Ποιος και γιατί σκότωσε τον ‘αρχηγό’ Π. Μπακογιάννη;
32 χρόνια από τη δολοφονία του Π. Μπακογιάννη το βιβλίο, «Ενέδρα στην οδό Ομήρου», φωτίζει τη διαδρομή του στο Μόναχο την εποχή της δικτατορίας αλλά και στην Αθήνα. Συγγραφέας ο Κώστας Πετρογιάννης. Το εν λόγω βιβλίο κυκλοφόρησε από το 2010 και το ΜΑΚΕΛΕΙΟ το έχει αναδείξει ως εξαιρετικά ενδιαφέρον, μέσα από το makeleio.gr και μέσα από την εφημερίδα μας.
Ο αναγνώστης θα πρέπει να φτάσει στο τέλος του βιβλίου «Ενέδρα στην οδό Ομήρου» (εκδ. Ηρόδοτος, 2009) για να δώσει τις δικές του απαντήσεις στο ερώτημα ποιός σκότωσε τον ‘αρχηγό’ και κυρίως γιατί: Από τις πρώτες σελίδες εύκολα αντιλαμβάνεται την ταυτότητα του ‘αρχηγού’. Πρόκειται για ένα άτομο ταπεινής καταγωγής, υψηλών δυνατοτήτων και ακόμα μεγαλύτερων φιλοδοξιών, όπως αναφέρεται και στο οπισθόφυλλο του βιβλίου. Και πρόκειται για τη διαδρομή του από τα γραφεία του ελληνικού προγράμματος της Βαυαρικής Ραδιοφωνίας στο Μόναχο κατά τη διάρκεια της δικτατορίας μέχρι τα έδρανα της ελληνικής βουλής στην Αθήνα και τη δολοφονία του στις 26 Σεπτεμβρίου του 1989.
«Δεν είναι ούτε μύθος, ούτε ιστορία, είναι ένα μείγμα αυτών των δύο», εξηγεί στη Ντόιτσε Βέλε ο συγγραφέας του βιβλίου, δημοσιογράφος Κώστας Πετρογιάννης. Τα ψευδώνυμα δεν εμποδίζουν τον αναγνώστη να αναγνωρίσει τους βασικούς πρωταγωνιστές.
Κοινός παρονομαστής για τη δολοφονία
Ο συγγραφέας δεν φιλοδοξεί να αποδείξει ποιός σκότωσε το Μπακογιάννη. Ξετυλίγει όμως σενάρια, όπως λέει, «πολύ πιθανά σενάρια και εκτιμήσεις που δεν απέχουν από την αλήθεια και δεν αποκλείω η αλήθεια να βρίσκεται και σε ένα συνδυασμό αυτών των σεναρίων». Το βασικό ερώτημα που θέτει το βιβλίο είναι, κατά πόσο η 17 Νοέμβρη χειραγωγήθηκε – με την πολιτική έννοια του όρου – για να οδηγηθεί στη δολοφονία του Μπακογιάννη.
Ήταν η εποχή με ανοιχτό το θέμα των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα, μπροστά στη κατάρρευση του σοσιαλιστικού μπλοκ και λίγο πριν τον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας. Στη συγκυρία αυτή προστέθηκε η πολιτική στόχευση του «αρχηγού» για τον ελληνικό «ιστορικό συμβιβασμό» μεταξύ της δεξιάς και της κομμουνιστικής αριστεράς. Έτσι, κατά τον συγγραφέα, ο ‘αρχηγός’ κατέστη δυνητικός στόχος από πολλές «τελείως διαφορετικές πλευρές, υπήρχαν πολύ σοβαρά κίνητρα για την ενέργεια εναντίον του Μπακογιάννη και δεν αποκλείεται όλα αυτά να βρήκαν έναν κοινό παρονομαστή».
