Ώστε όσοι κάνατε σημαία αυτούς και …ξεχάσατε αυτή τη μάχη, κάνατε σημαία σας ακόμα και τον Νίκο Σύψα, ακόμα και τον Σωτήρη Τσιόδρα…
Ναι, κι όμως…
ΔΕΝ έχετε την ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ ιδέα…
Ώστε, μέχρι να επανέλθω, και μέχρι να έρθει εκείνη η ώρα, σκεφτείτε πολύ καλά, όλοι εσείς της «εδώ» πλευράς.
Εγώ ΔΕΝ συγχωρώ…
Αυτή η δημοσίευση ας θυμίσει σε κάποιους μία από τις επιθέσεις των συστημικών Μ.Μ.Ε. Τότε με την Καλαμάτα. Την Μαργέτα. Που με κανιβάλιζαν για μία ακόμα φορά. Και που πολλοί από εσάς σχολιάζατε, «μα δεν θα απαντήσεις;», και κάποιοι άλλοι σκεφτόσασταν ότι «την πάτησα». Που είχε βγει ακόμα και η διοικήτρια του νοσοκομείου στα κανάλια και έλεγε ότι το μοριακό ήταν θετικό και εγώ είμαι ψεύτης και επικίνδυνος.
Αλλά εγώ άφηνα την πόρτα ανοιχτή να μπει και ο τελευταίος.
Και όταν μπήκε, έκλεισα την πόρτα.
Και έσβησα το φως.
Και άρχισε, ξέρετε τι….
Ανέβασα το …αρνητικό μοριακό που είχα στα χέρια μου από την αρχή…
Και το βούλωσαν.
Έτσι και τώρα.
Η πόρτα είναι ακόμα ανοιχτή…
Υ.Γ.1 Ως υστερόγραφο θα γράψω το σχόλιό μου στην τελευταία δημοσίευση της Μαριάννας.
ΔΕΝ παλεύουμε για τους Έλληνες.
Παλεύουμε για την ΕΛΛΑΔΑ…
Έχει μεγάλη διαφορά…
Υ.Γ.2 Η πτώση από τα σύννεφα είναι άσχημη.
Πολύ άσχημη…
