Η απάντηση στο ερώτημά σας είναι πολύ απλή και την δίνει ο Αλέξανδρος Υψηλάντης και ισχύει διαχρονικά:
Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης στις 8 Οκτωβρίου 1820 απευθύνεται στους Αρχιερείς, Άρχοντες και Προεστούς, προύχοντες του Γένους, απανταχού εις τα νήσους του Αρχιπελάγους διατρίβοντες με τα εξής λόγια:
«…Ναι αδέλφια ομογενείς,
Έχετε πάντοτε προ οφθαλμών ότι ποτέ ξένος δεν βοηθεί ξένον, χωρίς μεγαλύτερα κέρδη. Το αίμα το οποίον θέλουν χύσει οι ξένοι δι’ ημάς, θέλομεν το πληρώσει ακριβότερα και ουαί εις την Ελλάδα, όταν συστηματική δεσποτεία ενθρονιστεί εις τα σπλάχνα της. Όταν όμως μόνοι μας αποσείσωμεν τον ζυγόν της τυραννίας, τότε της Ευρώπης η πολιτική θέλει βιάσει όλας τα ισχυράς δυνάμεις να κλείσωσι με ημάς συμμαχίας και επιμαχίας αδιαλύτους».
Ισχύει για όλες τις περιπτώσεις. Οι ξένοι, όποιοι κι αν είναι αυτοί κοιτάζουν τα δικά τους συμφέροντα. Βοηθούν όταν βλέπουν ότι αυτή η βοήθεια εξυπηρετεί τα δικά τους συμφέροντα. Αλλιώς δεν βοηθούν. Και για την Ρωσία ισχύει επίσης. Απλώς εμείς δεν βάζουμε γνώση τις περισσότερες φορές, για να μη πω όλες. Θα αναφέρω εκτός από τα ορλοφικά και ένα άλλο παράδειγμα. Σε μια συζήτηση του Τσάρου Νικολάου Α με τον πρόξενο της Αγγλίας Hamilton Seymour, λέει ο Τσάρος ανάμεσα στα άλλα για την Ελλάδα «…Επίσης δεν θα επιτρέψω ποτέ κάποια προσπάθεια αναβίωσης της βυζαντινής αυτοκρατορίας ή μια τέτοια επέκταση της Ελλάδας, που θα την έκανε ισχυρό κράτος» και συνεχίζει αλλού αναφερόμενος στην Κρήτη: «…Γι’ αυτό και το μόνο που έχω μπορώ να πω είναι ότι, αν εσείς, σε περίπτωση που η Οθωμανική Αυτοκρατορία καταρρεύσει και η κληρονομιά της διανεμηθεί, καταλάβετε την Αίγυπτο, δεν θα έχω καμιάν αντίρρηση. Το ίδιο έχω να πω και για την Κρήτη. Αυτό το νησί θα σας βόλευε, και δεν καταλαβαίνω, γιατί να μην γίνει αγγλική κτήση». (Βλ. Καρλ Μαρξ – Φριντριχ Ένγκελς, Η Ελλάδα, η Τουρκία και το Ανατολικό Ζητημα, μετάφραση Παναγιώτης Κονδύλης, εκδ. «Γνώση», Αθήνα 1985, σ. 318.)
Του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού, συγγραφέα
