«Όταν ξαναγυρίσω στην Ελλάδα θέλω να αναλάβω τις ευθύνες μου.
Να ζητήσω συγγνώμη από τους συγγενείς των θυμάτων. Δικαίωμα του κάθε κατηγορούμενου είναι να βλέπει τους κατηγόρους τους».
Αυτό τόνισε -μεταξύ άλλων- ο κακοποιός Κώστας Πάσσαρης σε τηλεφωνική συνέντευξη που παραχώρησε στην εκπομπή του ΣΚΑΪ «Δικογραφίες».
«Έχουν αλλάξει πλέον τα πράγματα. Άλλες οι αρχές μου τώρα. Πλησίασα τον Θεό και αυτό με άλλαξε. Είναι υποχρέωση μου να βρίσκομαι εδώ που είμαι και δεν κατηγορώ κανέναν», πρόσθεσε ο Πάσσαρης, ο οποίος κρατείται στις φυλακές της Ρουμανίας τα τελευταία 15 χρόνια.
Ερωτηθείς γιατί δεν δίνει συχνότερα συνεντεύξεις ο Πάσσαρης απάντησε: Mου φαίνεται απρεπές να μιλάω στα ΜΜΕ. Δεν είμαι κάποιο δημόσιο πρόσωπο. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου κάτι τέτοιο. Πολλά πράγματα έχουν ειπωθεί διαφορετικά απ’ ότι πραγματικά έγινε. Κάποια στιγμή έπρεπε να ακουστώ κι εγώ.
Είμαι άλλος άνθρωπος πλέον, διαφορετικός από πριν
Ο διαβόητος κακοποιός αναφέρθηκε και στον πνευματικό αλλά και στον τρόπο που η θρησκεία άλλαξε τον τρόπο σκέψης του.
«Με έχει αλλάξει η επαφή μου με τον πατέρα Γερβάσιο. Είμαι ένας άλλος άνθρωπος πλέον. Διαφορετικός από πριν. Οι άνθρωποι αλλάζουν. Με έχει φέρει κοντά στον Θεό. Μου έδωσε αγάπη. Πήρα πολύ περισσότερη αγάπη. Τόση που ίσως δεν την άξιζα. Θα ήθελα, όταν μετά από χρόνια βγω από την φυλακή να πάω στον πατέρα Γερβάσιο. Αυτό θα ήθελα. Έχω και εγώ στόχους. Είναι περισσότερο πνευματικοί, βέβαια. Ξέρω ότι είμαι φυλακή αλλά κάποια στιγμή θα ήθελα να πάω στο Άγιο Όρος και να γίνω μοναχός. Αλλά πρώτα πρέπει να κλείσω τους λογαριασμούς μου με την κοινωνία», διευκρίνισε.
«Φοβάμαι μη τυχόν στεναχωρήσω τον Θεό. Αυτός είναι ο μεγαλύτερος μου φόβος πλέον. Θα ήθελα το τελευταίο μέρος της ποινής μου να το εκτίσω στην Ελλάδα. Και δεν είναι ότι εδώ οι φυλακές είναι τόσο χάλια όσο λένε. Ούτε ποτέ ήμουν σε κανένα υπόγειο όπως έλεγαν τα ελληνικά ΜΜΕ. Απλά θα ήθελα να ξαναμπώ στο κλίμα της Ελλάδας. Να είμαι πιο κοντά με τον πατέρα Γερβάσιο. Ήμουν νεκρός και τώρα ξαναζώ. Πέρασα από τη κόλαση στη ζωή», είπε.
Όσο για το πώς περνάει στη φυλακή: Δεν μου λείπει κάτι. Είμαι καλά. Δεν αισθάνομαι ότι μου λείπει κάτι. Είμαι εκεί που είμαι. Εκτίω την ποινή μου. Είναι σημαντικό αυτό. Διαβάζω προσεύχομαι, γυμνάζομαι. Έχω ένα πολύ όμορφο πρόγραμμα. Τελειώνει η μέρα μου και υπάρχουν πράγματα που δεν έχω προλάβει να κάνω. Γράφω στίχους και ποιήματα. Βραβεύτηκα κιόλας. Δεν είναι κάτι ιδιαίτερο βέβαια.
Τέλος, ο Πάσσαρης έστειλε το δικό του μήνυμα στις οικογένειες των θυμάτων, εμφανώς μετανιωμένος.
