Σε όλη τη χώρα. Σε όλα τα κολαστήρια. Κάθε μέρα, κάθε ώρα, μου στέλνουν απεγνωσμένα μηνύματα, μηνύματα τρόμου, από όλες τις μεριές της πατρίδας μας. Άνθρωποι που πολλοί από αυτούς με θεωρούσαν μέχρι τώρα στην επιεικέστερη εκδοχή υπερβολικό.
Όπως οι άνθρωποι από το Ρέθυμνο. Με τη γιαγιά με τα εντερικά προβλήματα, σχεδόν τυφλή, που έκανε εισαγωγή για έντονους πόνους στην κοιλιά, το πρώτο τεστ ήταν αρνητικό και την έβαλαν σε κανονικό δωμάτιο, αλλά μετά στήθηκε το γνωστό σκηνικό. Ώστε από σήμερα στα κόβιντ η γιαγιά, με τον Ε.Ο.Δ.Υ. να ετοιμάζει τα τεφτέρια του.
Είναι αυτά τα σκηνικά που στήνονται στα κολαστήρια, όπου ξαφνικά ο ασθενής βρίσκεται «θετικός», ή ενημερώνεται η οικογένεια ότι τέρμα οι επισκέψεις γιατί βρέθηκε «κρούσμα», ώστε στην επόμενη ενημέρωση είναι και ο δικός τους άνθρωπος «θετικός».
Και από την κλινική στην οποία νοσηλεύεται για το πραγματικό πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει, βρίσκεται στα κόβιντ.
Έδωσα οδηγίες στην οικογένεια και αναμένω.
Υ.Γ. Είναι η ώρα, και μέχρι το τέλος της εβδομάδας θα ανέβει το βίντεο στο κανάλι, να παρουσιάσω με εικόνα και ήχο ένα τέτοιο χαρακτηριστικό και αντιπροσωπευτικό σκηνικό, αναγκαίο άλλωστε επιπλέον αποδεικτικό υλικό και για τις άμεσες δύο παράλληλες ποινικές διαδικασίες. Τη δίκη του αιώνα της 4ης Μαΐου και την προκαταρκτική εξέταση της μήνυσης του αιώνα.
Είναι αυτό που στήθηκε στην Πρέβεζα, όπου έγινε απόπειρα να «τσιμπήσουν» δύο καρδιοπαθείς για να τους πετάξουν σαν πραμάτεια, την «ψαριά», στα κόβιντ. Και θα παρακολουθήσετε τον ίδιο τον έναν από τους δύο καρδιοπαθείς, να περιγράφει την αγωνία και τον τρόμο που έζησε, μέχρι να κάνω εγώ για μία ακόμη φορά το θαύμα μου, και στη συνέχεια πώς πήρε τη σκυτάλη ο ίδιος για να σώσει τον διπλανό του καρδιοπαθή, όταν οι αγωνιστές, μετά την αποτυχημένη απόπειρα να τσιμπήσουν τον πρώτο, πήγαν να τσιμπήσουν τον επόμενο…
