Γιατί Stade de France; Τι συμβολίζει για το Ισλαμικό Κράτος το άθλημα στη συγκεκριμένη χώρα; Τι κοινό έχει με τη Γαλλική κοινωνία; Απαντήσεις από έναν ειδικό σε δύσκολα ερωτήματα.
Ο James M. Dorsey, ανώτερος συνεργάτης του S. Rajaratnam School of International Studies της Σιγκαπούρης, συν-διευθυντής του University of Wuerzburg’s Institute for Fan Culture, αρθογράφος και ο συγγραφέας του μπλογκ «The Turbulent World of Middle East Soccer» και βραβευμένος ανταποκριτής του οποίου η καριέρα επικεντρώθηκε σε εθνοτικές και θρησκευτικές συγκρούσεις και τη σχέση του ποδοσφαίρου με την πολιτική και την κοινωνία επιχειρεί να απαντήσει σε μια σειρά από ερωτήματα που προκύπτουν από τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι.
Ο Τζέιμς Ντόρσεϊ γράφει για τον φρουρό ασφαλείας, του οποίου το μικρό όνομα είναι Zouhair και εργαζόταν το βράδυ της Παρασκευής στο Stade de France. Ο Zouhair ήταν ένας από αυτούς που εμπόδισαν τους τρεις βομβιστές αυτοκτονίας να εισέλθουν στο στάδιο και ουσιαστικά τους ανάγκασαν να ανατιναχτούν έξω από αυτό.
Αυτός που επισημαίνει ο Ντόρσεϊ είναι ότι ο Zouhair αντιπροσωπεύει ένα σημαντικό μέρος της μουσουλμανικής κοινότητας της Γαλλίας, μια χώρας που ακόμα δεν έχει καταφέρει να διαχειριστεί με τον καλύτερο τρόπο μια κοινωνία της μετανάστευσης.
«Όπως ο Ahmed Merabet, ο αστυνομικός που σκοτώθηκε στο Παρίσι τον περασμένο Ιανουάριο, όταν δύο αδέρφια επιτέθηκαν στο Charlie Hebdo, το σατιρικό περιοδικό που κατά καιρούς χλεύασε τη θρησκεία του, έτσι και ο Zouhair στεκόταν φρουρός για ένα σύμβολο, την γαλλική εθνική ομάδα ποδοσφαίρου, την οποία η απογοητευμένη μουσουλμανική νεολαία έχει απορρίψει και θεωρεί ότι δεν την εκπροσωπεί», γράφει ο Ντόρσεϊ στο μπλογκ του που δημοσιεύουν πολλές εφημερίδες στο εξωτερικό και εξηγεί: «Αντί αυτής υποστηρίζουν τις εθνικές ομάδες της Αλγερίας και του Μαρόκου και σε ορισμένες περιπτώσεις, άλλων αφρικανικών κρατών. Η απόρριψή τους είναι παρόμοια με τη μαχητική στάση που είχαν οπαδοί του ποδοσφαίρου στην Αίγυπτο οι οποίοι στο παρελθόν αρνήθηκαν να υποστηρίξουν την εθνική ομάδα τους, επειδή ήταν η ομάδα του ανατραπέντος προέδρου Χόσνι Μουμπάρακ και όχι των παικτών της Αιγύπτου.
Σύμφωνα με τον Ντόρσεϊ, η επιλογή του Stade de France από τους τρομοκράτες δεν έγινε μόνο λόγω του μεγάλου αριθμού ατόμων που βρίσκονταν εκεί. Είχε συμβολικό χαρακτήρα καθώς για τον ISIS το ποδόσφαιρο είναι ένας χώρος πόλωσης των κοινοτήτων, ανάδειξης των κοινωνικών εντάσεων και οδηγεί τους περιθωριοποιημένους ακόμα πιο πολύ στο περιθώριο.