Η αμφίθυμη σχέση με τον ‘αρχηγό
’Ο Κώστας Πετρογιάννης έζησε από κοντά τον ‘αρχηγό’- ιδρυτή του Ελληνικού Προγράμματος του Μονάχου, του οποίου ο ίδιος διετέλεσε αργότερα διευθυντής επί 20 σχεδόν χρόνια. Παρακολούθησε τη δημοσιογραφική διαδρομή του ‘αρχηγού’ καθώς ήταν προϊστάμενός του, αλλά και τις πολιτικές στοχεύσεις την εποχή της δικτατορίας μολονότι δραστηριοποιούνταν σε αντίπαλα στρατόπεδα. Το πλαίσιο αυτό διαμόρφωσε «αμφίθυμη σχέση που άρχισε πολύ άσχημα, αλλά εξελίχτηκε και στη διάρκεια των δεκαετιών διαφοροποιήθηκε». Κινούνταν πάντα μεταξύ γοητείας και απόρριψης αλλά ο ‘αρχηγός’ παρέμεινε «μια πάρα πολύ ενδιαφέρουσα προσωπικότητα». Θυμάται την πρώτη φράση του επικήδειου από τη ραδιοφωνική εκπομπή του Μονάχου: «Ο Παύλος Μπακογιάννης ανήκε σε εκείνες τις προσωπικότητες που διαθέτουν ταυτόχρονα πολλούς εχθρούς και φίλους.»
Προσωπικές, ανθρώπινες ιστορίες
Το βιβλίο δεν έχει αξιώσεις ιστορικής έρευνας, τα πολιτικά γεγονότα είναι γνωστά. Η ιδιαιτερότητά του έγκειται στο ότι ο συγγραφέας τα διηθίζει μέσα από την προσωπική οπτική γωνία πραγματικών προσώπων, προσθέτει ψηφίδες από αντιδράσεις και συμπεριφορές τους.
Μέσα από τις «ανθρώπινες ιστορίες» αποκαλύπτονται στον αναγνώστη βασικά στοιχεία του χαρακτήρα τους. Και αυτό έχει τη σημασία του, καθώς δεν περιορίζεται μόνον στο Μπακογιάννη αλλά αναφέρεται και σε άλλα πρόσωπα, ορισμένα εκ των οποίων έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην πολιτική ζωή του τόπου. Κυρίως όμως ο συγγραφέας εστιάζει σε τρία πρόσωπα που θέλησαν να κυβερνήσουν την Ελλάδα: «Ο Μπακογιάννης από το παρασκήνιο μέσω του πεθερού του Μητσοτάκη, ο Άκης Τσοχατζόπουλος που έφτασε στο παρά πέντε το 1996 να κυβερνήσει τη χώρα και φυσικά η Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία το επιδιώκει ακόμη».
www.dw.com
Ευτυχώς που επέζησαν οι άλλοι τρεις της φωτογραφίας για να προσφέρουν στον τόπο …
Για γέροντες που έζησαν το εμφύλιο αυτό που άφησαν όλοι ανεξερετως σαν παράδοση είναι ένα ότι ήταν ένα μεγάλο ξεκαθάρισμα λογαριασμών τίποτε άλλο που σε πολλές περιπτώσεις την πλήρωσε ο λαός άλλωστε είχε ξεκινήσει πολύ νωρίτερα τέλος του 1942 των Σιέρα γιατί των έφαγαν αν των έφαγαν και δεν μπήκε και αυτός στην διάσωση για εξωτερικό
Για γέροντες που έζησαν το εμφύλιο αυτό που άφησαν όλοι ανεξερετως σαν παράδοση είναι ένα ότι ήταν ένα μεγάλο ξεκαθάρισμα λογαριασμών τίποτε άλλο
Όποιοι φάγαν τον Άλτο Μόρο φάγαν και τον Μπακογιάννη. Επιχείρηση gladio εκεί, κόκκινη προβιά εδώ. Δεν επιτρέπεται η εθνική ομοψυχία, δεξιοι και αριστεροί να ναι μονιασμένοι πουθενά.
Ποια οικογένεια επωφελήθηκε (όσο δεν πάει άλλο), και επωφελείται ακόμα, από αυτή τη δολοφονία;
Από όλους αυτούς τους τρομοκράτες τον μόνο που μπορείς να συνδέσεις με Ρωσία βαλκανική οδό και ίσως κουμουνιστικη Γερμανία είναι ο ψαραδελης ακόλουθη άλλη διαδρομή καθαρά πολιτική
Ν.Δ = Εγκληματική οργάνωση
Όποιος βρεθεί στον δρόμο τους ….. φίδι που τον έφαγε !
