Έρευνα, με επικεφαλής τη NASA και το πανεπιστήμιο του Toho στην Ιαπωνία, υποστηρίζει πως, η αυξανόμενη θερμότητα του Ήλιου μπορεί να οδηγήσει στην κατάρρευση της ατμόσφαιράς μας.
Σύμφωνα με τους ίδιους, αυτό μπορεί να ξεκινήσει μέσα σε 10.000 χρόνια.
Η αποκάλυψη αυτή, μας ωθεί να αναθεωρήσουμε την μακρόχρονη σταθερότητα του περιβάλλοντος της Γης που υποστηρίζει τη ζωή στη Γη. Καθώς ο Ήλιος συνεχίζει να θερμαίνεται, μπορεί να προκαλέσει μια αλυσιδωτή αντίδραση που θα μειώσει δραστικά τα επίπεδα του οξυγόνου, μεταμορφώνοντας ριζικά την ατμόσφαιρα και καθιστώντας τον πλανήτη ακατάλληλο για τα περισσότερα είδη ζωής.
Η μελέτη, η οποία πραγματοποιήθηκε από τον Kazumi Ozaki, από το πανεπιστήμιο του Toho, εξετάζει πως θα μπορούσε να εξελιχθεί η ατμόσφαιρα της Γης υπό την επιρροή της σταδιακής αύξησης της φωτεινότητας του Ήλιου. Με την πάροδο του χρόνου, η θερμότερη ηλιακή ακτινοβολία θα επιταχύνει τη διάσπαση του διοξειδίου του άνθρακα.
Τα φυτά, που εξαρτώνται από το διοξείδιο του άνθρακα για τη φωτοσύνθεση, θα δυσκολευτούν να επιβιώσουν, με αποτέλεσμα τη δραστική μείωση της παραγωγής οξυγόνου. Η έλλειψη φυτών που παράγουν οξυγόνο θα οδηγήσει και στην απώλεια της στιβάδας του όζοντος, αφήνοντας τον πλανήτη εκτεθειμένο σε επικίνδυνη υπεριώδη ακτινοβολία.
Εκτός από την απώλεια του οξυγόνου, θα αυξηθούν τα επίπεδα μεθανίου, καθώς το αέριο θα συγκεντρώνεται στην ατμόσφαιρα, χωρίς την παρουσία του οξυγόνου να το κρατά σε ελεγχόμενη ποσότητα. Η μελέτη περιγράφει ένα σενάριο στο μέλλον όπου ο αέρας θα είναι γεμάτος από υψηλές συγκεντρώσεις μεθανίου, χαμηλά επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα και απώλεια του προστατευτικού στρώματος του όζοντος. Το σκηνικό αυτό σκιαγραφεί ένα δυσοίωνο μέλλον για τη Γη, όπου ο αέρας που αναπνέουμε θα μπορούσε να καταστεί ολοένα και πιο τοξικός για τα περισσότερα ζωντανά όντα.
Οι επιπτώσεις της ατμοσφαιρικής αλλαγής, είναι ολέθριες για τις περίπλοκες μορφές ζωής. Οι άνθρωποι, μαζί με άλλα είδη που εξαρτώνται από το οξυγόνο, θα είναι αδύνατον να επιβιώσουν σ’ ένα περιβάλλον όπου τα επίπεδα οξυγόνου θα έχουν μειωθεί τόσο δραστικά. Η μελέτη, υποδηλώνει πως, η συγκέντρωση οξυγόνου θα μπορούσε να μειωθεί έως και ένα εκατομμύριο φορές σε σχέση με τα σημερινά επίπεδα, καθιστώντας τον αέρα ακατάλληλο για αναπνοή.
Σε αυτό το νέο ατμοσφαιρικό καθεστώς, μόνο αναερόβιοι μικροοργανισμοί -οι οποίοι ευδοκιμούν σε περιβάλλοντα χωρίς οξυγόνο- θα είχαν πιθανότητες επιβίωσης.
Αν οι προβλέψεις αυτές επιβεβαιωθούν, η Γη θα επιστρέψει στο πρωτόγονο στάδιό της, όπου θα κυριαρχεί η μικροβιακή ζωή, αλλάζοντας θεμελιακά τη βιοποικιλότητα και τη δυναμική των οικοσυστημάτων που ορίζουν σήμερα τον πλανήτη μας.
Ενώ η τελική κατάρρευση της πλούσιας σε οξυγόνο ατμόσφαιρας της Γης, προβλέπεται σε περίπου ένα δισεκατομμύριο χρόνια, τα αρχικά στάδια της μείωσης, μπορεί να ξεκινήσουν πολύ πιο νωρίς. Οι ερευνητές εκτιμούν πως, μέσα σε περίπου 10.000 χρόνια, μπορεί ν’ ανιχνευθεί η πρώτη, μετρήσιμη μείωση σε επίπεδα οξυγόνου.
