Είναι μία ακόμη δικογραφία. Ογκωδέστατη. ΚΑΤ και ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ.
Μία δικογραφία που τα έχει όλα.
Ήταν εκείνη η φοβερή περίοδος που πάλευα με όλο το σύστημα για τις νεκροτομές. Όταν τόσο η Εισαγγελία Ηλείας όσο και αυτή της Αθήνας, τις αρνούντο πεισματικά. Κοινός παρονομαστής η άρνηση και των ιατροδικαστών, της Αγγελικής Τζιόλα στην Πάτρα, της Χαράς Σπηλιοπούλου στην Αθήνα.
Ηττήθηκαν και στις δύο περιπτώσεις. Όλοι. Η δικογραφία του Στάθη Χειμαριού είναι αδιάψευστος μάρτυρας των παρανομιών εισαγγελέων και ιατροδικαστών. Καταπέλτης. Με τα Συμβούλια Εφετών Πατρών και Πλημμελειοδικών Αθηνών να «αδειάζουν» ιατροδικαστές και εισαγγελείς και να διατάσσουν τα αυτονόητα.
Με πολύτιμα όμως στοιχεία να έχουν χαθεί, κυρίως στην περίπτωση του Στάθη Χειμαριού, αφού εδώ είχαμε εκταφή, ενώ στην περίπτωση του Νικόλα Λυμπερόπουλου, η νεκροτομή πρόλαβε να αποδείξει ότι ο Πύργος είχε πει ψέματα για τη διασωλήνωση, η οποία δεν είχε γίνει ποτέ, με το φριχτότερο ψέμα να είναι βεβαίως αυτό με την ανακοίνωση του θανάτου του όσο ο Νικόλας ακόμη ζούσε.
Και στις δύο δικογραφίες έχουμε ένα αγκάθι. Στις τάξεις μας. Όλα όμως είναι προβλέψιμα. Αλίμονο αν σε αυτή τη μάχη ενεργούσα με βάση τα συνηθισμένα. Ούτως ή άλλως αυτό δεν το κάνω ποτέ, πολλώ μάλλον στην ιστορία αυτή.
Ώστε αυτά που πρέπει να γίνουν, άλλα έγιναν (γιατί το αγκάθι αυτό δεν το έχουμε μόνο στις δύο αυτές περιπτώσεις), άλλα θα γίνουν.
Οι ενέργειες που θα κάνω και αυτά που θα βγάλω στη δημοσιότητα, θα συνταράξουν τον κόσμο.
Γενικά όμως, αυτά που έχουν να γίνουν, αυτά που έχετε να δείτε, αυτά που έχετε να ακούσετε, αυτά που έχετε να μάθατε, από αύριο το πρωί, ξεπερνάνε κατά πολύ αυτά που έχει ζήσει μαζί μου στην τρομερή αυτή περιπέτεια μέχρι σήμερα.
Κρατήστε την ανάσα σας.