ο μητσοτακης γερος
Ο ΛΟΓΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΠΛΟΣ. ΤΟΝ ΕΛΕΓΑΝ ΤΑ ΠΑΣΟΚΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΕΤΡΑΓΕ ΕΤΣΙ. ΤΟΝ ΕΛΕΓΕ Ο ΠΑΝΟΥΣΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΝΑΓΕ ΩΣ ΠΛΑΚΑ.
Πολύ παλαιά βεντέτα που το μίσος προήρθε από εξωτερικό όχι Ελλάδα απλά στα πρόσωπα ορισμένων βρήκαν και δικιά τους βεντέτα με αυτό το τρόπο καθάρισαν κάποιος γνώριζε κάποια στιγμή τους δίνουν οι ίδιοι οι εργοδότες στα πολιτικά κόμματα καλύφθηκε χρόνια η αστυνομία είχε τα μέσα να τους πιάσουν δεν την άφησαν ίσως διότι ενεπλακη πολύ αργότερα και ο στρατός για να καλύψει δικά του θέματα κλοπές κλπ
Πολύ παλαιά βεντέτα που το μίσος προήρθε από εξωτερικό όχι Ελλάδα απλά στα πρόσωπα ορισμένων βρήκαν και δικιά τους βεντέτα με αυτό το τρόπο καθάρισαν κάποιος γνώριζε
Ποιος τελικά έφαγε το Μπακογιάννη και τι ρόλο έπαιζε του καλού, του κακού η αυτού που τον φοβόντουσαν για επόμενο αρχηγό;;;;🤔🤔🤔
…σας πήρανε χαμπάρι και τα…χόρτα για το ποιο κομμα και ποια πουστοικογενεια δουλευετε!
Μια ζωή οι Αμερικανο-χρηματοδοτούμενοι, τρομοκράτες του κώλου στην Ελλάδα, μόνο για μισές δουλειές ήταν ικανοί. Ούτε Βαρδινογιάννη, ούτε Παλαιοκρασά, ούτε έναν από το γαμώσογο. Παρά μόνο Μπακογιάννη και Θάνο Αξαρλιάν. ….γιατί οι επαναστάτες του κώλου, βιαζόντουσαν να πάνε διακοπές.
Ένα προφητικό αλλά και επίκαιρο σήμερα άρθρο του Παύλου Μπακογιάννη που γράφτηκε πριν 35 χρόνια
(… Εκείνοι που καταστρατηγούν πρώτοι τους νόμους και δεν σέβονται τους κανονισμούς είναι η……λεγόμενη άρχουσα τάξη, η ηγεσία…Είναι καθολική η γνώμη, ότι σε αυτόν τον τόπο μετράει μόνο, όποιος έχει “σχέσεις”, “γνωριμίες”, “μέσα” και φυσικά “χρήμα”. Κι επειδή όποιος έχει αυτό το τελευταίο, αγοράζει και όλα τα άλλα, η απόκτηση χρήματος έχει μεταβληθεί πλέον σε ιδεολογία. Λατρεία του χρήματος και αδίστακτη χρησιμοποίηση κάθε μέσου για την απόκτησή του, και φυσικά ανάλογη χρήση όταν αποκτηθεί…)
Η οικογένεια συνέχισε την πολιτική της πορεία, ως κομμάτι της οικογένειας Μητσοτάκη. Το πολιτικό όνομα Μπακογιάννης μπήκε στο περιθώριο, όλοι το γνωρίζουν αυτό.
Ο Π. Μπακογιάννης είχε προκαλέσει ανυπολόγιστη οικονομική καταστροφή στο Ελληνικό Κράτος κι αν έμενε περισσότερο καιρό στη θέση του, τώρα θα μιλάγαμε για οικονομικό όλεθρο τις οποίες συνέπειές του θα πλήρωνε για πολλά- πολλά χρόνια η Χώρα. Άρα λοιπόν, έπρεπε να βγει απ’ τη μέση το συντομότερο δυνατό. Όποιο κι αν ήταν το τίμημα. -Δεν είναι λίγα άλλωστε τα κομματόσκυλα της ΝΔ που σιγοψιθύριζαν ότι: η εντολή δολοφονίας του δόθηκε από το ίδιο το κόμμα του.
Το θέμα είναι, κοιτώντας την κεντρική φωτογραφία του άρθρου, ποιος ήταν ο χαμένος και ποιοι ήσαν οι κερδισμένοι!!!