Κείμενο βόμβα για τον αείμνηστο Μακη Ψωμιαδη από το left.gr
διαβάστε το
Χρειαζόμαστε έναν κόσμο χωρίς Μάκηδες, δηλαδή έναν κόσμο χωρίς αφεντικά που χρειάζονται τον Μάκη για να κάνουν αυτά τη δουλειά τους με σοβαρότητα, γιατί αν δεν υπάρχει τσίρκο δεν υπάρχουν ούτε κλόουν ούτε ελέφαντες.
Ο Μάκης Ψωμιάδης, που πέθανε σήμερα, είχε υπάρξει διάφορα πράγματα στη ζωή του.
Βασανιστής επί χούντας, διακεκριμένος κυρίως κατά τις ημέρες του Πολυτεχνείου, όταν εμφανίστηκε στην ΕΑΤ/ ΕΣΑ ντυμένος παπάς και έβγαζε τα νύχια των συλληφθέντων. Μπράβος επί δημοκρατίας, ανέβηκε με σταθερά βήματα την ιεραρχία της νύχτας αναλαμβάνοντας δουλειές εξεζητημένης βαρβαρότητας, που δυσκολεύονταν να φέρουν σε πέρας άνθρωποι με στοιχειώδη λογική και ευαισθησία. Ως ανταμοιβή απέκτησε βαριά – βαριά τις δικές του δουλειές: αρχικά ως μπροστινός για το ξέπλυμα χρημάτων αξιοσέβαστων επιχειρηματιών, με τον καιρό δικές του -η σχεδόν δικές του- σχετιζόμενες με το λαθρεμπόριο ή το γενικότερο ξέπλυμα. Έφτασε να γίνει και παράγοντας (όχι ισχυρός, αλλά παράγοντας) στον πιο αγνό και καθαρό χώρο στην Ελλάδα, αυτόν του επαγγελματικού αθλητισμού.
Στο ενεργητικό του περιλαμβάνεται μια σειρά από εκτελεσμένα συμβόλαια, στο πλαίσιο των οποίων συναντά κανείς ιστορίες για απαγωγές παιδιών, βιασμούς και μια θρυλική φήμη ότι κάποτε είπε σε έναν συνεταίρο του στον Καναδά ότι του στέλνει τα χρωστούμενα διαμάντια με πλοίο σε μια κάσα, στην οποία βρισκόταν στην πραγματικότητα ο αδερφός του παραλήπτη.
Συνέβη να τον γνωρίσω το 2008 ή το 2009 και μάλιστα προκειμένου να του ζητήσω χρήματα που χρωστούσε σε εργαζόμενη. Αυτό θα αρκούσε για να παριστάνω τον μάγκα μέχρι το τέλος της ζωής μου, αλλά η αλήθεια είναι ότι όταν ξεκινούσα να συνοδεύσω τη φίλη ενός φίλου στο αφεντικό της δεν είχα ιδέα που πήγαινα και όταν συνειδητοποίησα που είχα πάει με δυσκολία κρατήθηκα να μην τα κάνω επάνω μου. Ήταν ένας πελώριος τύπος, δεν μπορώ να βρω άλλη λέξη για να τον περιγράψω, και στο μαγαζί του που πουλούσε ρολόγια – μαϊμούδες κυκλοφορούσαν κι άλλοι τύποι, ελάχιστα λιγότερο πελώριοι από αυτόν -η μοναδική που ήταν περίπου στο ύψος μου ήταν η κόρη του (και δεν είμαι ακριβώς μικροκαμωμένος). Κρατούσε πράγματι ένα κομπολόι περίπου ένα μέτρο και ένα πούρο άλλο μισό και υποδέχτηκε την εργαζόμενη όλα χαρά: «Κουκλάρα μου, κοριτσάρα μου, τι φοβερός