Το Stade de France είναι ένα από τα δέκα γήπεδα που θα χρησιμοποιηθούν το επόμενο έτος για τους αγώνες του Euro 2016, το πρώτο μεγάλο διεθνές τουρνουά ποδοσφαίρου στη Γαλλία μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998.
«Δείχνοντας έμφαση σχεδόν αποκλειστικά στην αύξηση της ασφάλειας και κηρύσσοντας πόλεμο μέσω του αντι-ισλαμικού σκηνικού που κάποιοι δημιουργούν στον απόηχο των επιθέσεων στο Παρίσι από μια ομάδα με την οποία η Γαλλία και η Ευρώπη είναι ήδη σε πόλεμο εδώ και τουλάχιστον ένα χρόνο, οι Ευρωπαίοι ηγέτες κινδυνεύουν να γίνουν εν αγνοία τους… βοηθοί του ισλαμικού κράτους.
Η Εθνική… διαχαστικό σύμβολο
Παραλείποντας να θεσπίσουν κοινωνικές και οικονομικές πολιτικές, κάτι που προφανώς θα μπορούσε να υπονομεύσει την… έλξη του ISIS, διευρύνοντας το χάσμα μεταξύ του Zouhair και των βομβιστών αυτοκτονίας, ουσιαστικά μετατρέπουν την εθνική ομάδα ποδοσφαίρου, σε μια αντανάκλαση της Γαλλίας –το καλύτερο και το χειρότερο- δηλαδή σε ένα διχαστικό σύμβολο.
Ορισμένοι αναλυτές υποστηρίζουν ότι οι επιθέσεις του Παρισιού μπορεί να σηματοδοτήσουν την αρχή του τέλους του ISIS με εκκλήσεις για μια πιο ισχυρή στρατιωτική αντιπαράθεση με τον ISIS στη Συρία και το Ιράκ. Το πρόβλημα είναι ότι το πεδίο της μάχης είναι πολύ μακριά από τη βάση του ISIS στη Μέση Ανατολή και δεν θα επιλυθεί με μια απλή νίκη επί της ομάδας της τζιχάντ.
Ο αγώνας ενάντια σε αυτό που αντιπροσωπεύει το ISIS είναι αναγκαίο να γίνει τόσο στη συριακή πρωτεύουσα Raqqa, όσο και στα… μελαγχολικά προάστια ή τους αποκαλούμενους δορυφόρους γαλλικών πόλεων, στις οποίες οι τζιχαντιστές παρέχουν… εξωτερικούς μαχητές. Συγκεκριμένα, οι πολυπληθείς γειτονιές στην Τυνησία, που ευθύνονται για την μεγαλύτερη ενιαία ομάδα των ξένων μαχητών στην Συρία και το Ιράκ, στη Σαουδική Αραβία, όπου υπάρχει ο δεύτερος μεγαλύτερος αριθμός ξένων μαχητών και των οποίων η επί δεκαετίες μακρά προσπάθεια διάδοσης μιας άκρως πουριτανικής ερμηνείας του Ισλάμ αποτελεί σημαντική πηγή αναπαραγωγής της σκέψης των τζιχαντιστών και βάση για τα κείμενα στοχαστών του στρατευμένου ισλαμιστικού κράτους, όπως ο Σαγίντ Κουτμπ. Όμως και σε δυτικές πρωτεύουσες με την Ουάσιγκτον στην κορυφή, η οποία προβάλει τα καταπιεστικά καθεστώτα όπως εκείνα της Σαουδικής Αραβίας και της Αιγύπτου, ως μέρος της λύσης και όχι μέρος του προβλήματος».
