Κάθε οικογένεια έχεις τους δικούς της κανόνες και κώδικες και κάθε γονιός έχει διαφορετικές αξίες που θέλει να περάσει στο παιδί του. Όμως, όλοι οι γονείς θέλουμε να μεγαλώσουμε παιδιά που είναι ευτυχισμένα και που θα μπορούν να γίνουν καλοί πολίτες και καλοί άνθρωποι.
Μεγαλώνοντας σε εντελώς διαφορετικές εποχές, οι δικοί μας γονείς είχαν άλλη οπτική για το τι σημαίνει “ευγενικός” και τι σημαίνει “ευτυχισμένος” και πολλές φορές ακολουθούσαν στρατηγικές που μας πίεζαν (καταπίεζαν τις ανάγκες μας και τα συναισθήματά μας). Πλέον οι γονείς έχουμε ως προτεραιότητα τις ανάγκες και τα συναισθήματα του παιδιού μας και με γνώμονα αυτό προσπαθούμε να τους διδάξουμε τι σημαίνει ευγένεια και σεβασμός στον εαυτό μας πρώτα και κατά συνέπεια και στους άλλους.
Για αυτό, ποτέ δεν θα πω στο παιδί μου:
1. Να φάει όλο το φαγητό του, ακόμα κι αν δεν πεινάει
Θέλω να μάθει να ακούει το σώμα του κι όχι μόνο εμένα. Να αναπτύξει μια υγιή σχέση με το φαγητό που δεν θα το πιέζει.
2. Να μοιράζεται τα πράγματά του, ακόμα κι αν δεν θέλει
Θα του μάθω να είναι ευγενικός, αλλά θα του μάθω να σέβεται τον εαυτό του και τα πράγματά του. Θα του μάθω ότι είναι σημαντικό να έχει όρια και να λέει “όχι”.
3. Να ακολουθεί τα “θέλω” των άλλων
Θα του μάθω ό,τι μπορεί να κάνει ό,τι θέλει στη ζωή του αρκεί να σέβεται και να προσπαθεί. Θα του μάθω ότι δεν χρειάζεται να γίνει συμβολαιογράφος σαν τον μπαμπά ή δικηγόρος σαν τον παππού. Θα του μάθω ότι η ευτυχία είναι η μεγαλύτερη επιτυχία στη ζωή.
4. Να ζητάει συγγνώμη, όταν δεν το εννοεί
Η συγγνώμη έχει σημασία όταν έρχεται από κατανόηση και ενσυναίσθηση. Αν του λέω να ζητάει συγγνώμη χωρίς να το εννοεί, τότε του μαθαίνω τι σημαίνει υποκρισία.
5. Να κάνει παρέα με όλους
Θέλω να κάνει παρέα με αυτούς που νιώθει άνετα και έχει επιλέξει εκείνος. Αν τον πιέσω να κάνει παρέα με κάποιον που δεν θέλει, δεν του μαθαίνω πώς να έχει όρια και να εμπιστεύεται το ένστικτό του.
