Το ντόμινο των αγορών…
Καθημερινά ακούμε το όρο παγκοσμιοποίηση και το πώς αυτός ο όρος επεμβαίνει στη ζωή μας. Η αλήθεια είναι πως πέραν των αρνητικών σημείων που θα δούμε παρακάτω και αφορά την ανταγωνιστικότητα, την παραγωγή προϊόντων και φυσικά τις παγκόσμιες εκρήξεις χρέους και αρνητικών πρόσημων σε μεγάλα χρηματιστήρια του πλανήτη, η παγκοσμιοποίηση έχει «λύσει τα χέρια» σε όλους μας καθημερινά.
Αναλογιστείτε μόνο πόσα από τα προϊόντα που χρησιμοποιούμε από το πρωί έως το βράδυ έχουν εισαχθεί από κάποια άλλη χώρα και τις περισσότερες φορές πολύ μακρινή. Ή πόσες φορές δεν έχουμε σκεφτεί, αρκετοί το κάνουν κιόλας, να παραγγείλουμε κάτι από το internet, σε πολύ χαμηλότερη τιμή από ότι το βρίσκουμε εδώ και μετά από μερικές ημέρες να είναι στην πόρτα μας!!
Αυτά είναι τα καλά. Αλλά ένα «νόμισμỨ έχει και τη άλλη όψη του, που στη περίπτωση της παγκοσμιοποίησης δεν είναι καθόλου ωραία και αφορά την οικονομική πολιτική όλων των κρατών του πλανήτη!!
Η παγκοσμιοποίηση καθιστά λοιπόν σχεδόν αδύνατον για τις ρυθμιστικές Αρχές μίας χώρας, να προβλέψουν τις παγκόσμιες επιπτώσεις των πράξεων τους – οπότε, εάν ένα κράτος είναι μεγάλο και ισχυρό, όπως για παράδειγμα οι ΗΠΑ ή η Ιαπωνία, επιλέξει να λειτουργήσει την οικονομία του με τον άλφα ή βήτα τρόπο, τότε τα αποτελέσματα της πολιτικής του, μπορεί να αποβούν καταστροφικά για ολόκληρο τον πλανήτη. Κλασσικό παράδειγμα των τελευταίων ημερών η περίπτωση της Κίνας και το τι δημιούργησε σε ολόκληρο τον πλανήτη!
Επίσης, ένα άλλο εξίσου σημαντικό στοιχείο, είναι το πώς μέσω της παγκοσμιοποίησης μεταφέρεται η φορολογία των πολυεθνικών επιχειρήσεων προς τις μικρομεσαίες εταιρείες και τους μεμονωμένους πολίτες – επειδή οι μεγάλοι όμιλοι έχουν τη δυνατότητα να μετακινούνται σε χώρες, στις οποίες οι φόροι είναι χαμηλότεροι, για λόγους ανταγωνιστικότητας (για να προσελκύσουν τις πολυεθνικές). Αυτό είναι κάτι που ο απλός πολίτης δεν μπορεί φυσικά να κάνει!
Η παγκοσμιοποίηση οδηγεί σε συναλλαγματικούς πολέμους ( όπως είχε γίνει στην περίπτωση της αγγλικής λίρας, πριν πολλά χρόνια, όπου σε μια βραδιά μέσα, ο George Soros, έβγαλε δις. αφού πολέμησε τη λίρα) αφού κάθε χώρα προσπαθεί να υποτιμήσει το νόμισμα της, για να εξάγει περισσότερα προϊόντα. Αυτό βέβαια γίνεται σε χώρες που έχουν το δικό τους νόμισμα. Επίσης, ενθαρρύνει την εξάρτηση από άλλες χώρες, όσον αφορά τα βασικά αγαθά και τις υπηρεσίες, οπότε μειώνει σημαντικά την αυτάρκεια – καταστρέφοντας τον παραγωγικό ιστό, θέσεις εργασίας κλπ.
Το σημαντικότερο αρνητικό στοιχείο της παγκοσμιοποίησης είναι το γεγονός, πως επειδή ακριβώς όλα οι χώρες είναι συνδεδεμένες μεταξύ τους, όταν μία από αυτές καταρρέει, να υπάρχει ο κίνδυνος να παρασύρει μαζί της και τις υπόλοιπες – όπως διαπιστώσαμε από την ελληνική κρίση και τον φόβο ολόκληρου του πλανήτη, για τα αποτελέσματα τυχόν χρεοκοπίας της χώρας μας.