μπέμπης είναι αυτός που έχεις (σσ: εννοούσε το βρέφος τριών μηνών που κουβαλούσε μαζί της, όχι εμένα), θα σου δώσω 2 χιλιάρικα να του πάρεις το σταυρό της βάφτισής του από το θείο τον Μάκη». Θεώρησα ότι έπρεπε να πάρει τα χρήματα και να αρχίσουμε να τρέχουμε μέχρι να περάσουμε τα σύνορα, αλλά η κοπέλα ήταν μια περίεργη Αυστριακή και απάντησε «Οχι κύριε Μάκη, μου χρωστάτε 7.536,12» -μιλάμε για παρανοϊκή. Εκεί άρχισαν τα «τι είπες μωρή καριόλα, εδώ θα σε φυτέψω μαζί με το μπάσταρδο» -«κύριε Ψωμιάδη ας μην το οξύνουμε, εσείς είστε σημαντικός επιχειρηματίας» ψέλιζα εγώ, «ρε θα το σφάξω το πουτανάκι, πάρτην από εδώ και πες της να μην ξαναπλησιάσει», «η Καβάλα θα ανέβει κύριε Μάκη μου πολύ καλή ομάδα»,«δόξα τω θεό, ευχαριστημένοι είμαστε, αν θέλει ο Κύριος θα παίζουμε Α’ Εθνική του χρόνου, έχουμε μοχθήσει», τέτοια. Παρέμεινε μέχρι τέλος συγκαταβατικός και ευγενικός μαζί μου και ελεεινά τραμπούκος με την κοπέλα, κι όπως μου εξήγησε αργότερα συνάδελφος δημοσιογράφος που ασχολιόταν με τη νύχτα, στο μυαλό του δε μπορούσα να είμαι τίποτα άλλο παρά μπράβος που τον είχε προσλάβει και ως εκ τούτου με σεβόταν σαν έναν μηδαμινό μεν αλλά τίμιο συνάδελφο -θα με έσφαζε μόνο αν υπήρχε πραγματική ανάγκη.
Εριξα ένα μικρό καβγά με την κοπέλα φεύγοντας, λέγοντάς της ότι έπρεπε να με είχε προειδοποιήσει πού πάμε, αυτή περιφρονητικά μου είπε ότι της είχαν πει ότι θα βοηθήσω να τα πάρουμε τα λεφτά αλλά δεν έκανα τίποτα -κοίτα την αχάριστη, λέω, δεν κοιτάει που φεύγει μαζί με το παιδί της- και τελικά έμαθα ότι συνέχισε με εφορίες και λογιστές και τα πήρε μέχρι δραχμής -είναι τρελοί αυτοί οι Αυστριακοί (όλοι, δεν έχω γνωρίσει ποτέ κανονικό), αλλά μπράβο της της μαγκίτισας.
Με αυτά και με αυτά, ο Μάκης πέρασε στη σφαίρα του θρύλου, έγινε ένας καλτ ήρωας, ένας θεός της γραφικότητας, οι δηλώσεις του σε ασυνάρτητα ελληνικά κυκλοφορούσαν στο διαδίκτυο και εμένα με ενοχλούσαν -λίγο μόνο- όλα αυτά, γιατί σκεφτόμουν ότι αυτοί που είχαν ανθρώπους δολοφονημένους ή σακατεμένους δε θα γελούσαν πολύ με το αστείο κι έλεγα και στον φίλο μου τον Dimosthenis, που είναι πιο σινεφίλ από εμένα, ότι δε μπορώ να συμμεριστώ την τόση αγάπη του για τους Νονούς του Κόπολα, γιατί όλο αυτό ενέχει μια σχετικοποίηση της βαρβαρότητας και μια συγχώρεση που δεν της αρμόζει -παπάρια μια χαρά είναι οι Νονοί, ειδικά ο δεύτερος.