«Πραγματικά λυπάμαι. Αν θα μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω θα είχα κάνει διαφορετικά τα πράγματα. Δεν τους άξιζε αυτό που τους συνέβη. Ούτε στα θύματα, ούτε στους συγγενείς τους. Και λυπάμαι γι’ αυτό. Η μόρφωση και η εκπαίδευση είναι σημαντική. Δεν ξέρω τι θα γινόταν αν από την αρχή της ζωής μου τα είχα πάει καλά. Τα πράγματα, πιθανότατα, θα ήταν διαφορετικά. Δεν μπορείς να στηρίζεις την ευτυχία σου στη δυστυχία του άλλου», τόνισε.
Ποιοί είστε εσείς που θα κρίνετε τον Πάσσαρη και τον κάθε Πάσσαρη;Ποιοί είστε εσείς που ειρωνεύεστε ένα άνθρωπο τον οποίο αξίωσε ο Θεός και βρήκε τη δύναμη να μετανοήσει;Ποιοί είστε εσείς που καταδικάζετε έναν άνθρωπο χωρίς να γνωρίζετε τα βιώματα που έχει από τη παιδική του ηλικία;Σκεφτήκατε μήπως ποτέ ότι υπάρχει η πιθανότητα να μην έχει γνωρίσει την αγάπη των γονιών του;Σκεφτήκατε ίσως ποτέ ότι δεν είχε κάποιον να του μιλήσει για αρχές και αξίες;Κανένας δεν γεννιέται κακός.Εμείς οι άνθρωποι τον κάνουμε με τη συμπεριφορά μας και τον εγωισμό μας.Δεν είμαστε ικανοί να κρίνουμε κανένα γιατί όλοι είμαστε αμαρτωλοί,τρισάθλιοι και ελεεινοί.Ας κοιτάξει ,λοιπόν,ο καθένας μας μέσα του και βλέποντας τη σαπίλα που έχει να προσπαθήσει να βελτιώσει πρώτα τον εαυτό του και να τον κάνει πιο ειλικρινή,πιο στοχαστικό και κυρίως πιο ανθρώπινο.Ας σκεφτεί και την άλλη πλευρά τη ζωής και όχι μόνο αυτή που του υποβάλλουν.Μη ξεχνάμε ότι ο ίδιος ο Χριστός συγχώρεσε τη πόρνη και το ληστή που ήταν μαζί στο σταυρό γιατί έδειξαν ειλικρινή μετάνοια!!!Μετάνοια!!!Η λέξη κλειδί για όποιον θέλει να κερδίσει τον παράδεισο!!!Ποιος είναι,λοιπόν,εκείνος που θα τολμήσει να κρίνει τον αδελφό του!!!Γιατί στα μάτια του Θεού είμαστε όλοι αδέλφια!!!
Κοντά στο θεό και τρίχες κατσαρές.
Μόλις βγει τα ίδια θα κάνει.Δεν αλλάζουν αυτοί οι εγκληματίες.Ο φόνος είναι στο DNA τους.
Και εσύ που το ξέρεις;Ο Θεός είσαι;
Καλημέρα σας,
Μετά λύπης μου βλέπω ότι ασχολείστε με τον περιβόητο εγκληματία και κατά συρροήν δολοφόνο Πάσσαρη, ο οποίος αφαίρεσε 6 ζωές. Του δίνετε βήμα να μιλήσει και να πει τις απόψεις του. Ασφαλώς και δεν είμαστε στην Άγρια Δύση για να εφαρμόσουμε τον νόμο του Λυντς, αλλά θα έπρεπε να αντιλαμβάνεστε ότι προκαλείτε και ξυπνάτε πάθη.
Ο εγκληματίας αυτός «έκλεισε» 6 σπίτια με τις αποτρόπαιες πράξεις του. Δεν τις διέπραξε σε μια στιγμή ως απρόσεκτος οδηγός και λόγω – ας πούμε – της κακιάς ώρας, αλλά εγκληματούσε μέσα σε διάστημα μηνών. Δεν το μετάνοιωσε ποτέ και η Πολιτεία τον αντιμετώπισε αρκετά χαλαρά, γι’ αυτό και το πλήρωσε με τη δολοφονία των δύο αστυνομικών, που τον συνόδευαν.
