Ιερόδουλες άνοιξαν τις πόρτες των οίκων ανοχής και μίλησαν για τους λόγους που αποφάσισαν να ακολουθήσουν αυτό το δρόμο.
Σε μία από τις ελάχιστες φορές που ένα τηλεοπτικό συνεργείο εισχωρεί σε ένα οίκο ανοχής, ο φακός κατέγραψε εικόνες από τη ζωή γυναικών που έχουν μία διαφορετική καθημερινότητα, έναν διαφορετικό τρόπο ζωής.
Τα σπίτια με τα κόκκινα φανάρια δεν ανοίγουν εύκολα. Δεν κερδίζει κάποιος εύκολα την εμπιστοσύνη αυτών των ανθρώπων. Δεν μιλούν εύκολα όλοι όσοι εργάζονται σε οίκους ανοχής. Ωστόσο εκείνες μίλησαν και μάλιστα για όλα!
Για τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετώπισαν εξαιτίας των οποίων ακολούθησαν αυτή τη δουλειά και για το μέλλον έτσι όπως το φαντάζονται. Βλέπουν το επάγγελμά τους με ημερομηνία λήξης.
«Έχει έρθει κοπέλα με οικονομικά προβλήματα με την συγκατάθεση του ίδιου της του άντρα». «Τυφλός νέος ήρθε με τη μητέρα του στον οίκο ανοχής».
«Είμαστε υπερήφανες που είμαστε ιερόδουλες». «Δεν κλέψαμε, δεν κάναμε κάτι κακό».
Αλλά και από την άλλη: «Είναι ένας εφιάλτης και δεν θα πω ποτέ στα παιδιά μου τι δουλειά έκανα».Αυτές είναι κάποιες από την εκφράσεις που ειπώθηκαν.
Σκεφτείτε πόσο π@@τάνα ήταν η γυναίκα του. Μπορεί να έκανε φανταστικά τσιμπούκια και σου λέει να μην μείνει ανεκμετάλλευτη! Καιρός να τα οικονομήσουμε χοντρά. Η πουτανιά είναι ένας εύκολος τρόπος να βγάλεις πολλά χρήματα και γρήγορα. Αν γίνει μια γυναίκα καθαρίστρια ή υπάλληλος σε μαγαζί, δεν θα της φτάνει ο μισθουδάκος της για καλλυντικά ή διασκεδάσεις και θα της βγαίνει ο κώλος στην κούραση, ενώ η πουτανιά δεν θέλει κάποια τέχνη, ξαπλώνεις (ξεκούραστα) ανοίγεις τα πόδια ή το στόμα και τέλος παίρνεις τα φράγκα και τα φυλάς στην τρύπα σου.