Σκέφτομαι ωστόσο ότι αυτή η μετατόπιση της βαρβαρότητας στη σφαίρα του γραφικού και του θρύλου, σχετικοποιεί κάτι άλλο: αυτούς που την έχουν ανάγκη. Ο Μάκης Ψωμιάδης δεν επιβλήθηκε ποτέ πραγματικά με τη βία. Ο Μάκης Ψωμιάδης ήρθε και κάθησε στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας γιατί κάποιος έπρεπε να κάνει τις δουλειές που δεν ήταν ούτε πρέπον ούτε εύκολο να κάνουν κάποιοι άλλοι. Ο Μάκης Ψωμιάδης μοίραζε ντόπες και γελάγαμε («-Κύριε Μάκη τελείωσε το φάρμακο -Περίμενε να έρθει μια παρτίδα που έχω για τα άλογα»), αλλά ντόπα στη ντόπα, τα πήραμε τα μετάλλια και έβγαινε ο κόσμος και πανηγύριζε κι ο Σημίτης μίλαγε για την ισχυρή Ελλάδα και κούναγε τα ευρώ κι η μετοχή του Πετζετάκη έπεφτε και μετά ανέβαινε και μετά έπεφτε κι ο κόσμος αγόραζε και το Κεφάλαιο αναπτυσσόταν και πήγαινε στα Βαλκάνια κι από εκεί έφερνε Βουλγάρες, να τις βάζουν στα μαγαζιά τους οι Μάκηδες να χορεύουν, αλλά στο μεταξύ ήρθε η κρίση και ποιος έχει να πάει στις Βουλγάρες γαμώτο, γιατί ο καπιταλισμός είναι κύκλος που δεν κλείνει κι όλα δένουν γλυκά γαμώτο -γιατί ο καπιταλισμός δεν μπορεί να είναι ο Μάκης, αλλά δε μπορεί και χωρίς το Μάκη, χρειάζεται το Μάκη για να μπορεί ο Τάκης να είναι σοβαρός επιχειρηματίας και προοδευτικός και φιλάνθρωπος και να ανεβάζει τις τιμές του πετρελαίου να κρυώνει η κόρη σου.
Σκέφτομαι λοιπόν, ότι όλη αυτή η πλάκα καλή είναι, όλες οι πλάκες είναι καλές. Αλλά χρειαζόμαστε έναν κόσμο χωρίς Μάκηδες, δηλαδή έναν κόσμο χωρίς αφεντικά που χρειάζονται τον Μάκη για να κάνουν αυτά τη δουλειά τους με σοβαρότητα, γιατί αν δεν υπάρχει τσίρκο δεν υπάρχουν ούτε κλόουν ούτε ελέφαντες. Και τελικά ότι δεν έχουμε ούτε RIP ούτε »καλό παράδεισο», ούτε για το Μάκη ούτε για αυτούς που σακάτεψε, αλλά δεν έχουμε ούτε μια κουβέντα για την κόρη σου που κρυώνει χωρίς πετρέλαιο, τη μάνα σου που δούλευε 50 χρόνια και τώρα ό,τι της απέμεινε το δίνει σε σένα και τον φίλο σου τον οροθετικό που δεν έχει φάρμακα, επειδή ζούμε στο σύστημα που για μπροστινό είχε το Μάκη.
Γιατί ο θάνατος του Μάκη, σύντροφε, είναι το τέλος της μεταπολίτευσης, που λένε και οι δημοσιογράφοι.
Κατάλαβες σύντροφε; Εντελώς πλεχτάνη. Από το σύστημα. Μια αλητεία και μισή…
Πηγή: left.gr
Ηταν 60 χρονων απ’οτι διαβασα σε σχετικα δημοσιευματα, αρα γεννηθηκε το 1955.Στην περιοδο της επταετιας λοιπον ηταν 12 εως 19. Μάλλον λιγακι μικρος για βασανιστης της χουντας
Δεν μπορώ βέβαια να τον επαινέσω για τον τρόπο που επέλεξε να ζήσει. Αλλά ούτε όμως μπορώ να γράψω τέτοιο κατάπτυστο λιβελλογράφημα γι’ αυτόν, όπως αυτό που έγραψε το site left.gr που μέχρι πρότινος λιβάνιζε το ΣΥΡΙΖΑ και τους ανθέλληνες που το αποτελούσαν και συνεχίζουν να το αποτελούν. Είναι ίδιον του χαρακτήρος «μικρών ανθρώπων» (σε ήθος) και των θρασύδειλων αριστερών καθαρμάτων και, κυρίως, των αμετανόητων σταλινικών αποβρασμάτων του τόπου να διαπράττουν καθ’ έξιν τέτοιες ασχημονίες, δηλαδή να γράφουν τέτοια εμετικά ρυπαρογραφήματα την πρώτη κιόλας μέρα του θανάτου ενός ανθρώπου -του οποιουδήποτε ανθρώπου, πριν καν αυτός σαραντίσει!- ενώ δεν είχαν το θάρρος να γράψουν τα ίδια όσο αυτός ζούσε και όσο μπορούσε να αντιμετωπίσει τα λεγόμενά τους «ενώπιος-ενωπίω» στα δικαστήρια.
