Η Γυναίκα είναι το υπέρτατο αγαθό στον κόσμο ενός άντρα.

Ίσως περισσότερο και από το να πάρει Champions League η ομάδα του (πλάκα κάνω, αλλά καταλαβαίνεις που το πάω). Αφού είναι όμως έτσι, γιατί εγώ διαλέγω πάντα την λάθος γυναίκα; Ή την κα@@όλα και αφήνουμε το καλό κορίτσι τα κρύα του λουτρού;

Να ξεκινήσω από το βασικό. Δεν υπάρχει η φράση «Όλοι οι άντρες είστε ίδιοι», ούτε «όλες οι γυναίκες είναι κακιές». Αμφότερες οι φρασούλες αυτές προέρχονται από άτομα με καμένη γούνα (πλάκα πλάκα κάτι μυρίζει καμένο και εδώ) που τα βάζουν όλα στο ίδιο τσουβάλι.

Εγώ έχω από μικρός ένα χάρισμα. Εκτός του ότι είμαι έξυπνος και με χιούμορ. Αυτό ευχαριστώ την μαμά και τον μπαμπά. Το άλλο χάρισμα είναι πως θα διαλέξω πάντα την χειρότερη δυνατή γυναίκα. Από το δημοτικό, όταν η Άννα μου έφερνε γλυκό κάθε μέρα, εγώ ήθελα την Στέλλα που ήταν τόσο δύστροπη που έκανε έναν γάιδαρο να μοιάζει πράος. Το ίδιο βιολί και στο γυμνάσιο. Τα ζόρια ξεκίνησαν στην πρώτη ουσιαστική σχέση.

Αντί να διαλέξω την γειτόνισσα που αποδεδειγμένα με αγαπούσε εγώ αποφάσισα να κυνηγήσω την χειρότερη γυναίκα στον γαλαξία μας. Και στον παραδίπλα γαλαξία. Την καρ@@@λα! Αμέσως μετά ξανά το ίδιο και το ίδιο. Σε κάποια φάση απόρησα και εγώ με το πόσο μαζοχισμό μπορεί να κουβαλάω. Ποιες 50 αποχρώσεις του γκρι;

Και για να σε προλάβω, δεν βγάζω την ουρίτσα μου απέξω. Δεν είμαι και ο πιο βολικός άνθρωπος στον κόσμο. Αλλά οι διαφορές ήταν τόσο χτυπητές με όλες τις κοπέλες. Πως διάολο αποφασίζω να αφήνω την αποδεδειγμένα ιδανική για γυναίκες που έχουν πρότυπο την Κρουέλα Ντεβίλ;

Το θέμα προχώρησε σε άλλο επίπεδο όταν κατάλαβα πως δεν ήμουν μόνο εγώ έτσι. Γιατί αν ήμουν θα έλεγα «Ρε σατανά, πάνε κοιτάξου σε ψυχολόγο γιατί είσαι ότι να’ναι». Κάθε άντρας που γνώριζα άφηνε την καλή κοπέλα για μια ψηλομύτα. Τα δικά μου τα χαΐρια δεν τα έβλεπα γιατί ήμουν «ερωτευμένος». Στους κολλητούς μου όμως ήμουν πιο αποστασιοποιημένος. Πόσες φορές έλεγα στον Γιώργο «Ρε φίλε, σοβαρά τώρα τι ψάχνεις να βρεις με την τύπισσα; Έχει θέματα». Αντίστοιχα πόσες φορές ο Λευτέρης δεν μου έλεγε «Ρε φίλε (την λέξη με τα τρία άλφα έλεγε) πας καλά; Άντε βρες μια κοπέλα κανονική», όταν εγώ κυνήγαγα τον Terminator 1,2,3 και 4 σε μια γυναίκα; Και τότε κατάλαβα…

Κατέληγα (όπως και το 99% των ανδρών) με την λάθος γυναίκα για μια σειρά από απλούς λόγους. Η λάθος γυναίκα ήταν εκείνη που με προκαλούσε για να την φέρω στα δικά μου μέτρα. Την επέλεγα γιατί δεν είχε ηθικές αξίες και αυτό σήμαινε ευκολότερο σεξ και τρέλες. Την επέλεγα γιατί μέσα μου ήθελα να ικανοποιήσω το κομμάτι του εγωισμού. Την επέλεγα γιατί ήξερα πως θα μου έκανε την ζωή μαρτύριο. Αλλά ο καθένας έχει μια drama queen μέσα του, λίγο ή πολύ. Και θέλει να την βγάλει στην φόρα. Όλοι μας.

Η καλή γυναίκα θέλει έναν καλό άντρα. Η ακατάλληλη γυναίκα (δηλαδή και η κακιά) θέλει τον κάθε άντρα. Η κατάλληλη γυναίκα αρνείται να παραμερίσει τις αξίες της και αυτό είναι πραγματικό ελκυστικό και σέξι. Αυτό ίσως είναι και το κλειδί στην υπόθεση. Ότι κανείς του είδους μου (homo sapiens) δεν έχει διάθεση να παρακαλάει. Πάει στο εύκολο για να ικανοποιήσει συγκεκριμένες ανάγκες. Και κάπως έτσι οι κάβες μετά πλουτίζουν, γιατί η σχέση οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια σε χωρισμό. Και με τον επόμενο και τον μεθεπόμενο…

Αλλά ποια είναι η κατάλληλη γυναίκα; Αυτό διαφέρει από άντρα σε άντρα. Για εμένα η ιδανική γυναίκα είναι εκείνη που στα δύσκολα δεν θα φύγει. Θα πιστέψει σε εμένα. Θα είναι η ίδια που θα έχει συγκεκριμένες αξίες που δεν θα τις πατάει για την πλάκα της ενώ θα έχει πραγματικό χιούμορ χωρίς κόμπλεξ. Αντίστοιχα νομίζω ισχύει και για τις κυρίες. Καμιά τους δεν είναι κακιά. Απλά ακατάλληλες για συγκεκριμένος τύπους αντρών.

Η λύση είναι πιο απλή και για τα δυο φύλα. Τόσο που όταν την ανακάλυψα εξεπλάγην και εγώ ο ίδιος με το πόσες βρισιές ξέρω και έριξα σε εμένα! Αρχικά πρέπει να βρεις ποιος είσαι εσύ. Άντρας ή γυναίκα. Τι θες πραγματικά. Πως θες να το ζήσεις. Τι μπορείς να προσφέρεις σε έναν άνθρωπο. Το να διαλέξεις την ομορφότερη γυναίκα ή άντρα εξωτερικά δεν σημαίνει τίποτα. Γιατί εκτός από την ομορφιά αν πετάει ρουκέτες κάθε φορά που ανοίγει το στόμα του ο Χαράλαμπος θα πλαντάξει στο κλάμα!

Και για να μην ευλογώ τα γένια (των τριών χιλιοστών) μου, ο Woody Allen έχει πει την καλύτερη ατάκα για το πώς επιλέγουμε οι άντρες μια γυναίκα: «Το αίμα στον αντρικό οργανισμό φτάνει είτε για να αιματώνει τον εγκέφαλο, είτε το πέος σε στύση. Και τα δυο μαζί ποτέ».

Οπότε μην ψάχνεις να βρεις αν είσαι άντρας ή γυναίκα τι λάθος κάνουν οι άλλοι. Κοίτα πρώτα τι θες εσύ και που θα το ζητήσεις και μετά ρίξε τα αναθέματα σου. Άμα πάλι συνεχίζεις να αγαπάς λάθος άτομα άκου Βασίλη Καρρά. Έχει και εκείνος το ίδιο ελάττωμα…