ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ ΣΤΟN ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΟ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ “Νίκος Αντωνιάδης” – ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗΣ ΑΠΑΤΗΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ – POST -8 / 5 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2020 – 1:34 μ.μ. / “ΑΝ ΗΜΟΥΝ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ”…

Κοινοποίηση:
Α-Δ

8ο post στο χρονικό του τρόμου.

Εδώ τα προηγούμενα 7.

Αν ήμουν Υπουργός Δικαιοσύνης…

******************

ΑΝ ΗΜΟΥΝ…

Πολλοί με ρωτάνε τι θα έκανα αν ήμουν υπουργός Δικαιοσύνης.

Η απάντηση είναι “πολλά”…

Θα άλλαζα πολλά…

Το πρώτο όμως που θα έκανα ήταν να ζητήσω την τροποποίηση του Συντάγματος.

Γιατί το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι.

Για την αποκατάσταση της θεμελιώδους του κράτους δικαίου και της δημοκρατίας αρχής της διάκρισης των εξουσιών.

Της εκτελεστικής, της νομοθετικής και της δικαστικής.

Στο Σύνταγμά μας η αρχή αυτή υποτίθεται ότι διασφαλίζεται στο άρθρο 26:

“1. H νομοθετική λειτουργία ασκείται από τη Bουλή και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. 2. H εκτελεστική λειτουργία ασκείται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και την Kυβέρνηση. 3. H δικαστική λειτουργία ασκείται από τα δικαστήρια· οι αποφάσεις τους εκτελούνται στο όνομα του Eλληνικού Λαού”.

Λέω “υποτίθεται” ότι διασφαλίζεται, γιατί στο ίδιο αυτό το Σύνταγμα, στο άρθρο 95 § 2, η αρχή αυτή ακυρώνεται, εις ό,τι αφορά στην υποτιθέμενη ανεξαρτησία της δικαστικής εξουσίας από την εκτελεστική.

Και αυτό, διότι το άρθρο αυτό προβλέπει ότι η επιλογή της ηγεσίας της Δικαιοσύνης γίνεται από το υπουργικό συμβούλιο και οι επιλεγέντες διορίζονται με προεδρικό διάταγμα, όπως νόμος ορίζει.

Όλοι οι πολιτικοί της μεταπολίτευσης κόπτονται για την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, αλληλοκατηγορούνται για παρεμβάσεις σ’ αυτήν, το δε καλοκαίρι ζήσαμε το θέατρο του παραλόγου με τον διορισμό της νέας ηγεσίας της Δικαιοσύνης, με τη Ν.Δ. να κατηγορεί το ΣΥΡΙΖΑ για τη διαδικασία επιλογής της ηγεσίας της Δικαιοσύνης, κατηγορία που δεν είχε να κάνει φυσικά με αυτήν καθ’ εαυτήν την επιλογή της από το υπουργικό συμβούλιο αλλά το χρόνο κατά τον οποίο αυτή έλαβε χώρα.

ΑΛΛΑ:

Κανείς, μα κανείς, δεν έχει πει, προτείνει ή πράξει προς το ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ:

Την κατάργηση του άρθρου 95 § 2 του Συντάγματος, δια του οποίου η εκτελεστική εξουσία, και μη μου πείτε ότι δεν είναι έτσι, ελέγχει την ηγεσία της Δικαιοσύνης, παραβιάζοντας κατάφωρα την αρχή της διάκρισης των εξουσιών, την οποία κατά τα λοιπά ο ίδιο το Σύνταγμα, εντελώς αντιφατικά, διασφαλίζει.

Δηλαδή ο πρωθυπουργός της χώρας ελέγχει, δια του υπουργικού συμβουλίου του, την ηγεσία της Δικαιοσύνης, όπως ακριβώς ελέγχει τους από τον ίδιο επίσης διορισμένους υπουργούς του.

Για ποια τιμιότητα της γυναίκας του Καίσαρα μιλάμε… Στην ιστορία του Καίσαρα η γυναίκα του, η Πομπηία, ήταν πράγματι τίμια. Στην ελληνική πραγματικότητα δεν υπάρχει Έλληνας που να πιστεύει ότι όλα αυτά τα χρόνια της μεταπολίτευσης η ηγεσία της Δικαιοσύνης ήταν τίμια και το μόνο πρόβλημά μας είναι να φαίνεται και ότι είναι…

Δεν υπήρξε όμως μέχρι τώρα κυβέρνηση στη χώρα που να μη θέλει να ελέγχει τη δικαστική εξουσία. Και οι όποιες διαμαρτυρίες της εκάστοτε αντιπολίτευσης εδράζονται μόνο στην αντίθεσή της με τα εκάστοτε πρόσωπα, καθώς κανείς δεν θέλει να ηγούνται της Δικαιοσύνης άνθρωποι του αντιπάλου κόμματος.

Του κόμματος που κυβερνά και ελέγχει την ποινική και αστική Δικαιοσύνη, και επομένως τις μείζονος σημασίας ποινικές και αστικές υποθέσεις, και τον δικαστικό έλεγχο των νομοθετημάτων που το ίδιο, δια της πλειοψηφίας του στη Βουλή, πετυχαίνει τη ψήφισή τους.

Δικαστικές υποθέσεις και νομοθετήματα που καθορίζουν την πορεία ολόκληρης της χώρας και διαμορφώνουν το πλαίσιο λειτουργίας και την ίδια την ύπαρξη όλων των υπόλοιπων κομμάτων του πολιτικού συστήματος.

Αυτό θα έκανα πρώτο.

Και θα απέκλεια δια νόμου, ως δεύτερο βήμα στην ίδια κατεύθυνση, τη δυνατότητα να διορίζονται μέλη της εκτελεστικής εξουσίας ή σε οποιαδήποτε άλλη δημόσια θέση ευθύνης ή σε πολικά κόμματα, πρώην δικαστικοί λειτουργοί. Τα φαινόμενα των τελευταίων ετών, με ένα από τα πλέον αντιπροσωπευτικά αυτό του πρώην υφυπουργού Δικαιοσύνης του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρη Παπαγγελόπουλου, έχουν ευτελίσει κάθε έννοια της αρχής της διάκρισης των εξουσιών.

Θέτοντας αυτά ως προϋπόθεση ανάληψης της θέσης του υπουργού Δικαιοσύνης, δεν θα είχε νόημα να επεκταθώ σε όλα τα άλλα που έχω στο μυαλό μου για το πώς πρέπει να λειτουργεί ένα κράτος δικαίου.

Γιατί πολύ απλά κανείς δεν επρόκειτο να με κάνει υπουργό…

Όλοι θέλουν να ελέγχουν τη Δικαιοσύνη.

Γιατί κανείς δεν θέλει οι δικαστικές αποφάσεις να εκτελούνται στο όνομα του Ελληνικού Λαού.

Όλοι θέλουν να εκτελούνται στην πραγματικότητα στο όνομα της εκάστοτε Κυβέρνησης.

Τελεία και παύλα.

Πηγή

ΚΟΙΝΟΠΟΗΣΗ:

1 Comment

Comments are closed.