Οι αρχαίοι Έλληνες μεταξύ του 750 π.Χ. και του 400 π.Χ. συνέθεσαν τραγούδια για να συνοδεύονται από λύρα, καλάμια και διάφορα κρουστά όργανα.
Περισσότερα από 2.000 χρόνια αργότερα, οι σύγχρονοι μελετητές έχουν επιτέλους βρει τον τρόπο να ανακατασκευάσουν και να εκτελέσουν αυτά τα τραγούδια με -όπως υποστηρίζεται- 100% ακρίβεια.
Και τώρα, νέες αποκαλύψεις για την αρχαία ελληνική μουσική προέκυψαν από μερικές δεκάδες αρχαία έγγραφα που είναι χαραγμένα με μια φωνητική σημειογραφία που επινοήθηκε γύρω στο 450 π.Χ., η οποία αποτελείται από αλφαβητικά γράμματα και σύμβολα που τοποθετούνται πάνω από τα φωνήεντα των ελληνικών λέξεων.
Οι Έλληνες είχαν επεξεργαστεί τις μαθηματικές αναλογίες των μουσικών διαστημάτων – μια οκτάβα είναι 2:1, μια πέμπτη 3:2, μια τέταρτη 4:3, και ούτω καθεξής. Η σημειογραφία δίνει μια ακριβή ένδειξη του σχετικού τόνου».
Πώς ακουγόταν λοιπόν η ελληνική μουσική; Το openculture.com παρουσιάζει ένα ηχητικό απόσπασμα του David Creese, ενός κλασικιστή από το Πανεπιστήμιο του Newcastle, να παίζει «ένα αρχαίο ελληνικό τραγούδι που προέρχεται από πέτρινες επιγραφές και είναι κατασκευασμένο σε ένα οκτάχορδο «κανονάκι» (ένα όργανο που μοιάζει με zither) με κινητές γέφυρες. «Η μελωδία αποδίδεται στον Σείκιλο»,γράφει το Archaeology Magazine.
