Δεν φταίω εγώ που «σκάνε» συνέχεια ειδήσεις που με δικαιώνουν είτε για πρόσωπα που πρώτος εγώ είχα στραφεί εναντίον τους, όπως η πρώην προϊσταμένη της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας Πατρών, είτε για δημόσιες δηλώσεις μου, όπως για το ότι δεν ισχύει η ασυλία ούτε για τον πρωθυπουργό της χώρας όταν πρόκειται για το αδίκημα της εγκληματικής οργάνωσης του άρθρου 187 § 3 Ποινικού Κώδικα.
Ήταν Απρίλιος του 2020 όταν στράφηκα δημόσια κατά του τότε αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ., ήταν Ιούνιος του 2020 όταν κατέθεσα μήνυση σε βάρος του για παράβαση καθήκοντος. Και ήταν Ιούλιος του 2020 όταν τον επισκέφτηκα αργά το βράδυ της 27ης, λίγες ώρες μετά την απόπειρα δολοφονίας του Στέφανου Χίου. Και είχα δημοσιοποιήσει την επομένη ημέρα τον διάλογο που είχαμε στο γραφείο του. Όταν με ρώτησε εάν υποψιάζομαι κάποιον για την απόπειρα και του απάντησα, «βεβαίως». Και με είχε κοιτάξει με εκείνο το έκπληκτο βλέμμα και με ρώτησε:
-«Ποιον».
Και του απάντησα:
-«Εσάς».
Εκεί να δείτε το βλέμμα…
Γιατί ήταν αυτός που άνοιξε τον δρόμο στους επίδοξους δολοφόνους αφαιρώντας, κατ’ εντολή βεβαίως του υπουργού «Προστασίας» του Πολίτη, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, την αστυνομική προστασία από τον Στέφανο Χίο, και που παρά το εξώδικο που του είχα επιδώσει για λογαριασμό του δημοσιογράφου, γνωστοποιώντας του τις τρομακτικές απειλές που δεχόταν, τον κράτησε απροστάτευτο.
Διαβάστε το δημοσίευμα του Documento στο τέλος της ανάρτησης και θα σας πω κάτι για τον εισαγγελέα εφετών που παρήγγειλε την άσκηση ποινικής δίωξης κατά του Μιχάλη Καραμαλάκη.
Είναι ο Δημήτρης Πιέρρος. Καθόλου τυχαίο. Είχε τσαγανό, ήθος και εντιμότητα ήδη από τότε που ήταν εισαγγελέας πρωτοδικών στην Ευελπίδων. Σήμερα πάει κόντρα στο σύστημα και παραγγέλλει την άσκηση ποινικής δίωξης κατά του Μιχάλη Καραμαλάκη για ηθική αυτουργία σε υπόθαλψη εγκληματία, όπου ο εγκληματίας κατά την διάταξη είναι ο γιος του Τάκη Θεοδωρικάκου. Θέλει πολλά κότσια (δεν μου επιτρέπεται δημόσια άλλη λέξη…), για να το κάνει αυτό.
Πριν από πολλά χρόνια είχε ασκήσει ποινική δίωξη κατά του μέγα και τρανού Γιώργου Μπαμπινιώτη, προέδρου της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας, για συκοφαντική δυσφήμηση σε βάρος μου. Ήθελε πολλά κότσια και τότε να ασκήσει αυτή τη δίωξη κατά της πανίσχυρης μασονίας. Και έδειξε ακόμα περισσότερα κότσια όταν πήγε κόντρα στον ανώτερό του εισαγγελέα εφετών που έκανε δεκτή την προσφυγή του Γιώργου Μπαμπινιώτη με απαράδεκτη αιτιολογία. Ενώ οι εισαγγελείς πρωτοδικών τότε «συμμορφώνονταν» και υιοθετούσαν την εφετειακή διάταξη υποβάλλοντας απαλλακτική πρόταση στο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών, εκείνος υπέβαλε παραπεμπτική. Αλλά και οι δικαστές του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών στάθηκαν στο ύψος τους, εκδίδοντας παραπεμπτικό βούλευμα υιοθετώντας την πρόταση του κ. Πιέρρου.
Για την ιστορία, λίγο πριν το εδώλιο, ο πρόεδρος της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας ζήτησε συγγνώμη από εμένα καταβάλλοντας αποζημίωση στην Μαριάννα, την οποία είχε προηγουμένως απολύσει στον έκτο μήνα της εγκυμοσύνης της επειδή αποκάλυψε τις κλοπές επί δωδεκαετία τότε στο Αρσάκειο Νηπιαγωγείο. Ήταν η πρώτη απόλυση στο Αρσάκειο.
Για την ιστορία και πάλι, παρά την τεράστια κόντρα από το εισαγγελικό τότε κατεστημένο, πέτυχα την άσκηση ποινικής δίωξης για κλοπές σε βαθμό κακουργήματος στο Αρσάκειο Νηπιαγωγείο, απλά δεν αποκαλύφθηκε η ταυτότητα του δράστη και η δικογραφία τέθηκε στο αρχείο αγνώστων δραστών μετά την ανάκριση.
Σημασία έχει και ποιος ήταν ο εισαγγελέας που αρχειοθέτησε στην Ευελπίδων την δικογραφία κατά του Μιχάλη Καραμαλάκη, για να ανατρέψει προχθές την αρχειοθέτηση αυτή ο κ. Πιέρρος.
Ήταν ο εισαγγελέας πρωτοδικών Ιωάννης Σέβης.
Ποιος είναι αυτός;
Μα ο εισαγγελέας που αρχειοθέτησε την δικογραφία σε βάρος του Νίκου Ευαγγελάτου για το αδίκημα της συκοφαντικής δυσφήμησης σε βάρος μου για την εκπομπή εκείνη τον Δεκέμβριο του 2021, όταν με κατηγορούσε ότι ήμουν υπεύθυνος για τον θάνατο της Μαρίας Μπινιάρη, που πήρε εξιτήριο από το ΣΩΤΗΡΙΑ τον Μάρτιο του 2021 και πέθανε …οκτώ μήνες μετά στο ΛΑΪΚΟ από άλλη αιτία. Ενώ ήταν ο ίδιος που με είχε απαλλάξει για τον θάνατο αυτό σε μία ποινική διαδικασία που, αν θυμάστε οι παλαιότεροι, είχα ο …ίδιος κινήσει μηνύοντας τον …εαυτό μου.
Τίποτα λοιπόν τυχαίο…
H δημοσίευση στο Documento, που ορθά αισθάνεται δικαιωμένο.
Kαι δείτε και αυτό:
