Η 15η Νοεμβρίου 1983 παραμένει μια ημερομηνία που δεν χωρά σε βολικές λύσεις και διπλωματικές ωραιοποιήσεις. Είναι η μέρα που το ψευδοκράτος επιχείρησε να παρουσιαστεί ως δήθεν δημοκρατική και αυτόνομη κρατική οντότητα ενώ στην πραγματικότητα αποτελεί το πολιτικό παρακολούθημα της τουρκικής κατοχής. Με την παράνομη ανακήρυξη της αποκαλούμενης Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου ο Ραούφ Ντενκτάς και η Άγκυρα προσπάθησαν να νομιμοποιήσουν στα χαρτιά όσα επέβαλαν με τα όπλα, τις σφαγές, τους βιασμούς, τον εκτοπισμό και τον εποικισμό. Κανένα σύμβολο, καμία σημαία και καμία ψευδοθεσμική δομή δεν μπορεί να αποκρύψει ότι πρόκειται για μόρφωμα γεννημένο μέσα από το έγκλημα και το αίμα των Ελλήνων της Κύπρου.
Σαράντα δύο χρόνια μετά, η πραγματικότητα παραμένει αμείλικτη. Ένα μεγάλο μέρος της πατρίδας μας συνεχίζει να βρίσκεται υπό στρατιωτική κατοχή, οι εκκλησίες και τα κοιμητήριά μας βεβηλώνονται, περιουσίες λεηλατούνται ή πωλούνται ως τουριστικό υλικό.
Την ίδια στιγμή η διεθνής κοινότητα αρκείται σε χλιαρές δηλώσεις, η ΕΕ ανταμείβει την Τουρκία με αναβαθμισμένες σχέσεις και τα ψηφίσματα του ΟΗΕ που καταδικάζουν το ψευδοκράτος παραμένουν κενό γράμμα, ενώ πολλοί από εκείνους που τα υπέγραψαν αντιμετωπίζουν το κατοχικό καθεστώς ως δήθεν ισότιμο συνομιλητή. Στο εσωτερικό, οι εκάστοτε κυβερνήσεις συνεχίζουν να προωθούν σχέδια που εξισώνουν τον θύτη με το θύμα, να αποδέχονται ως μονόδρομο τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, να ανοίγουν οδοφράγματα σε τόπους θυσίας και να επενδύουν σε Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης που εξωραΐζουν την κατοχή.
Ως ΔΡΑΣΙΣ ΚΕΣ δηλώνουμε ξεκάθαρα ότι δεν αποδεχόμαστε καμία μορφή αναγνώρισης ή νομιμοποίησης του ψευδοκράτους και δεν συμβιβαζόμαστε με λύσεις που παγιώνουν τα τετελεσμένα της εισβολής. Η μόνη ιστορικά, ηθικά και εθνικά αποδεκτή λύση για τον τόπο μας είναι η απελευθέρωση. Η κατοχική δύναμη δεν έχει θέση στην Κύπρο και το ψευδοκράτος δεν έχει θέση στη γη των προγόνων μας. Συνεχίζουμε τον αγώνα μέχρι τη μέρα που η γαλανόλευκη θα κυματίσει ξανά από την Κερύνεια ως την Καρπασία.
Καλούμε τον κάθε Έλληνα να μην επιτρέψει τη λήθη. Σήμερα, όπως κάθε μέρα, ο αγώνας για ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ παραμένει ζωντανός και μονόδρομος.