Στο σημείο αυτό ο Ντόρσεϊ προχωρά σε μια απόλυτη σύνδεση του ποδοσφαίρου με την κοινωνία. Γράφει: «Οι επιπτώσεις της αποτυχίας της γαλλικής κυβέρνησης να διεξάγει πόλεμο σχετικά με τις διακρίσεις και την περιθωριοποίηση στο εσωτερικό της χώρας σε συνδυασμό με αυτό που διακαώς θέλει ο Ολάντ, δηλαδή να εξαπολύσει πόλεμο εναντίον ISIS στον απόηχο των επιθέσεων στο Παρίσι αντικατοπτρίζεται στα σκαμπανεβάσματα της εθνικής ομάδας της Γαλλίας. Όταν η ομάδα που αποτελείτο κατά πλειοψηφία από τους παίκτες με μεταναστευτικό υπόβαθρο, στην προκειμένη περίπτωση και μουσουλμανικό, κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο το 1998, ήταν πανηγυρικά το πρότυπο της επιτυχημένης γαλλικής πολυπολιτισμικότητας. Η επιτυχία της ομάδας γιορτάστηκε από τους Γάλλους, ανεξαρτήτως του πολιτισμικού και εθνοτικού τους υπόβαθρου.
Ελάχιστα πράγματα απέμειναν από αυτή την επιτυχία, κάτι περισσότερο από μια δεκαετία αργότερα, όταν η ομάδα έγινε η ντροπή της Γαλλίας κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2010 στη Νότια Αφρική. Οι παίκτες εξεγέρθηκαν, αρνήθηκαν να προπονηθούν, και τελικά στιγματίστηκαν ότι είχαν ντροπιάσει τη Γαλλία, την ίδια στιγμή που η μεγάλη αντίπαλο, η γερμανική ομάδα ήταν αυτή που κατέλαβε το στέμμα της επιτυχημένης ευρωπαϊκής πολυπολιτισμικότητας.
Οι ταραχές και ο Ζιντάν
Στα 12 χρόνια μεταξύ της νίκης και της ταπείνωσης, η Γαλλία βίωσε τις χειρότερες ταραχές στον μουσουλμανικό πληθυσμό στα προάστια των μεγάλων πόλεων. Ο Ζινεντίν Ζιντάν, θεωρείται ευρέως ως ένας από τους καλύτερους παίκτες της γενιάς του αλλά δέχθηκε την κόκκινη κάρτα κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2006 γιατί χτύπησε με το κεφάλι αντίπαλο, ο οποίος φέρεται να είχε προσβάλει τον προφήτη Μωάμεθ. Οι πανηγυρισμοί το περασμένο έτος στη Γαλλία για την ήττα της Αλγερίας από τη Ρωσία για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου, πυροδότησαν ταραχές, τις οποίες υποκίνησε ο ο ηγέτης του Εθνικού Μετώπου Marine Le Pen, ο οποίος ζήτησε την ανατροπή του νόμου που επιτρέπει στους γάλλους πολίτες να έχουν διπλή υπηκοότητα».
«Σε αυτό το κλίμα τρομοκρατίας, είναι σημαντικό για όλους εμάς που εκπροσωπούμε τη χώρα μας και την ποικιλομορφία της, να μιλήσουμε και να παραμείνουν ενωμένοι απέναντι σε μια φρίκη που δεν έχει ούτε χρώμα, ούτε θρησκεία. Ας βοηθήσουμε όλοι να υπερασπιστούμε την αγάπη, το σεβασμό και την ειρήνη», είπε ο 30χρονος μέσος της Μαρσέιγ Λασανά Ντιαρά, ο οποίος θρηνεί τον χαμό της ξαδέρφης του, Άστα Ντιακιτέ, την ώρα που ο ίδιος αγωνιζόταν με την Εθνική Γαλλίας κόντρα στη Γερμανία.
Η έκκλησή του σύμφωνα με τον Ντόρσεϊ βαρύνει τόσο τους μουσουλμάνους ηγέτες όσο και τον κ. Ολάντ και τους ευρωπαίους ηγέτες απέναντι στην ατμόσφαιρα ενίσχυσης της ισλαμοφοβίας και του αντι-μεταναστευτικού και ξενοφοβικού αισθήματος που διαμορφώνεται.
pamesports.gr
