Αναγνώστης μας αναζητούσε εργασία στον χώρο της εστίασης και τουρισμού ενόψει της καλοκαιρινής σεζόν. Μίλησε με ξενοδοχείο της Ρόδου και ξεκίνησε να πάει για δουλειά. Από εκεί και μετά… απλά διαβάστε όσα έζησε.
«Ψάχνοντας για μια θέση εργασίας έστειλα το βιογραφικό μου, εν οψει της season, σε πολλά ξενοδοχεία. Μου απάντησε μια κυρία Παρασκευή Τ., ξενοδοχείου στο Φαληράκι της Ρόδου. Οποτε έδωσα συνέντευξη μέσω Viber. Mε είδε, μ’ ενέκρινε για την θέση του γκρούμ, και συμφωνήσαμε να πάω πριν ανοίξουν. Ετοιμάστηκα, αναχώρησα στις 22/4 με εισιτήριο των 90 ευρώ, με το πλοίο «Πάτμος». Εφτασα στην Ρόδο, Τετάρτη στις 23/ 4. Πήρα ένα λεωφορείο, με εισιτήριο των 2,50 Ε. Αφίχθη στο εν λόγω ξενοδοχείο, βρήκα την κα Τ.
Της έδειξα όλα μου τα στοιχεία: Την ταυτότητα μου, αφμ, αμκα, taxisnet και τον αριθμό του λογαριασμού μου στην Τράπεζα. Ολα τα διάβασε πολύ καλά και καθαρά. Σε ενθαρρυντικό ύφος μου είπε: «Αγγελε, εμείς είμαστε πολιτισμένοι-όχι σαν τους γύρω τους βαρβάρους. Μπορείς να τα καταφέρεις ως γκρουμ, απλά να δείξεις θάρρος».
Ενας υπάλληλος με οδήγησε στα δωμάτια προσωπικού, στο δωμάτιο 219. Το κρεβάτι με ένα ταλαίπωρο στρώμα. Κάνω αυτοσχέδιο μαξιλάρι το πουλόβερ μου. Μα το χειριστήριο του κλιματιστικού είναι χωρίς μπαταρίες. Εβγαλα έτσι την νύχτα. Το πρωί της Πέμπτης 24/4 ήπια καφέ, απ’ την καφετιέρα προσωπικού, ν αρχίσω σωστά την ημέρα. Φόρεσα την μπλούζα προσωπικού που μου παρέδωσαν μπροστά στην Τ. Επιστρέφω στο δωμάτιο, λογικά περιμένω να με καλέσουν για την εκκίνηση των καθηκόντων μου.
Ωστόσο στις 25/4 , ημέρα Παρασκευή, με κάλεσε στο γραφείο της. Αμέσως ήλθα. Οπού απότομα μου τα γύρισε ολα, μου ειπε: «Δεν θα συνεργαστούμε. Να, δεν εχεις το attitude ενός γκρουμ. Θα σε βαλω σε άλλο πόστο. Εντάξει ;»
» Ναι κυρία Παρασκευη». Βγαίνω ταραγμένος. Θέλω ν ανασάνω, μα πως…; Η μέρα περνά αργά, βασανιστικά, και νοιώθω κομμένα τα πόδια μου. Επίσης έτσι (βασανιστικά) περνά το Σάββατο 26. Με το θέμα να καίει την πήρε τηλέφωνο η καλή μου μητέρα.
«Κα Παρασκευή, δεν θέλετε ο γιος μου να σας θυμάται σαν μια δροσούλα, και όχι σαν πυρκαγιά;»
«Βλέπετε κυρία Ελένη, ο υιος σας, και δεν εμφανίζεται, και είναι 48 χρονών* «. «Πως να έρθει να εμφανιστεί αφού δεν τον καλείτε; Εφ όσον οχι για γκρουμ γιατί δεν τον βάζετε στο service,που εχει μια προϋπηρεσία ; «Οχι δεν τον θέλουμε». «Τοτε πρόκειται να του δωσετε το εισιτήριο επιστροφής;» «Οχι»,απαντά αναίσθητα, κοφτά, και ξερά.
*:Τι πράγμα αυτό, ότι ενώ έχει δει καλά όλα τα στοιχεία μου.. πονηρά μου προσθέτει 4 χρόνια, εμφανίζοντας με σχεδόν για έναν 50 χρονών!
Δεν μου έδωσε κάποια ευκαιρία, δεν με προσέλαβε. Με απαξίωσε απολύτως. Για αυτό την Κυριακή 27/4, πρωί αδειάζω το δωμάτιο. Τους επιστρέφω το κλειδί, το κρεμοσάπουνο, τις μπλούζες, τα λινά, και την ατζέντα(που μου είχε χαρίσει, στις 23/4). Μπορεί να ήταν πολύ σοβαρό λάθος μου που την ατζέντα επέστρεψα. Απογοητευμένος έφυγα για την Αθήνα, με δικές μου δαπάνες.
Δυστυχώς πολλοί Έλληνες εργοδότες, έχουν ξεχάσει τα ξεκινήματα τους, και δείχνουν τέτοια απαξιωτική συμπεριφορά»