Δυστυχώς, βρέθηκε δημοσιογράφος τηλεοράσεως, η οποία ταξίδεψε το 2007 μέχρι τη Ρουμανία παρακαλώ, για να του πάρει συνέντευξη (αφού της το ζήτησε ο ίδιος) και να τον ρωτήσει γύρω από τη ζωή του γενικώς και ειδικώς. Η κυρία αυτή αναφέρει ότι έγινε και φίλη με τον γοητευτικό αυτόν άνδρα – όπως είπε – ενώ ανέφερε πολύ σωστά ότι δεν συγχωρεί η ίδια την δολοφονία ανθρώπων. Φαίνεται ότι το έκανε από δημοσιογραφικό ενδιαφέρον. Ερωτώ: της ήταν τόσο δύσκολο αντί να ταξιδέψει μέχρι την Κραιόβα της Ρουμανίας, να πάει μέχρι τις γειτονιές της Αθήνας και να ρωτήσει τους συγγενείς (συζύγους, γονείς, τέκνα) των δολοφονημένων για το πώς κατάφεραν να ορθοποδήσουν μετά το κακό που τους βρήκε; Πώς το αντιμετώπισαν συναισθηματικά, τι τραύματα τους έμειναν, πώς τα κατάφεραν οικονομικά και κοινωνικά όλα αυτά τα χρόνια; Πώς είναι τα παιδιά των θυμάτων να μεγαλώνουν χωρίς πατέρα; Ας το έκανε μετά τη συνέντευξη του Πάσσαρη για να έλεγε στις οικογένειες αυτές την εντύπωση, που σχημάτισε, ακούγοντάς τον στη φυλακή. Μήπως, όμως, δεν θα υπήρχε αγοραστικό κοινό για τέτοιου είδους συνεντεύξεις, δηλαδή, όπως λέει και ο λαός, «δεν πουλάει το θέμα»;
Ο ίδιο λέει ότι θέλει να αναλάβει τις ευθύνες του. ΔΗΛΑΔΗ; Τι θέλει να πει ο ποιητής του κακού;
Τι πάει να πει «…άλλες οι αρχές μου τώρα. Πλησίασα τον Θεό.. αυτό με άλλαξε…». Και λοιπόν; Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Είπαμε πιο πάνω ότι είναι κατά συρροήν δολοφόνος. αφού ο δράστης με περισσότερες από μία πράξεις (δολοφονίες), σε διαφορετικούς μάλιστα χρόνους, ετέλεσε περισσότερα από ένα εγκλήματα (ανθρωποκτονίες).
Ο μοναχός που πλησίασε τον Πάσσαρη, ο πατέρας Γερβάσιος, δεν είχε κάτι καλύτερο να κάνει; Πλησίασε το απολωλός και έχασε το ποίμνιο. Γιατί δεν το έκανες από τον πρώτο φόνο, αγαπητέ πατέρα, αλλά περίμενες να κάνει 6; Γιατί δεν πας να δεις και άλλους φονιάδες κατ’ εξακολούθηση; Μήπως το έκανες και με τον Ξηρό ή τον Κουφοντίνα ή άλλα ημεδαπά και αλλοδαπά «λουλούδια», που κατέσφαξαν κόσμο και κοσμάκη και φιλοξενούνται στις φυλακές; Δηλαδή, αγαπητέ π. Γερβάσιε σου ήταν και εσένα δύσκολο να βρεις τις οικογένειες των θυμάτων και να προσφέρεις ψυχολογική στήριξη σε αυτές ή μήπως θεώρησες ότι δεν το έχουν τόσο πολύ ανάγκη οι οικογένειες των θυμάτων; Τόσο υποκριτής είσαι! Σα δεν ντρέπεσαι, λέω εγώ!
Θέλει, λέει, ο Πάσσαρης να πάει στον Άγιον Όρος και να γίνει μοναχός. Μπράβο του. Δηλαδή, να βρίσκεται μέσα στην ασφάλεια, στον καθαρό αέρα και στην ησυχία του. Τα θύματά του, όμως, είναι, πλέον, στιβαγμένοι μέσα σε ξυλόκουτες, στο οστεοφυλάκιο του νεκροταφείου και δεν αναπνέουν τον καθαρό αέρα του Αγίου Όρους.
Είναι εύκολο να λέει κανείς ότι μετάνοιωσε. Έτσι κάνουν όλοι οι κατά συρροήν δολοφόνοι, αφού έχουν σπείρει πρώτα τον όλεθρο. Προσεύχονται, λέει, στον Θεό, γράφουν βιβλία παιδικά ή μυθιστορήματα και άλλα ωραία. Λέει «… Διαβάζω προσεύχομαι, γυμνάζομαι. Έχω ένα πολύ όμορφο πρόγραμμα. Τελειώνει η μέρα μου και υπάρχουν πράγματα που δεν έχω προλάβει να κάνω. Γράφω στίχους και ποιήματα…». Να προτείνω κάτι για να γεμίσει η μέρα του, λοιπόν: Ας πάει στα σπίτια των δολοφονημένων να καθαρίζει, να ψωνίζει, να μαγειρεύει, να βάφει και να επισκευάζει, ώστε να ξεκουράζει τους συγγενείς των θυμάτων από την καθημερινή τρεχάλα και από την έλλειψη των χεριών, που έλειψαν όλα αυτά τα χρόνια. Ας εργαστεί στις φυλακές και τα χρήματα που βγάζει να πηγαίνουν στα θύματά του.
Ας κάνω και μια καινοτόμα πρόταση: Είναι δεδομένο ότι τα θύματά του δεν ξαναζωντανεύουν. Πάει και τελείωσε. Θα μπορούσε, όμως, αντί να λέει «…Δεν μπορείς να στηρίζεις την ευτυχία σου στη δυστυχία του άλλου», να κάνει το αντίθετο, εφ’ όσον λέει ότι μετάνοιωσε. Δηλαδή, με τη δική του «δυστυχία» να ευτυχήσουν οι άλλοι.
Ας γίνει, λοιπόν, δωρητής οργάνων ΕΝ ΖΩΗ και όχι μετά θάνατον, ώστε να δώσει ΖΩΗ και ΧΑΡΑ σε συνανθρώπους μας, (αμέσως μόλις βρεθεί συμβατός δέκτης) που από μέρα σε μέρα θα πεθάνουν είτε από καρδιακή είτε από νεφρική είτε από αναπνευστική ανεπάρκεια. Ας δώσει την καρδιά του, τους πνεύμονές του, τους νεφρούς του, το πάγκρεάς του, το ήπαρ του, τους κερατοειδείς του. Προτείνω, λοιπόν, στην Πολιτεία να τον ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΕΙ και να τον ευγνωμονούν αργότερα οι συνάνθρωποί του.
Όλα τα άλλα, περί μετανοίας, Αγίου Όρους, προσευχές κλπ είναι φρου φρου κι αρώματα. Εάν μετάνοιωσες πραγματικά, κάνε το. Θα ήταν προτιμότερο, βέβαια, να το θεσπίσει η Πολιτεία. Ακούγεται σκληρό, αλλά είναι δίκαιο και όχι ανώφελο. Κάποιοι λένε: γιατί να εκτελεσθεί, μήπως θα ξαναζωντανέψουν τα θύματά του; Πάρα πολύ σωστά το λένε. Η θανατική ποινή είναι απαράδεκτη, διότι το σώμα του καταδικασθέντος χάνεται άδικα και δεν χρησιμεύει σε τίποτε στο κοινωνικό σύνολο. Θα μπορούσε, όμως, όπως είπα και παραπάνω, αφού δεν μπορεί να ξαναζωντανέψει τα θύματά του, τουλάχιστον να δώσει ζωή σε άλλους συνανθρώπους του, που από μέρα σε μέρα σβήνει το καντήλι τους.
Εαν το 1% ειχε τη λογικη σου ο κοσμος θα ηταν πολυ καλυτερος. Αλλα δυστυχως ειπαμε.. Οι ηλιθιοι πλειοψηφουν, ειναι πολυ δυσκολο να νικησεις την πλειοψηφια
101% σωστός…
Ο λύκος την τρίχα αλλάζει, το χούι δεν τ` αλλάζει
Το εχουμε ξαναδει το εργο.Αφου καθαρισουν μερικους μετα το ριχνουν στην μετανοηση ,ευγγελιο στον θεο και θρησκεια.Μεχρι να βγουν εξω και να θυμηθουν τα παλια και ξεπαστρεψουν αλλους τοσους.Κρεμαλα ρε σε τετοια ρεμαλια να ξεβρωμισει ο τοπος.
Έτσι είναι φίλε ακριβώς όπως τα γράφεις. Χορτάσαμε με τις ηλιθιότητες περί μετάνοιας κλπ.
Η μεγαλύτερη ηλιθιότητα που θα μπορούσες να κάνεις είναι να ειρωνευθείς και να περιγελάσεις τη μετάνοια.Εύχομαι να σε αξιώσει ο Θεός να μετανοήσεις για τα σφάλματά σου.Μόνο τότε θα κατάλάβεις την τεράστια σημασία της!!!