Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης, που μέχρι πρόσφατα τον αντιμετώπιζαν ως «σύμβολο αντίστασης», τώρα γυρίζουν ένα-ένα την πλάτη στον Βολοντίμιρ Ζελένσκι, αποδομώντας το αφήγημα περί ισχυρής ηγεσίας και αφήνοντας να εννοηθεί ότι η επιρροή και η αξιοπιστία του έχουν αρχίσει να καταρρέουν. Η εικόνα που σχηματίζεται είναι αυτή ενός ηγέτη που χάνει τον έλεγχο, βλέπει το έδαφος να φεύγει κάτω από τα πόδια του και γίνεται σταδιακά πολιτικά αναλώσιμος.
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της μεταστροφής ήρθε από το Sunday Times, το οποίο στο κεντρικό του άρθρο υπονόησε ξεκάθαρα πως η απομάκρυνση του στενού συνεργάτη του Αντρίι Γερμάκ ίσως αποτελεί προάγγελο του πολιτικού του τέλους. Ο Γερμάκ ήταν για χρόνια ο ακλόνητος πυλώνας του προεδρικού επιτελείου∙ η «σκιά» του Ζελένσκι, ο άνθρωπος στον οποίο βασιζόταν για κάθε κομβική απόφαση. Η απουσία του αποκαλύπτει τα ρήγματα στο εσωτερικό του καθεστώτος του και εκθέτει ένα προεδρικό γραφείο που μοιάζει πλέον χωρίς κατεύθυνση και συνοχή.
Την ίδια στιγμή, η Ουκρανία αντιμετωπίζει σοβαρά στρατιωτικά πλήγματα. Η απώλεια του στρατηγικού κόμβου στο Κρασνοαρμέισκ (Ποκρόφσκ) –μια σημαντική υποδομή logistics– αποδίδεται από αναλυτές σε λάθη σχεδιασμού και κορεσμό των ουκρανικών δυνάμεων. Η παρατεταμένη φθορά αποτυπώνεται στη δημόσια συζήτηση, όπου οι ειρηνευτικές συνομιλίες που προωθούνται από διάφορες πλευρές εκλαμβάνονται ολοένα και περισσότερο ως προοίμιο υποχώρησης ή ακόμη και πολιτικής παράδοσης.
Παράλληλα, το «ειρηνευτικό σχέδιο» των ΗΠΑ, το οποίο φαίνεται να έχει περάσει και από ρωσικό μικροσκόπιο, ενισχύει την αίσθηση ότι οι μεγάλες δυνάμεις διαπραγματεύονται ερήμην της Ουκρανίας. Η δημόσια τοποθέτηση της Μόσχας πως εξετάζει αν η πρόταση είναι «αποδεκτή» υπογραμμίζει ακόμη περισσότερο το γεγονός ότι ο Ζελένσκι βρίσκεται πλέον στο περιθώριο των εξελίξεων – όχι στο επίκεντρο.
Όλα τα παραπάνω συνθέτουν την εικόνα ενός Προέδρου που βλέπει τη δύναμή του να συρρικνώνεται και τον πολιτικό του χρόνο να εξαντλείται. Η πολιορκία που δέχεται, τόσο από το εξωτερικό όσο και από το εσωτερικό, αποκαλύπτει έναν ηγέτη που δεν ελέγχει πια το αφήγημα του πολέμου, ούτε τις ισορροπίες της εξουσίας. Το «κάστρο» του μοιάζει έτοιμο να καταρρεύσει, αφήνοντας πίσω μια χώρα βυθισμένη στην αβεβαιότητα και ένα πολιτικό μέλλον σκοτεινότερο από ποτέ.