Και από όσα λίγα ξέρω, ο Ψωμιάδης, χωρίς να ευλογώ το άσχημο παρελθόν του, μεταπολιτευτικά πολλούς τέτοιους βρωμιάρηδες και αναρχοάπλυτους εξ αυτών και δη της μεταπολίτευσης τους είχε σύρει στα δικαστήρια με μηνύσεις και αγωγές του και, μάλιστα, είχαν καταδικαστεί για όσα αστοιχείωτα έγραφαν περί «φόνων», «βιασμών», «απαγωγών παιδιών», «εκβιασμών» απ’ αυτόν κλπ. Δεν ήταν «άγγελος», αλλά πάντως υπήρχαν πολύ περισσότερα -και αφανή- καθάρματα, σαφώς μεγαλύτερα και πιο μπαμπέσικα από τον ίδιο, με πρώτους (στην ιεραρχία… καθαρματοσύνης) τους πολιτικούς και τους διαπλεκόμενους ανέγγιχτους μεγαλοεπιχειρηματίες της μεταπολίτευσης, τους καραμαν-αλήδες και τους cia-παπανδρέες, τους οποίους δεν δίσταζε ευθαρσώς να κριτικάρει και να πυροβολεί λεκτικά. Σαφώς πίστευε στο Χριστό, με έναν όμως δικό του «ανορθόδοξο» τρόπο – γιος παπά άλλωστε ήταν-, αλλά είχε σκυλοβαρεθεί την υποκρισία των «καθώς-πρέπει» ανθρώπων της εξουσίας που γνώρισε στην πορεία της νεανικής του ζωής αλλά και την βαρεμάρα και την πλήξη του κοσμικού «upper-class» κύκλου της high society και, γι’ αυτόν το λόγο, επέλεξε «ελεύθερα» να περάσει, μεταπολιτευτικώς, στην αντίπερα όχθη του ακραίου και απέραντα σκοτεινού δόγματος, που λέει ότι: «ό,τι δεν μπορώ να λύσω συμβιβαστικά και με το «καλό», το κόβω εγώ ο ίδιος βίαια με το σπαθί, έστω και αν χρειαστεί να γίνω, τότε, σκοτεινότερος και αυτών των δαιμόνων» !
Δηλαδή ασπάστηκε ΚΑΙ ο «Μάκαρος», ή «Αγαπούλας» για τους φίλους του, το δόγμα εκείνο που με μαθηματική βεβαιότητα οδηγεί -αν όχι σε κατά συρροήν μετεξέλιξη του ανθρώπου σε «τιμωρό»-τρομοκράτη και εν ψυχρώ δολοφόνο ανθρωπίνων ζωών στους δρόμους -βλ. λ.χ. αδερφούς Ξηρούς-, πάντως σίγουρα σε «νονούς» και σε «μπροστάντσες» πράξεων «άλλων», που αυτοί οι «άλλοι»-εργοδότες του δεν θα τολμούσαν φανερά να τις πράξουν…
Πάντως σε όλα είχε και έναν άγραφο «ηθικό κώδικα», έβαζε ένα δικό του -δικής του επιλογής- φρένο στις ανομίες, και το φρένο αυτό ήταν η πίστη του στο Χριστό, έστω και νοθευμένη και μπασταρδεμένη όπως παραπάνω εξηγήθηκε, που τον εμπόδιζε να φτάσει τα πράγματα τελείως στα άκρα και στην τελεία εξαχρείωση, βαρβαρότητα και απανθρωπιά, εν αντιθέσει προς κάποιους άθεους και πισωγλέντηδες όμοιούς του, που είναι τόσο θρασείς και απάνθρωποι, ώστε δεν διστάζουν, δεν ορρωδούν προ ουδενός και είναι «ικανοί» να κάνουν το ο,τιδήποτε αισχρό, ανήθικο και άτιμο εναντίον άλλου συνανθρώπου τους, ακόμη και παραβαίνοντας τους «άγραφους κανόνες της Τρούμπας», που σεβόταν ο Μάκαρος!
