Ανεξάντλητες είναι οι φιλοδοξίες του Ερντογάν για τον υπερεξοπλισμό της Τουρκίας, προς την κατεύθυνση της δημιουργίας μιας νεο-Οθωμανικής περιφερειακής κυριαρχίας, που θα ξεκινάει από τα Βαλκάνια, θα περιλαμβάνει τη Μέση Ανατολή, αλλά και την Βόρεια Αφρική και την Ν.Α. Μεσόγειο. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις και τις προβλέψεις έγκυρου αμυντικού αναλυτή στη γειτονική μας χώρα, ο Τούρκος Πρόεδρος έχει καταστήσει στρατηγικό στόχο του την μελλοντική απόκτηση πυρηνικών όπλων από την Τoυρκία.
Βεβαίως, προς το παρόν, η Τουρκία επιτυγχάνει την ολοκλήρωση των εργασιών και τη λειτουργία του πρώτου πυρηνικού σταθμού της στο Ακούγιου , με τη βοήθεια των Ρώσων, υποτίθεται για “καθαρά ειρηνικούς σκοπούς”!
Υπάρχει μάλιστα η πρόβλεψη για τη δημιουργία δύο ακόμη σταθμών παραγωγής πυρηνικής ενέργειας , εκ των οποίων ο ένας θα είναι στην Ανατολική Θράκη και ο άλλος στα βάθη της Ανατολίας. Πίσω όμως από όλα αυτά δύσκολα πλέον κρύβεται η φιλοδοξία του Ερντογάν να αποκτήσει η χώρα του πυρηνικές βόμβες και πυραύλους με πυρηνικές κεφαλές, σε συνεργασία με το “αδελφό κράτος” του Πακιστάν , το οποίο είναι ήδη πυρηνική δύναμη.
Αλλά ας πάρουμε τα γεγονότα με τη σειρά τους και ας δούμε τα κυριότερα σημεία της εμπεριστατωμένης ανάλυσης του Τούρκου διακεκριμένου αναλυτή:
Η Τουρκία δεν περιορίζεται στα μέχρι τώρα επιτεύγματα της αμυντικής της βιομηχανίας· επιδιώκει την απόκτηση ενός στρατηγικού «υπέρ-όπλου» που θα της δώσει τη δυνατότητα να προωθήσει τα επεκτατικά της σχέδια στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, αιφνιδιάζοντας ακόμη και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Σύμφωνα με Τούρκο αναλυτή, ο Υπουργός Άμυνας της χώρας υπέγραψε πρόσφατα μια σειρά κρίσιμων συμφωνιών με το Πακιστάν, οι οποίες περιλαμβάνουν συνεργασία σε στρατηγικούς τομείς της στρατιωτικής βιομηχανίας — ακόμα και σε θέματα που σχετίζονται με πυρηνικά όπλα.
Η εξέλιξη αυτή προκαλεί έντονη ανησυχία σε Ελλάδα, Κύπρο, Ισραήλ και Αίγυπτο, καθώς σε ένα τέτοιο σενάριο η Τουρκία θα αποκτήσει ένα σαφές στρατηγικό πλεονέκτημα στην περιοχή.
Μιλώντας σε συνέντευξη Τύπου, ο Τούρκος πολιτικός αναλυτής Yusuf Katipoğlu παρουσίασε το όραμα της Άγκυρας για στενή συνεργασία με αραβικές και ισλαμικές χώρες — κυρίως με το Πακιστάν, το οποίο διαθέτει πυρηνικές δυνατότητες και θα μπορούσε να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο σε μια νέα περιφερειακή συμμαχία.
Όπως αποκάλυψε, ο Τούρκος Υπουργός Άμυνας επισκέφθηκε πρόσφατα το Πακιστάν και υπέγραψε συμφωνίες που αφορούν την ενίσχυση της τουρκικής στρατιωτικής βιομηχανίας. Αυτές οι συμφωνίες έχουν πιθανές στρατηγικές και πυρηνικές προεκτάσεις. Παράλληλα, τόνισε ότι η συνεργασία μεταξύ Τουρκίας, Πακιστάν και Αζερμπαϊτζάν έχει πλέον περάσει από το στάδιο της θεωρίας στην πράξη.
Ο Katipoğlu αναφέρθηκε επίσης στο έργο του πυρηνικού σταθμού στο Ακούγιου, κοντά στη Μερσίνα, το οποίο βρίσκεται μόλις 120 χιλιόμετρα από τη ΝΑΤΟϊκή βάση του Ιντσιρλίκ. Ο πρώτος αντιδραστήρας αναμένεται να λειτουργήσει τον Δεκέμβριο του 2025, με τη συμμετοχή της Ρωσίας. Όπως επισήμανε, η συγκεκριμένη τοποθεσία θα μπορούσε να αξιοποιηθεί στο μέλλον για την ανάπτυξη στρατηγικών πυρηνικών δυνατοτήτων, εφόσον υπάρξει πολιτική βούληση.
Η συνεργασία της Άγκυρας με το Πακιστάν και τη Ρωσία δεν αποτελεί ευκαιριακή επιλογή, αλλά εντάσσεται σε μια μακροπρόθεσμη στρατηγική. Η Τουρκία, σύμφωνα με τον αναλυτή, λειτουργεί με βάση την αρχή: «Να είμαστε έτοιμοι απέναντι σε κάθε πιθανό εχθρό».
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον προκαλεί η αναφορά σε μια βόμβα σχάσης με την ονομασία «Οργή», την οποία η Τουρκία έχει αναπτύξει και φέρεται να έχει δοκιμάσει μυστικά. Σύμφωνα με στρατιωτικούς κύκλους, το όπλο αυτό μπορεί να είναι εξίσου ή και πιο ισχυρό από μια πυρηνική βόμβα, γεγονός που υποδηλώνει ότι η χώρα βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο πυρηνικών φιλοδοξιών.
Ο Katipoğlu κάλεσε ανοιχτά τα κράτη του Κόλπου και τις αραβικές χώρες να στηρίξουν μια στρατηγική συμμαχία με την Τουρκία, προειδοποιώντας ότι οι απειλές στην περιοχή δεν αφήνουν κανέναν ανεπηρέαστο.
«Σήμερα μπορεί να είναι το Κατάρ, αύριο το Ιράκ και μεθαύριο η ίδια η Τουρκία», είπε χαρακτηριστικά, στέλνοντας σαφές μήνυμα.
Η Άγκυρα φαίνεται να κινείται σταθερά προς μια πολιτική ενίσχυσης της στρατιωτικής της ισχύος, με στόχο να ανακτήσει ρόλο μεγάλης δύναμης στην περιοχή — μια στρατηγική που θυμίζει φιλοδοξίες ανασύστασης της Οθωμανικής επιρροής. Αν οι γειτονικές χώρες δεν λάβουν σοβαρά υπόψη αυτή τη μετατόπιση, ενδέχεται να βρεθούν αντιμέτωπες με μια εντελώς νέα γεωπολιτική πραγματικότητα τα επόμενα χρόνια.