στη πράξη δεν είναι άλλο από εμπορική εκμετάλλευση της μήτρας των φτωχών γυναικών -παρένθετων μητέρων.

Στον ομόφυλο «γάμο» οι «γονείς» είναι οι πελάτες που πληρώνουν για να έχουν εξυπηρέτηση. Αυτοί με τα χρήματά τους δημιουργούν παιδιά ορφανά από προεπιλογή, τα οποία χρησιμεύουν τελικά ως μέσα «ολοκλήρωσης και δικαίωσης» της σεξουαλικής επιλογής τους.

Η ιδεολογική φίμωση

Πόσο εύκολο θα είναι μετά την νομιμοποίηση του «ομόφυλου γάμου» να υπάρξει ανεξαρτησία έκφρασης και να δηλωθεί δημόσια πως έχει ανατραπεί η επιστημονική σκέψη και η παιδαγωγική έρευνα στο θέμα της ομόφυλης γονεϊκότητας; Ότι στο όνομα της άκριτης αποδοχής οποιασδήποτε διαφορετικότητας φιμώθηκε ο ελεύθερος λόγος και η ελευθερία της έκφρασης; Πως καταπατήθηκαν τα δικαιώματα της Ορθόδοξης Εκκλησίας προς τα βαπτισμένα παιδιά της, τα δικαιώματα των παιδιών της να μορφωθούν κατά Χριστόν και να σώσουν την ψυχή τους; Πως εμποδίζονται οι γονείς να δώσουν την κατεύθυνση που κρίνουν για το γάμο και τη σεξουαλικότητα στα παιδιά τους,

Κοινωνικός αντίκτυπος

Για την κοινωνία η συνολική διαδικασία επιφυλάσσει νέα βάρη, ασφαλιστικά, οικονομικά, υγειονομικά, νομικά, αποζημιώσεις, κλπ. Νέοι κανονισμοί επιφυλάσσονται για τους επαγγελματικούς κλάδους του Δημοσίου.(24) Πώς θα οριοθετηθεί άραγε η επιβολή των νέων αντιλήψεων; Σε ποιο βαθμό έχει δικαίωμα το κράτος να επιβάλλει μονομερώς τις απόψεις του στη κοινωνία;

Και τελικά πού θα μπουν τα όρια της σεξουαλικής δικαίωσης; Θα μπορούσε το κράτος εκτός από τον ομόφυλο γάμο δύο ατόμων να προτείνει την καθιέρωση ως ανθρώπινου δικαιώματος της πολυγαμίας, της παιδεραστίας, της αιμομιξίας, της κτηνοβασίας, της βρεφοκτονίας; Μήπως θα αποκτήσουν δικαίωμα όλες αυτές οι σεξουαλικές επιλογές να αναγνωριστούν ως επίσημες σχέσεις και να απολαύουν τα ίσα δικαιώματα; Η πολυγαμία αποτελεί ήδη διεκδίκηση για το μέλλον.(28)

Δεν πιστεύουμε πως ο ομόφυλος “γάμος” θα λύσει κάποιο από τα υπάρχοντα προβλήματα, κοινωνικό, παιδαγωγικό ή οικογενειακό. Θα αποτελέσει μόνον τη δικαίωση εκ μέρους της πολιτείας μη γόνιμων και μη κανονικών σεξουαλικών επιλογών, που όμως θα συνοδεύεται από την καταπάτηση σειράς ανθρωπίνων δικαιωμάτων άλλων ομάδων.

Ας θυμηθούμε παλαιότερα δυνατά χτυπήματα στο γάμο και στην οικογένεια:

• Η θέσπιση του πολιτικού γάμου, νόμος 1250/82 (ΦΕΚ Α 46/ 07.04.1982 )
• Το συναινετικό διαζύγιο, διαζύγιο απλά μετά από κοινό αίτημα, Νόμος 1329/1983 – ΦΕΚ 25/Α/18-2-1983.(29)
• Η νομιμοποίηση της άμβλωσης, Το 1986, με το ν. 1609 1986.
• Η θέσπιση από το 2008 του σύμφωνου συμβίωσης, (ΝΟΜΟΣ 3719/2008 – ΦΕΚ 241/Α’/26.11.2008),
• Η εισαγωγή της “θεματικής εβδομάδας” στην εκπαίδευση από το 2016-17(30), όπου επίσημα διδάσκεται πως το βιολογικό φύλο μπορεί να διαφοροποιείται από το κοινωνικό, και απαξιώνεται η γυναικεία φύση και η μητρότητα ως έμφυλο στερεότυπο που παγιδεύει την γυναίκα και τέλος
• Η εισαγωγή στα σχολεία των εργαστήριων σεξουαλικών δεξιοτήτων(31), που κατευθύνουν τα παιδιά στην άκαιρη χρήση του αναπαραγωγικού τους συστήματος, προς ικανοποίηση των σεξουαλικών τους «δικαιωμάτων» εκτός γάμου και την οικογένειας.
Οι μέχρι τώρα συνέπειες; Η Ελλάδα μας, ο κόσμος μας, οι οικογένειές μας αργοπεθαίνουν…(32) Με τον ομόφυλο «γάμο» η οικογένεια θα δεχθεί άλλο ένα τελειωτικό καταστροφικό χτύπημα.

Αναρωτιόμαστε:

• Γιατί τα αμφισβητούμενα σεξουαλικά δικαιώματα είναι αξιολογότερα από τα υπόλοιπα δικαιώματα που προσβάλλονται;
• Γιατί οι αντιρρήσεις μας απέναντι στον ομόφυλο γάμο θεωρούνται άδικες, αυθαίρετες και λόγος μίσους;
• Γιατί με τις αποφάσεις της η πολιτεία υποβαθμίζει σταθερά τη παραδοσιακή οικογένεια που καταφανώς αδικείται και η χώρα οδηγείται σε μαρασμό;

Συνοψίζοντας:

Στη παραδοσιακή οικογένεια θυσιάζονται οι ενήλικες για χάρη των παιδιών. Στην ομόφυλη σύζευξη θυσιάζονται τα παιδιά και επιβαρύνεται η κοινωνία για να δικαιωθεί μια στείρα ένωση και τα θεωρούμενα σεξουαλικά της «δικαιώματα». Η γνήσια αγάπη θυσιάζει το δικό της θέλημα για χάρη του αγαπημένου. Αυτή εδώ η «αγάπη» ζητά από τους ποιο αδύναμους, δηλ. από τα παιδιά αλλά και από όλη την κοινωνία να κάνουν θυσίες για να ικανοποιηθεί εκείνη.

Δεν συμφωνούμε με τη νομοθετική κατοχύρωση της συμβίωσης των ομόφυλων ατόμων ως ισότιμου «γάμου και οικογένειας» θεωρώντας ότι κακοποιεί και προσβάλλει την ανθρώπινη φύση, αδικεί τα παιδιά που θα αναλάβει, αλλοιώνει το χαρακτήρα της οικογένειας, απομακρύνει τον άνθρωπο από τις πνευματικές και βιολογικές του ρίζες, επιτίθεται στην θρησκευτική και επιστημονική συνείδηση, παραβιάζει την ελευθερία του λόγου και της συνείδησης, ενώ δημιουργεί τεράστια κοινωνικά βάρη και αδικίες».