Ας μην αναφέρουμε ονόματα εν ζωή τέτοιων αδίστακτων γιατί….. «επιλείψει μοι ο χώρος»!
Ας είναι, λοιπόν, αυτός ο τελευταίος, πιο πάνω, λόγος, ο «καλός» λόγος που θα μπορούσε να εκφωνήσει κάθε καλόπιστος ανώνυμος, αντί επικηδείου, για τον ήδη εκλιπόντα, του οποίου το αιφνίδιο τέλος του σε μια σχετικά όχι μεγάλη ηλικία οπωσδήποτε δεν είναι καλό πράγμα. Ας ευχηθούμε, ο Αγαθός Κύριος να προσμετρήσει τα καλά έργα που έκανε στη ζωή του και που βοήθησε αρκετούς φτωχούς ανθρώπους, περισσότερο από τα κακά του έργα και να αναπαύσει τον δούλο του αυτόν σε μια χώρα ήρεμη και ειρηνική. Σε μια χώρα πολύ μακριά από την εν ζωή ταραγμένη και τρικυμιώδη ζωή του.
ένα λαμογιο λιγοτερο
Εγώ γιατί δεν μπορώ να πιστέψω οτι πέθανε ο αγαπούλας?Περισσότερο μου κάνει να είναι σε καμιά λατινική αμερική με την πουράκλα του και δυο βραζιλιάνες στα γονατάκια του παρά κάτω από τα ραδίκια
Top Σχόλιο και αληθές.
Τον κόσμο που είχε βοηθήσει ο Μάκης ούτε που μπορείτε να το φανταστείτε. Μεγάλος άνθρωπος, χριστιανός και άνδρας …
ΨΩΜΙΑΔΗ ΟΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΚΑΝΕΙ ΜΟΝΟΝ Ο ΘΕΟΣ ΘΑ ΣΕ ΚΡΙΝΕΙ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ. Ο ΘΕΟΣ ΑΣ ΑΝΑΠΑΥΣΕΙ ΤΗ ΨΥΧΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΠΩΣ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΚΑΤΑΚΡΙΝΟΥΝ ΕΝ ΤΕΛΕΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΙ ΑΠΟ ΣΕΝΑ. ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΕ ΕΝΑΝ ΝΕΚΡΟ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΤΗ ΨΥΧΗ ΤΟΥ. ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΝΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΑ ΓΡΑΦΟΥΝ ΑΥΤΑ. ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΚΡΙΝΟΥΝ.
ο συγκεκριμενος αρθρογραφος Στεφανε ειναι κακια «αδερφη» εχει πολυ μισος για πολλους ακριβος επειδη ειναι κακια «αδερφη…ψαξε γιαυτον και θα δεις οτι ειναι απο υπογειο της κουμουνδουρου υπαλληλος
Μακαρε πραγματικα σε ζηλευω μακαρι να ειχα τα αρ..ια να σου εμοιασα Δεν αξιζει σ αυτην την χωρα που λεγεται ελλαδισταν να πηγαινεισ με το σταυρο στο χερι ΤΕΛΟΣ
Όταν πεθαίνει ενας άνθρωπος λέμε συλληπητήρια.. Σε αυτή την περίπτωτη του Ψωμιάδη τι λέμε; Έγω ξέρω ότι τα λεφτά του το κράτος δεν τα έχει πάρει. 500 εκατομμύρια ευρώ στον λογαριασμό του είχε ο γιος του. Τα πήρες Τσίπρα αυτά τα λεφτα; Αρχίδια πήρες..
