Η Ελλάδα βρίσκεται εγκλωβισμένη σε ένα απεχθές παιχνίδι φτώχειας και ανισότητας, και υπεύθυνος γι’ αυτός δεν είναι κανένας άλλος παρά ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η κυβερνητική του συμμορία. Παρά τις συνεχείς υποσχέσεις για αυξήσεις μισθών, οι πολίτες βλέπουν την καθημερινότητά τους να καταστρέφεται, ενώ η κυβέρνηση περιορίζεται σε επικοινωνιακά τρικ και ψευδείς φιέστες για να καλύψει την πλήρη αποτυχία της.
Ο μέσος ονομαστικός μισθός προβλέπεται να φτάσει στα 1.500 ευρώ το 2027 και ο κατώτατος στα 950 ευρώ, αλλά αυτό αφορά ελάχιστους, όχι τον ελληνικό λαό. Η πραγματικότητα για τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα είναι αδυσώπητη: οι αυξήσεις έρχονται αργά, άνισα και με τρόπο που διαιωνίζει την αδικία. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει καταφέρει να δημιουργήσει δύο κατηγορίες εργαζομένων: τους τυχερούς λίγους σε μεγάλες επιχειρήσεις που ζουν σχετικά άνετα, και τους πολλούς, τους συντριπτικά περισσότερους, που εργάζονται στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις ή με μερική απασχόληση και καταδικάζονται στη μιζέρια.
Το μισθολογικό χάσμα είναι θηριώδες: οι άντρες στις μεγάλες εταιρείες παίρνουν 1.550 ευρώ, ενώ στις μικρομεσαίες μόλις 1.065 ευρώ. Οι γυναίκες, αντίστοιχα, 1.346 έναντι 993 ευρώ. Και οι 681.747 εργαζόμενοι με μερική απασχόληση ζουν με 579 ευρώ το μήνα! Τι κάνουν η κυβέρνηση και ο Μητσοτάκης; Τίποτα. Απλά παρακολουθούν, ενώ οι πολίτες παλεύουν να τα βγάλουν πέρα με τα βασικά έξοδα: ενοίκια, κοινόχρηστα, ηλεκτρικό, νερό, σουπερμάρκετ, κινητό, Internet – που καταναλώνουν μέχρι και το 78% του μισθού για τους άγαμους.
Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ και το διάμεσο διαθέσιμο εισόδημα επιβεβαιώνουν τη φτώχεια που σκόπιμα καλλιεργεί η κυβέρνηση. Η Ελλάδα είναι τρίτη από το τέλος στην ΕΕ, πάνω μόνο από Ουγγαρία και Σλοβακία. Το 70% του ευρωπαϊκού μέσου όρου στο ΑΕΠ και μόλις 12.436 μονάδες αγοραστικής δύναμης αποδεικνύουν ότι η πολιτική της κυβέρνησης δεν είναι απλώς αναποτελεσματική – είναι εγκληματική για την ελληνική κοινωνία.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει φτωχοποιήσει συστηματικά τον ελληνικό λαό, δημιουργώντας δύο ταχύτητες εργαζομένων και αφήνοντας εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους εγκλωβισμένους σε μισθούς πείνας. Οι επικοινωνιακές φιέστες, οι αριθμοί “για το θεαθήναι” και οι ανακοινώσεις-καθρεφτάκια δεν κρύβουν τη σκληρή πραγματικότητα: η Ελλάδα έχει γίνει χώρα των αδικιών και της ανισότητας.
Οι πολίτες ζουν σε ένα καθεστώς συνεχούς πίεσης, με τη ζωή τους να καταναλώνεται για να πληρώσουν βασικά έξοδα, ενώ η κυβέρνηση Μητσοτάκη παραμένει ανέγγιχτη και αδιάφορη. Ταυτόχρονα, οι φτωχοί εργαζόμενοι πληρώνουν τα λάθη και την αδιαφορία της εξουσίας, ενώ οι λίγοι που δουλεύουν σε μεγάλες επιχειρήσεις απολαμβάνουν τις “παροχές” που η κυβέρνηση μοιράζει κατά προτεραιότητα.
Η Ελλάδα χρειάζεται σοβαρή πολιτική αναδιανομής και δικαιοσύνης, όχι επικοινωνιακές φούσκες και ψεύτικες αυξήσεις για λίγους. Αν δεν αλλάξει ριζικά η πορεία, η χώρα θα συνεχίσει να βυθίζεται στη φτώχεια και στην ανισότητα, ενώ ο Μητσοτάκης θα μείνει στην ιστορία ως ο πρωθυπουργός που εξαπάτησε τον ελληνικό λαό, δημιουργώντας δύο κατηγορίες εργαζομένων και σπέρνοντας την κοινωνική διάσπαση.
