Μία φανταστική ιστορία…

Ήταν, που λέτε, ένας ασθενής που θα έπαιρνε εξιτήριο την επόμενη μέρα.

Τα παιδιά του ετοιμάζονται για τη μεγάλη αυτή μέρα.

Ο ίδιος κοιμάται ευτυχισμένος. Αύριο θα δει την οικογένειά του.

Το πρωί ανοίγει η πόρτα.

-“Είναι για το εξιτήριο;”, αναρωτιέται.

Μα ύστερα καταλαβαίνει ότι είναι πολύ νωρίς. Καλά – καλά δεν έχει ξημερώσει.

Άλλωστε αυτοί οι τέσσερις που μπήκαν μέσα είναι ντυμένοι σαν αστροναύτες.

Και πριν προλάβει να πει κουβέντα, ο ένας από αυτούς του λέει, “διασωληνώνεσαι”.

Τι λέτε; Πώς να το πήρε;

Ήταν έτοιμος για εξιτήριο, οξυγόνο δεν είχε, ούτε ορούς, απύρετος.

Μία χαρά ήταν.

Γι αυτό άλλωστε ήταν να πάρει και το εξιτήριο.

Πώς να το πήρε λοιπόν;

Δεν ήταν και σαν να μην του έφεραν το πρωινό που είχε παραγγείλει. Εξιτήριο περίμενε, διασωλήνωση του είπαν ότι θα του κάνουν.

Αντέδρασε λοιπόν.

Και δεν ήταν εύκολο να τον τρυπήσουν.

Οπότε, δύο από τους τέσσερις αστροναύτες ανέλαβαν να τον κρατήσουν από τα χέρια για το τρύπημα.

Αλλά αυτός ήταν πια ταύρος εν υαλοπωλείω.

Οπότε κάτι έπρεπε να κάνουν.

Και το έκανε η νοσηλεύτρια.

Η συνέχεια στη δίκη του αιώνα…

Πηγή