συμφωνω με το κειμενο..ο ψωμιαδης για να λεμε καιτην αληθεια δεν θα θελε κανεις να του βρεθει στο δρομο του..τον σατιριζανε απο την τηλεοραση και ειχε παρει τον ανηφορο γενικα στο υποσυνηδιτο του ελληνα..ναι οντως ηταν βρωμιαρης και ποιος ξερει ποσα συμβολαια εκτελεσε..τωρα για την εατ εσα δεν γνωριζω αν εβγαζε νυχια..για ξυλο το γνωριζω καλα…ξερετε κατι συντροφια..?? μερικοι απο σας πραγματικα θελανε πολυ ξυλο και αυτο γιατι τους βλεπουμε σημερα το πως συμπεριφερονται στον ελληνα..ναι ναι αυτοι με τις ντουντουκες –εδω πολυτεχνειο εδω πολυτεχνειο–και εχουν αλλαξει απο πεντε κομματα ο καθενας..ιδεολογια μηδεν …λεφτα πισινες βρυξελες και απο δω παν κι αλλοι…τελος παντων.. παντος με το κειμενο συμφωνω απολυτα…
Οι αριστεροι που εχουν δολοφονησει πανω απο 400 ελληνες απο τη μεταπολιτευση εως σημερα για ιδεολογικους λογους(δεν συμπεριλαμβανω τους ελληνες που κατεσφαξαν στο ονομα του σταλιν την περιοδο του συμμοριτοπολεμου) εχουν το θρασος να μας το παιζουν και θυματα. Φανταστειτε να ειχαν νικησει οι κομμουνιστες αντι για τους ελληνες την περιοδο 46-49 τι ομαδικες σφαγες ελληνων θα ειχαν γινει. Οπως σε ολες τις κομμουνιστικες χωρες αλλωστε.Αλλα φυσικα δεν φταινε αυτοι αλλα ολοι οι πολιτικοι απο το 74 και υστερα, και κυριως ο γεροξεφτιλας καραμανλης, που στο ονομα της εθνικης συμφιλιωσης επετρεψε στους εβραιομπολσεβικους να κυριαρχησουν ιδεολογικα στην κοινωνια μας και να καταστρεψουν σιγα-σιγα και υπουλα τα ηθη και τα εθιμα μας για να φτασουμε στη σημερινη καταντια για το εθνος μας.Αντι λοιπον να απολογηθουν στον ελλ. λαο συνεχιζουν να μας το παιζουν θυματα.Φυσικα οταν βλεπουν οτι η προπαγανδα τους δεν διεισδυει σε ορισμενα μυαλα τοτε αναλαμβανουν δραση τα αριστερα ταγματα εφοδου με τις κουκουλες η οι τρομοκρατες με τα καλασνικοφ για να τα συνετισουν.Γι’ αυτο πριν οι εβραιοκομουνιστες μας εξωτωσουν ολους ειναι απαταιτητο ολοι οι ελληνες να αφησουμε τις διαφορες στην ακρη και να ενωθουμε για να πολεμησουμε αυτους και την ανθελληνικη προπαγανδα τους. Καμια μα καμια συνδιαλλαγη με τους συριζαιους και τους ακραιους αριστερους.Οποιος δε εχει οποιαδηποτε σχεση μαζι τους να απομονωνεται απο τους ελληνες.Αυτη ειναι η μοναδικη λυση αν θελουμε να επιβιωσουμε ως λαος.Αλλωστε αυτη ακριβως την τακτικη χρησιμοποιουν και οι αριστεροι με οσους θεωρουν ιδεολογικους τους εχθρους.Στην αρχη τους βαφτιζουν ακραιους και υστετα τους απομονωνουν. Δειτε τι εγινε προσφατα με τον μητρ. σεραφειμ πειραιως
O περιβόητος «ΑΓΑΠΟΥΛΑΣ» κολλητάρι του Τσοχατζόπουλου. Όποια κομπίνα (το 2001) έκανε ο «Μάκης» έπεφτε και η ανάλογη μίζα στον Άκη. Τα έζησα από κοντά.
Χρειαζόμαστε έναν κόσμο χωρίς δήθεν αμερικανοαριστερούς φιλάνθρωπους του σύριζα!!!
στην ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ Η ΜΑΦΙΑ ΤΩΝ ΜΠΡΑΒΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΞΕΠΛΥΜΑΤΟΣ ΕΧΤΙΣΕ ΠΕΡΙΟΥΣΙΕΣ…ΑΥΤΑ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.