Την ώρα που η Τουρκία δείχνει αποφασισμένη να μπλοκάρει με κάθε τρόπο τις έρευνες και τις γεωτρήσεις των CHEVRON και EXXON MOBIL νοτίως και νοτιοανατολικά της Κρήτης – αλλά και εντός της κυπριακής ΑΟΖ – η ελληνική κυβέρνηση εμφανίζεται για ακόμη μία φορά χωρίς συγκροτημένη στρατηγική, εγκλωβισμένη σε μια πολιτική χαμηλών τόνων που εκλαμβάνεται πλέον από την Άγκυρα ως πράσινο φως.
Η φιλοκυβερνητική τουρκική εφημερίδα Sabah, σε ένα εκτενές άρθρο-προαναγγελία, ουσιαστικά «ενημερώνει» τη διεθνή κοινότητα ότι η Τουρκία είναι έτοιμη να στείλει πολεμικά πλοία ώστε να σταματήσει δραστηριότητες διεθνών ενεργειακών κολοσσών. Και ενώ η Άγκυρα δείχνει απολύτως ξεκάθαρη και επιθετική στη ρητορική και στις προθέσεις της, η Αθήνα εμφανίζεται εγκλωβισμένη στη συνήθη της στάση: ευχολόγια, υπεκφυγές και φόβος ανάληψης πρωτοβουλιών.
Η Sabah απορρίπτει χωρίς δεύτερη σκέψη τη θαλάσσια συμφωνία Λιβάνου–Κύπρου, απαιτώντας να θεωρηθεί ως βάση των περιφερειακών διευθετήσεων το παράνομο Τουρκο-Λιβυκό Μνημόνιο. Ένα μνημόνιο που δεν έχει εγκρίνει ούτε η ίδια η λιβυκή Βουλή, που έχει απορριφθεί από ΕΕ και ΗΠΑ και που παραβιάζει κατάφωρα το διεθνές δίκαιο. Κι όμως, παρά το πόσο ακραίες είναι οι θέσεις της Άγκυρας, η ελληνική κυβέρνηση αρκείται σε «δηλώσεις παρακολούθησης της κατάστασης», χωρίς να παράγει πολιτική αποτροπής.
Το τουρκικό δημοσίευμα παρουσιάζει το μνημόνιο του 2019 ως δήθεν θεμέλιο του δικαίου της θάλασσας στην περιοχή, επιτιθέμενο στη συμφωνία Κύπρου–Λιβάνου, την οποία χαρακτηρίζει «εύθραυστη» και «νομικά αδύναμη». Η Άγκυρα προσπαθεί να ξαναγράψει τον χάρτη της Ανατολικής Μεσογείου – και η Αθήνα περιορίζεται στο να «εκφράζει ανησυχία».
Ακόμη και το ιστορικό περιστατικό του 2018, όταν τουρκικές φρεγάτες εκδίωξαν την ENI από το Οικόπεδο 3 της κυπριακής ΑΟΖ, χρησιμοποιείται από τη Sabah ως επιχείρημα ότι οι εταιρείες δεν επιχειρούν σε αμφισβητούμενα ύδατα. Τότε η Ελλάδα είχε επιλέξει τη σιωπή. Τώρα η κυβέρνηση φαίνεται να επαναλαμβάνει το ίδιο λάθος: καμία ουσιαστική πρόβλεψη, κανένα σαφές μήνυμα, καμία αποτρεπτική κίνηση.
Καθώς το άρθρο της Sabah ουσιαστικά «προετοιμάζει» την παρουσία τουρκικών ναυτικών δυνάμεων τόσο στα κυπριακά ύδατα όσο και νότια της Κρήτης, η ελληνική κυβέρνηση εγκλωβίζεται σε μία στάση υποχωρητικότητας που κινδυνεύει να εκληφθεί ως αδυναμία. Αντί να θωρακίσει πολιτικά, διπλωματικά και επιχειρησιακά τις ενεργειακές έρευνες και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, εμφανίζεται παρακολουθητής των εξελίξεων – κι έτσι η πρωτοβουλία των κινήσεων περνά ολοκληρωτικά στην Άγκυρα.
Η Τουρκία κλιμακώνει, προκαλεί και απειλεί.
Η Κύπρος προσπαθεί να στηρίξει τις θέσεις της με διεθνείς συμμαχίες.
Η διεθνής κοινότητα αναγνωρίζει τα νομικά κενά και τις παρανομίες του Τουρκο-Λιβυκού Μνημονίου.
Και η Ελλάδα;
Για ακόμη μία φορά δείχνει να αρκείται στο ρόλο του παρατηρητή, σε μια στιγμή που θα έπρεπε να είναι πρωταγωνιστής.
Σε μια περίοδο που κρίνονται τεράστια ενεργειακά, γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα, η παθητική στάση της ελληνικής κυβέρνησης όχι μόνο δεν αποτρέπει την τουρκική προκλητικότητα, αλλά ενισχύει την εντύπωση ότι η Αθήνα φοβάται να υπερασπιστεί τα δικαιώματά της.
